طرفداری | سیروس دین محمدی روز ۲۹ اسفند سال ۱۳۷۶ و در کمتر از نیم ساعت مانده به تحویل سال جدید، در بازی تدارکاتی ایران برابر نانت فرانسه دو گل به ثمر رساند تا از لحاظ زمانی دیرترین گل تیم ملی ایران را زده باشد.
او سابقه بازی در تیم‌های تراکتور، شهرداری تبریز، بانک تجارت تهران، استقلال تهران، پگاه گیلان و ماینس آلمان را در کارنامه‌اش دارد و با تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا 1996 امارات و جام جهانی 1998 فرانسه حضور داشته است.
سیروس دین محمدی در این باره اظهار داشت:
در روزهای آخر سال 1376 تیم ملی ایران برای برگزاری یک اردوی تدارکاتی عازم کشور فرانسه شده بود تا با باشگاه‌های این کشور 3 بازی دوستانه برگزار کند. بازی تیم ملی ایران با نانت فرانسه روز 29 اسفند سال 1376 برگزار شد و زمان مسابقه طوری تنظیم شده بود که تحویل سال بین 2 نیمه باشد. در این بازی هر 2 گل تیم ملی ایران را من به ثمر رساندم تا در این بازی با نتیجه 2 بر یک به پیروزی برسیم و با خاطره خوش به استقبال سال جدید رفتیم.
هافبک اسبق تیم ملی ایران بیان کرد:
گل اول بازی با شوت بود که توپ بعد از برخورد به مدافع تیم نانت کمانه کرده و وارد دروازه تیم فرانسوی شد. گل دوم بازی را از فاصله 45 متری و با شوتی از راه دور به ثمر رساندم و زمانی که می‌خواستم این ضربه کاشته را بزنم، محمد خاکپور گفت چه کار می‌خواهی بکنی، از این فاصله که نمی‌شود توپ را وارد گل کرد و من گفتم حالا می‌خواهم شانسم را امتحان کنم و موفق شدم توپ را با شوتی محکم وارد دروازه کنم. بین دو نیمه تحویل سال بود که برای من و سایر فوتبالیست‌های تیم ملی خاطره فراموش نشدنی بود که زمان تحویل سال در رختکن باشیم و این اتفاق خاصی در دوران فوتبالم بود.
بازیکن اسبق تیم‌های فوتبال تراکتور و شهرداری تبریز افزود:
بعد از آن گل در هر بازی وقتی صاحب توپ می‌شدم تماشاگران با شعار «شوت» از من باز هم گل راه دور می‌خواستند و جالب اینکه در بازی با تیم ملی کویت در ایران زمانی که در محوطه جریمه خودمان توپ را از احمدرضا عابدزاده گرفتم تماشاگران یکصدا فریاد زدند «سیروس شوت» و برای من جالب بود که تماشاگران انتظار داشتند از جلوی دروازه خودمان هم توپ را وارد دروازه حریف کنم.
وی متذکر شد:
من 7 سال از بهترین دوران فوتبال خود را در تیم‌های تراکتور و شهرداری تبریز بازی کردم و زمانی که شهرداری تبریز در لیگ دسته دوم بود، تنها بازیکنی بودم که از این رده به تیم ملی دعوت می‌شدم. با اینکه تاکنون 5 بازیکن تبریزی در جام جهانی حضور داشته‌اند، اما من تنها بازیکنی بودم که از تیم شهرداری تبریز و فوتبال تبریز در جام جهانی حضور داشتم و سایر بازیکنان تبریزی در تیم‌های غیرتبریزی حضور داشتند و به تیم ملی دعوت شده بودند.
دین ممحمدی اضافه کرد:
در 3 سالی که در تراکتور حضور داشتم حتی یک بار هم با هواپیما برای بازی سفر نداشتیم و تمام سفرهایمان با اتوبوس بود و حتی در مسافت‌های دور مانند اهواز، بوشهر و شیراز هم با اتوبوس سفر می‌کردیم.
عضو تیم نیم قرن فوتبال تبریز تاکید کرد:
مردم هنوز هم به من لطف دارند و از گل‌هایی که با شوت راه دور به ثمر رساندم از من به نیکی یاد می‌کنند. به عنوان خاطره دیگر خوب ورزشی خود باید از بازگشت به تیم شهرداری تبریز بعد از 2 دهه این‌بار به عنوان سرمربی تیم یاد کنم. من با تیم شهرداری تبریز سال‌های خوبی را داشتم و در سال 1376 با این تیم به عنوان بهترین تیم شهرستانی دست یافتیم.
دین محمدی در مورد تیم تراکتور سال 1371 گفت:
در آن سال با بدشانسی به مقام سوم دست یافتیم و مستحق کسب عنوان قهرمانی بودیم، تیم تراکتور در سال 71 تیم بومی و یکدستی بود و دیگر هرگز در فوتبال تبریز تکرار نمی‌شود، من در آن سال از تیم تراکتور من به همراه کریم باقری و حسین خطیبی به تیم ملی دعوت شدیم در آن سال‌ها که فوتبال ایران در تیم‌های استقلال و پرسپولیس خلاصه می‌شد، امر بی‌سابقه‌ای بود.
