طرفداری | فرانسه با لغزشی بزرگ در بازی آخر مرحله گروهی یورو 2024 فرصت قرار گرفتن در مسیر مناسب فینال را از دست داد. خروس‌ها طی سه بازی تنها با اشتباه حریف و ضربه پنالتی به گل رسیدند. مایکل کاکس از اتلتیک به بررسی وضعیت تیم ملی فرانسه پرداخته است.
کمی بیش از دو دهه پیش، در دورتموند و تقریبا ۳۰ کیلومتر آن طرف‌تر از زیگنال ایدونا پارک، دیدیه دشان اولین فینال مهم خود را در دنیای مربیگری تجربه کرد. موناکوی او در فینالی غیرمنتظره لیگ قهرمانان 04-2003 با نتیجه ۳-۰ مغلوب پورتوی ژوزه مورینیو شد. با گذر از سال 2004 به 2024، نکته غافلگیرکننده آن بازی، نگرش تهاجمی دشان و مورینیو بود. اعتبار فعلی دشان به عنوان محتاط‌ترین سرمربی در سطح بالای فوتبال است، حتی محتاط‌تر از مورینیو. با در نظر گرفتن سابقه او در فرانسه، تیم تحت هدایت مرد 55 ساله به فینال یورو 2016 رسید، آن‌ها دو سال بعد جام جهانی 2018 را فتح کردند و جام سال 2022 را نیز تنها در ضربات پنالتی از دست دادند، بنابراین می‌توان گفت این احتیاط تا حد زیادی برای دشان نتیجه‌بخش بوده است. با در نظر گرفتن عملکرد ضعیف فرانسه در سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۲، نباید دستاوردهای او را دست‌کم گرفت.
دیدیه دشان، درست مانند دوران حضورش در زمین، هرگز به دنبال «با کلاس بودن» نیست، با این حال این موضوع تنها انتقاد فرانسوی‌ها از او نخواهد بود. حالا نگرانی این است که فرانسه نه تنها کسل‌کننده بازی می‌کند، بلکه در واقع چندان هم خوب نیست. در سه بازی گذشته در یورو 2024، آن‌ها حتی نتوانسته‌اند یک نیمه واقعا متقاعدکننده را به نمایش بگذارند. شاگردان دشان در پیروزی ۱-۰ مقابل اتریش، از زیر فشارهای اولیه رانگنیک جان سالم به در بردند. در تساوی بدون گل مقابل هلند، به گل مردود شده و بحث‌برانگیز ژاوی سیمونز تکیه کردند. و در زیگنال ایدونا پارک، با نتیجه ۱-۱ مقابل لهستانی که از دور مسابقات کنار رفته بود، به زحمت به تساوی رسیدند. فرانسه با بدشانسی و درخشش دروازه‌بان حریف، و همچنین خروج زودهنگام مایک منیان در ضربه پنالتی روبرت لواندوفسکی مواجه شد. با این حال، تا به اینجای کار، عملکرد آن‌ها به اندازه کافی خوب نبوده است.
کیلیان امباپه تنها گلزن فرانسه در یورو 2024 است
اینکه دفاعی مستحکم داشته باشید و به لحظات درخشان بازیکنان خط حمله تکیه کنید، در سطح فوتبال ملی یک دهه گذشته استراتژی کاملا قابل قبولی بوده است. اما سوال این خواهد بود که آیا بازی‌های ملی به سطح فوتبال باشگاهی رسیده‌اند؟ نکات قابل توجه مرحله گروهی، در کنار درخشش تیم‌های گمنام، سیستم پرسینگ بالا و حملات مختلف بود. به‌سختی می‌توان هیچ‌کدام از این موارد را در فرانسه دید. مقابل لهستان، کیلیان امباپه به عنوان مهاجم شماره ۹ بازی می‌کرد. او تقریبا تلاش کرد همه کارها را خودش انجام دهد. او عقب می‌آمد، به چپ کشیده می‌شد، از پشت مدافعان فرار می‌کرد و از راه دور شوت می‌زد. مورد کمی از هماهنگی او با هم‌تیمی‌هایش وجود داشت، که نمونه آن زمانی بود که در اواخر نیمه اول، زودتر از بردلی بارکولا، به سمت دروازه لهستان شوت زد. بارکولا با وجود درخشش در زمین، به دلیل تنها 18 ماه حضور در سطح حرفه‌ای، هنوز در ضربات نهایی کم‌دقت به نظر می‌رسد که البته امری طبیعی است. اما برای عثمان دمبله 27 ساله دیگر عذر و بهانه‌ای باقی نمانده است. او در نیمه اول موقعیت تک به تک را با ضربه‌ای ضعیف از دست داد و سانترهایش حتی بدتر بودند. با گذشت هفت سال از فصل فوق‌العاده‌اش در همین ورزشگاه، که باعث شد بارسلونا بیش از 100 میلیون یورو برای او هزینه کند، به نظر می‌رسد دمبله هنوز هم تنها یک دریبل‌زن سرعتی است. تنها راه تاثیرگذاری دمبله روی گل فرانسه، خطای بی‌مورد یاکوب کیویور بود که منجر به پنالتی برای امباپه شد.
کانته که در دو بازی اول فرانسه بهترین بازیکن زمین بود، مقابل لهستان هم با دریبل‌زنی و نفوذهایش در حمله، عملکرد خوبی داشت. با این حال، در سه موقعیت، پاس‌های او به طرز عجیبی بد بودند. فرانسه بازیکنانی دارد که در خط حمله «ارتباط» با سایرین را ایجاد می‌کنند. اولیویه ژیرو که به نظر می‌رسد در این تورنمنت نیمکت‌نشین است، با کنترل توپش این کار را انجام می‌دهد. مارکوس تورام در مقابل هلند به خوبی نقش ژیرو را ایفا کرد. آنتوان گریزمان اکنون بیشتر یک هافبک ظریف محسوب می‌شود تا یک مهاجم؛ بازیکنی که توانایی ارسال پاس‌های بلند و دقیق به خط حمله را دارد. به نظر می‌رسد او در این بازی به جای اینکه کنار گذاشته شود، استراحت می‌کرد.
فرانسه در یک‌هشتم به مصاف بلژیک می‌رود اما دشان نگرانی بابت آن ندارد
فرانسه همیشه در مرحله حذفی بهتر عمل می‌کند و تیم‌های زیادی هستند که با عملکرد ضعیف در مرحله گروهی، در ادامه درخشیده‌اند. نمونه بارز آن، پرتغال است که هشت سال پیش با وجود صعود به عنوان یکی از بهترین تیم‌های سوم با سه تساوی، قهرمان یورو 2016 شد. اما مسئله صرفا این نیست که آیا این عملکرد نویدبخش آینده است یا خیر، بلکه این نتیجه به خودی خود به شدت آسیب‌زننده بوده است. فرانسه اکنون در مسیر آلمان، پرتغال و اسپانیا قرار دارد. تیم دشان ممکن است همچنان قهرمان این تورنمنت شود. اما اگر خروس‌ها قهرمان نشوند، می‌توانیم ناکامی آن‌ها را به ناتوانی در شکست تیمی که از قبل حذف شده بود و این واقعیت که آن‌ها تنها دو گل در سه بازی به ثمر رسانده‌اند (یک گل به خودی و یک پنالتی) نسبت دهیم. با توجه به سطح کیفی فرانسه و تورنمنت پرگل یورو 2024، یاد فرانسه 2000 و دیدیه دشان 2004 زنده می‌شود.
به قلم مایکل کاکس از اتلتیک
