طرفداری | آرنه اسلوت به احتمال فراوان سرمربی جدید لیورپول خواهد بود. جیمی کرگر در یادداشت هفتگیاش برای نشریه تلگراف به این موضوع پرداخته است.
در شکست ناامیدکننده دربی مرسیساید، یک نکته تسلیبخش برای لیورپول وجود داشت: جانشینی یورگن کلوپ کار «غیر ممکنی» نیست، حداقل در درون زمین. یک واقعیت تلخ آنفیلد را فرا گرفته است. با وجود کمبودهای آشکار در ترکیب لیورپول، آنها به ایده کنار گذاشتن مچسترسیتی و آرسنال چنگ زده بودند. با این حال، لیورپول در طول فصل کیفیت قهرمانی نداشت و ضعفهای متعدد اجازه نداد تا لیورپول چالش قهرمانی را به خوبی پیش ببرد. در حقیقت، این چالش مدت زمان بیشتری از آنچه پیشبینی میشد، به طول انجامید.
به نظر میرسد آرن اسلوت جانشین کلوپ خواهد شد. او پس از فصلی پرنوسان که در نهایت، وعدههای بیشتری نسبت به دستاوردها داشت، کار دشواری برای بهبود عملکرد تیم پیش رو دارد. هیچ مربیای نباید تصور کند که اولین سالش در لیورپول نسبت به آخرین فصل کلوپ چالش غیر قابل دسترس است. این خبر خوبی است. اما خبر بد این است که فردی که بیشترین توانایی را برای هدایت لیورپول در مرحله بعدی دارد، در حال جدایی از باشگاه است. اگر کلوپ فصل بعد هم سرمربی بود، لیورپول پیشرفت میکرد و دوباره در داخل و خارج از اروپا به سراغ کسب قهرمانی میرفت. با اسلوت، آن باور مطلق جای خود را به امید خواهد داد. این موضوع اصلا انتقاد از سرمربی هلندی نیست. پس از اعلام جدای کلوپ و انصراف ژابی آلونسو، گزینههای باشگاه محدود شد. صرف نظر از اینکه اسلوت چقدر درخشان باشد - هیچکس بدون داشتن اعتبار نمیتواند قهرمان لیگ هلند شده یا به فینال اروپایی برسد - سرمربی بعدی همیشه مورد احترام قرار میگیرد، اما او لزوما کسی نبود که هواداران را هیجانزده کند.
هیچ سرمربی در دسترسی نمیتواند کاریزما، اقتدار و ارتباط کلوپ با هواداران را تکرار کند. نظرات زیادی را در مورد اسلوت شنیدهام و خواندهام که انتخاب او را از لحاظ تاکتیکی منطقی میدانند و اینکه دادههای مربوط به سبک بازی فاینورد، او را به انتخابی مناسب تبدیل میکند. انتخاب او بر اساس احساس بوده است، نه منطق. جذابیت انتخاب کلوپ بر اساس عقل و احساس بود. هنگام ورود کلوپ، هواداران لیورپول از این که او به جای سایر باشگاههای بزرگ باشگاه آنها را انتخاب کرده است، قدردانی کردند. در مورد اسلوت، او قدردان لیورپول خواهد بود و باید انتخابش را توجیه کند.
چیز چیز جدید یا عجیبی در مورد فقدان ارتباط احساسی وجود ندارد. هر مربی به دنبال جلب توجه هواداران است. کلوپ یک استثنا بود، او قهرمان بوندسلیگا و نایب قهرمان لیگ قهرمانان محسوب میشد. از زمان ورود رافا بنیتز با قهرمانی در لالیگا و یوفا کاپ، برای اولین بار لیورپول یک سرمرمربی آماده و نخبه با قابلیت واهمه رقبا را داشت. آیا همین امر در مورد اسلوت هم صدق میکند؟ این انتصاب بیشتر از هیجانانگیز بودن، گیجکننده است. طی 9 سال گذشته، لیورپول یکی از دو سرمربی برتر جهان را در اختیار داشته است. آنها اکنون به جای انتخاب یک فرد ثابت شده و کارکشته، روی آینده قمار میکنند.
برای لیورپول یک سرمربی ثابت شده و برنده را ترجیح میدهم
من در مورد مربیای مثل توماس توخل که در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل پپ گواردیولا به پیروزی دست یافت، بیشتر فکر میکردم. توخل پس از کلوپ در ماینتس و دورتموند عملکرد خوبی داشت. اوضاع در بایرن مونیخ خوب پیش نرفته است اما به سرمربیان بزرگی مثل کارلو آنچلوتی و اونای امری نگاه کنید که چگونه پس از شکستهای بزرگ، خودشان را بازیابی میکنند. اگر تیمی انگلیسی دیگر توخل را جذب کند، مطمئن هستم که پیشرفت چشمگیری خواهد کرد اما لیورپول سرمربی پرخشاگر نمیخواهد. ترجیح من جذب سرمربی ثابت شده است حتی اگر مدیریت او دشوار باشد. این گزینه بهتر از جذب سرمربیای با مدیریت آسان اما نیازمند به اثبات است.
نگرانیهای من در مورد آرنه اسلوت این موضوع خواهد بود: آیا آرنه اسلوت برای رقابت با پپ گواردیولا و لیگ قهرمانان اروپا آماده است؟ سرمربی جدید باید از همان ابتدا اعلام کند که برای بُردن آمده است نه رقابت. پس از دوران کلوپ، دیگر کسی در لیورپول علاقهای به شنیدن صحبت در مورد دورههای گذار، فصلهای تثبیت یا «حداقل نیاز» به کسب سهمیه لیگ قهرمانان ندارد. این باشگاه برای فصل آینده روی پلتفرمی بنا شده که قابلیت پیشرفت دارد، با اسکلت تیمی که از لحاظ فنی هنوز با چهار بازی باقی مانده، در کورس قهرمانی قرار دارد.
بین فصل 07-2006 تا ۲۰۱۹، لیورپول تنها لیگ کاپ را به دست آورد. در پنج سال گذشته، آنها تقریبا همه جامها را کسب کردهاند و بدشانس بودند که برنده عناوین بیشتری نشدند. کلوپ مهمترین دلیل این موفقیت است. پس از رفتن او، نه تنها شهرت آرنه اسلوت به خطر میافتد، بلکه اعتبار کسانی هم که به آمادگی او برای جانشینی چنین اسطورهای اعتقاد داشتند، زیر سوال میرود.