اختصاصی طرفداری | پس از اینکه منچسترسیتی، چلسی را در مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی شکست داد و امیدهای خود را برای دوگانه در ومبلی زنده نگه داشت، پپ گواردیولا در بی‌بی‌سی غوغایی بپا کرد.
گل دیرهنگام برناردو سیلوا مقابل چلسی باعث شد تا مدافع عنوان قهرمانی جام حذفی، باردیگر به فینال راه یابد، جایی که آنها با منچستریونایتد روبرو خواهند شد.
اما پس از این پیروزی، گواردیولا در مصاحبه در کناره زمین ومبلی با گری لینکر و سایر اعضای تیم رسانه‌ای بی‌بی‌سی خشمگینانه مقامات اتحادیه فوتبال انگلیس و برنامه ریزان تلویزیونی را مورد هدف مستقیم قرار داد و شدیدا آن ها را به باد انتقاد گرفت؛
آنها به سلامت بازیکنان آسیب می‌رسانند و من قدرتی برای تغییر آن ندارم.
گواردیولا از فاصله ٦٦ ساعته بین مسابقه رئال مادرید در لیگ قهرمانان روز چهارشنبه و نیمه نهایی جام حذفی در مقابل چلسی بسیار عصبانی بود.
این غیرقابل قبول است. خوشبختانه چون برنده دیدار بودیم، شهامت این را دارم که بگویم؛ برای سلامتی بازیکنان عادی نیست. من نمی فهمم چگونه امروز جان سالم به در بردیم
لیگ برتر هفته های بسیار بهتری داشته است. در این هفته زیر چشمان بازیکنان همه تیم‌های انگلیسی در اروپا کبود شده بود. آیا کسی به ضرایب و عوامل مشترک فکر می کند؟
صبح روز پنجشنبه، زمانی که لیگ برتر انگلستان - که طرفداران و مسئولان آن، خود را بهترین لیگ جهان هم می دانند- چشمانش را برای روز دیگری گشود، نظاره‌گر حقیقت تلخ و خاموش شدن امیدهای باقیمانده خود در لیگ قهرمانان اروپا بود. لبخندهای مسخره‌آمیز و پرخاشگرانه‌ای در سراسر قاره و جهان پخش شد. برای اولین بار در چهار سال گذشته هیچ باشگاه انگلیسی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان حضور نخواهد داشت.
بایرن مونیخ که شاید بدترین فصل خود را در سال‌های اخیر خود پشت سر می‌گذارد به آرامی و سادگی آرسنال را با یک گل از پای در آورد. رئال مادرید، منچسترسیتی را در اتحاد با ضرباتی از فاصله 9 متر و 15 سانتی متر شکست داد.
و با حذف ناباورانه لیورپول در لیگ اروپا برابر آتالانتا، حالا استون ویلا تنها تیم باقی مانده انگلستان در کنفرانس لیگ اروپا است که با ضربات پنالتی لیل فرانسه را شکست داد.
پوزخند تلخ و جملات طعنه آمیز در رسانه‌های مختلف هوادران دیگر کشورها احتمالا به خاطر پول و ثروت و قدرت و محبوبیت لیگ برتر در سراسر جهان است و اگر واقعا صادق باشیم، سخت و دشوار است اسپانیایی‌ها، آلمانی‌ها، ایتالیایی‌ها یا فرانسوی‌ها را به خاطر آن سرزنش کنیم. ثروت و قدرتی که از لیگ برتر منتشر می شود. پنج لیگ بزرگ دیگر را، هم از نظر تجاری و هم در زمین در فصول اخیر شکست داده. تیم های انگلیسی در پنج فینال از ٦ فینال گذشته حضور داشتند، فینال سال 2019 و 2021 فینال‌های تمام انگلیسی بوده و در مجموع 3 با در 6 سال اخیر تیم‌های انگلیسی به عنوان قهرمانی بزرگترین رقابت باشگاهی اروپا دست یافته اند.
ستارگان انگلیسی، بازی انگلیسی، فینال انگلیسی
درحالی‌که در این فصل، تیم‌های انگلیسی نمایش متوسطی ارائه دادند.
