《صد سال از نسل کشی یونانیان پونتوس می گذرد》
از سال 1994، زمانی که دولت یونان برای اولین بار رسما آزار و شکنجه و ریشه کن کردن یونانیان پونتی در ترکیه در اوایل قرن بیستم را به عنوان نسل کشی به رسمیت شناخت، 19 می به عنوان روز یادبود نسل کشی یونانیان پونتوس تعیین شده است.
این روز یادآور خشونت سیستماتیک با هدف نابودی یونانیان قومی در ترکیه است که تقریباً یک قرن پیش، در دهه دوم و سوم قرن بیستم، با فروپاشی امپراتوری عثمانی قدیمی و تشکیل دولت مدرن ترکیه، انجام شد. در آن زمان صدها هزار یونانی پونتی قتل عام و از خانه های آبا و اجدادی خود رانده شدند و از پاکسازی ناشی از موج فزاینده ناسیونالیسم ترک در امپراتوری چند ملیتی عثمانی گریختند.
هنگامی که ترک‌های «جدید» در سال 1908 در تسالونیکی عثمانی به قدرت رسیدند، این جرقه‌ای را برانگیخت که مورخان و محققان معاصر این دوره آن را آزار و اذیت «سیستماتیک» و «سازمان‌یافته» جمعیت مسیحی منطقه می‌دانند. این رویدادها در زمان‌های مختلف و در مکان‌های مختلف در طول یک دهه از 1913 تا 1923، اغلب در شرایط جنگ و همچنین در فواصل زمانی صلح رخ داد.
در گزارشی ویژه از (ANA) خبرگزاری آتن- مقدونیه، رویدادهای بزرگداشت 19 مه، با ولاسیس آگتزیدیس مورخ و دیگران در مورد این زمان گفتگو کرد. به گفته آگتزیدیس، با توجه به شرایط حاکم در آن زمان، محاسبه تعداد دقیق کشته شدگان بسیار دشوار است:
قبل از شروع آزار و شکنجه، بین 2.0 تا 2.2 میلیون یونانی در سراسر امپراتوری عثمانی زندگی می کردند. کسانی که در منطقه پونتوس بودند حدود 450000 نفر بودند. در سرشماری رسمی سال 1928، حدود 1.2 میلیون نفر به طور رسمی به عنوان پناهنده در یونان شمارش شدند. تخمین زده می‌شود که تعداد یونانی‌های از دست رفته بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۲، که سرنوشت آنها نامعلوم است، بین ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار نفر در سراسر امپراتوری عثمانی است.
دولت رسمی ترکیه که جانشین امپراتوری عثمانی شد، وجود یک "نسل کشی" را که مسیحیان را در سال های پایانی امپراتوری هدف قرار داده بود، رد می کند.
جمهوری ترکیه در سال 1923 پس از پایان حوادث مجبور شد اعلام کند وقایع و نسل‌کشی‌ها توسط ناسیونالیسم افراطی ترک تحریک شده است... روابط دولت مدرن ترکیه با مرتکبان نسل‌کشی‌ها ممکن است نهادی نبوده باشد، اما از قصد بود، زیرا آنها عملاً دولت ترکیه را تأسیس کردند.
اصطلاح «نسل‌کشی» خیلی دیرتر در حقوق بین‌الملل در سال 1948 برای توصیف جنایات دسته‌جمعی مقامات حاکم که برنامه‌ریزی شده و به طور سیستماتیک با هدف نابودی کامل یا جزئی اقلیت‌های قومی، نژادی، مذهبی یا سایر اقلیت‌ها طراحی شده بود، در حقوق بین‌الملل گنجانده شد.
تقاضا برای به رسمیت شناختن نسل کشی پونتی ها برای دهه ها پایین نگه داشته شد، اما در نهایت با فشار بازماندگان و فرزندان آنها در دهه های پایانی قرن بیستم، شتاب بیشتری گرفت.
به یاد تمام پونتی ها، کردها، ارمنی ها، کلدانی ها و آشوری های بی گناهی که کشته شدند.