نیوکاسل در یک گروه دشوار در رده آخر قرار گرفت، منچستریونایتد همان طوری بود که در لیگ عمل می کند: ضعیف و بی‌ثبات.
سیتی قهرمان اروپا نیز آنقدر باهوش و کشنده نبود تا از موقعیت‌های خود نهایت استفاده را ببرد و رئال مادرید را که سرسختانه و جانانه دفاع می‌کرد، شکست دهد. در حالی که بی‌تجربگی آرسنال قیمت گزافی داشت، عدم موفقیت و رسیدن به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان.
و لیورپول امید شماره یک قهرمانی در اروپا لیگ در یکی از بدترین بازی‌های خود در دوران کلوپ، با شکست مفتضحانه و آبرو بر ۳-۰ در آنفیلد، بعد از دیدار اول همه چیز را از پیش باخته بود. وستهم نیز در برابر لورکوزن آلونسو، قهرمان زود هنگام بوندسلیگا هم از دور خارج شد.
پس از سلطه‌ای طولانی، دیدارهای اروپایی تیم‌های انگلیسی در هفته گذشته مرا به این فکر واداشت؛ آیا فضای حاکم بر فوتبال انگلیس به تیم‌های نخبه‌اش کمک می‌کند یا مانع موفقیت آن ها می‌شود؟
با توجه به اعلام تغییرات در جام حذفی، همه باشگاه‌های انگلیسی به جز هشت موردعمیقا موافق اند که همه چیز برای نخبگان انگلستان تنظیم شده است.
باشگاه‌های بزرگ‌تر مورد بحث، پیش از حمله صریح به اتحادیه فوتبال انگلستان، بدون شک، با اظهارات ژوزه مورینیو در سال ۲۰۱۶ کاملا موافقند؛
لیگ برتر و رقابت های داخلی شرایط بسیار سختی را برای باشگاه‌ها ایجاد می‌کند. کشورهای دیگر به لیگ قهرمانان اهمیت زیادی می‌دهند. در این کشور لیگ برتر همیشه پیشتاز خواهد بود. موسسات و مسئولینی که مسابقات را هدایت می‌کنند، این را کاملاً روشن ساخته اند. کمی محافظت می‌تواند حیاتی باشد، ۲۴ یا ۴۸ ساعت بیشتر، برای استراحت و آماده شدن امری ضروری است.
در حالی که نظرات مورینیو مخالفان و موافقان خود را داشت، حداقل سه تن از مربیان برجسته انگلیس با آنچه مورینیو اظهار کرده بود کاملا موافق بودند و این معضل هنوز هم با برنامه شلوغ بازی‌های پیاپی هم‌چنان صادق است و در فصل آینده با مسابقات بیشتر در لیگ قهرمانان اوضاع بدتر از این هم خواهد شد.
در حالیکه در آن سو، رئال مادرید، به خاطر نرسیدن به فینال جام حذفی اسپانیا قبل از بازی اول یک‌چهارم نهایی مقابل سیتی، استراحت بیشتری داشت.
آنها از ابتدای ماه مارس در ٨ بازی حضور داشته اند و سیتی در ١٠ بازی.
بازیکنی چون رودری، که از پای در آمده بنظر می‌رسد و رسما درخواست استراحت از سیتی داشته است، اعتراف کرد؛ تیم کارلو آنچلوتی بازی را بسیار سرحال تر آغاز کرد. آرسنال نیز در ٦ هفته گذشته در مقایسه با بایرن مونیخ بازی‌های بیشتری انجام داده است.
یک نفر آنها را از زمین بلند کند
شاید این اختلاف چندانی نباشد اما بازی مانند سیتی و رئال مادرید آنقدر نزدیک و فشرده است که همین جزئیات، فاصله بازنده و برنده را مشخص می‌کند.
در این شرایط گواردیولا سعی کرد فشار موجود را با استراحت دادن به نیمی از تیمش، از جمله رودری، برای پیروزی ٥-١ مقابل لوتون تاون در روز شنبه کاهش دهد تا سیتی باانرژی بیشتری در بازی برگشت مقابل رئال ظاهر شود.
اما در وقت اضافه آشکار بود که خیلی‌ها قادر نیستند روی پای خود بایستند، و ارلینگ هالند، کوین دی بروین و مانوئل آکانجی همگی خواهان خروج از زمین شدند.
ازاین‌رو میزان مصدومیت بازیکنان در انگلیس نیز اجتناب‌ناپذیر است، به‌گونه‌ای که بازیکنان دائماً شکایت می‌کنند و پزشکان و متخصصان نسبت به آن، بارها هشدار داده‌اند.
تاکنون گواردیولا ٩٠ تغییر در ترکیب اصلی خود در لیگ ایجاد کرده است، در حال حاضر در درجه اول آمادگی جسمانی در اولویت قرار دارد و طرح و نقشه بازی با بازیکنان ثابت در هر پست معنا و مفهوم خود را ازدست‌داده است.
درحالی‌که آرتتا با وجود تمام انرژی و هیجان، وضعیت دیگری در مقایسه با گواردیولا دارد. او با عدم تنوع انتخاب‌ها و عمق کم ترکیب روبرو است. ویلیام سالیبا تا اینجای فصل یک دقیقه را از دست نداده است و دکلان رایس در ۹۳،۲ درصد بازی‌ها حضور داشته است.
این شرایط به طور حتم به افت عملکرد تیم منجر می‌شود. بازی‌های ضعیف لیورپول طی ده روز گذشته موید دیگری است.
ما بازی به بازی شاهد نبرد بهترین تیم با حضور بازیکنان آماده و قبراق نیستیم.
موردی که لینکر در مصاحبه با گواردیولا نیز بدان اشاره داشت.
گواردیولا با بازیکنان و تیمی که در اختیار دارد، به شیوه‌ای هوشمندانه‌ای اوضاع را تا اینجای کار راست و ریست کرده و کلاپ با تیم نوساز خود نیز تا حد زیادی در این امر با موفقیت پیش‌آمده بود.
نحوه و روش مدیریت این دو تا این مرحله باعث شد تا احساس کنیم، سیتی سه‌گانه فصل گذشته را تکرار خواهد کرد، و لیورپول سه‌گانه خود را خواهد داشت.
زهی خیال باطل!
بعد از تماشای دیدار چهارشنبه شب در اتحاد میان سیتی و رئال که در وقت اضافی به پیاده‌روی تبدیل شده بود، احتمالاً باید بپذیریم، سه‌گانه سال گذشته سیتی فقط یکی از عجایب فوتبال بود و هیچ تیم انگلیسی حق و امکان انجام چنین کارهایی را ندارد.
دیگر نفسی باقی نمانده
محبوب‌ترین لیگ جهان بهای موفقیت خود را به‌سختی می‌پردازد.
در حقیقت این معضل فقط به انگلستان محدود نمی‌شود. دیدارهای پیاپی داخلی و جام‌های متعدد، دیدارهای اروپایی که هر فصل بیشتر هم می‌شود، فوتبال و تیم‌های تشنه موفقیت را از پای درآورده است. حالا به این آش شله‌قلمکار دیدارهای بین‌المللی و تورنمنت‌ها را هم اضافه کنید.
ظاهراً دستورالعمل رؤسا و مسئولین فوتبال، مالکان و اسپانسرها و شبکه‌های سیری‌ناپذیر تلویزیون چیز دیگری است.
بی‌آنکه تصویر درستی از مسابقات و بازی‌های بی‌پایان داشته باشیم "بازی زیبا" به‌سوی خفگی پیش می‌رود!
بهترین بازیکنان بیشتر روی تخت فیزیوتراپ‌ها و پزشکان دراز کشیده‌اند و جوانان نوظهور با سنین پایین خیلی زود با صدمه‌دیدگی‌های دائمی به روغن‌سوزی افتاده‌اند.
فوتبال امروز بدجوری نفس خود، تیم‌ها و ستارگان را گرفته است.
