حمیدرضا قربانی خواننده و آهنگساز و محقق موسیقی : با توجه به تحقیقات به عمل آمده و شواهد در دست تاریخچه گیتار به بیش از 3000 سال پیش باز می گردد.
در ایران بود که این ساز برای اولین بار توصیف شد، اگرچه اولین گیتار بیشتر شبیه عود بود تا گیتاری که امروزه به دیدن آن عادت کرده ایم. به جای سیم های فولادی گیتار یا سیم های نایلونی، این سیم ها احتمالاً با روده حیوانات ساخته می شدند. بدیهی است که آن موقع گیتار الکتریک یا بلوز وجود نداشت!
در قرن دهم، گیتار از ایران به اسپانیا صادر شد، جایی که این ساز در طول قرن‌های بعد دستخوش دگرگونی‌های مختلفی شد مثل: گیتار کلاسیک، گیتار محلی، گیتار آکوستیک، گیتار الکتریک.
در اسپانیا، آنها با سبک ساخته ی خودشان یعنی فلامنکو شروع کردند و ژانرهای دیگر که اکنون نسبتاً ناآگاهانه در دسته "گیتار اسپانیایی یا همان اسپَنیش" قرار می دهیم.
در طول سال‌ها، فناوری پشت یادگیری گیتار بیشتر و بیشتر پیشرفته شده است - با سازندگان گیتار که می‌توانند صدای ساز را بلندتر کنند، قابلیت نواختن آن را افزایش دهند و بر چیزهای جدیدی مانند آمپلی‌فایرها و میکروفون‌ها تکیه کنند. شکل بدن نیز تغییر کرد، زیرا ابزار مورد استفاده بسیار کوچکتر بود. اکنون ما اشکال زیادی داریم، از dreadnought گرفته تا بالای سقف تا گیتار دوازده سیمی.
گیتار عضوی از دسته سازهای زهی است، زیرا امکان نواختن چندین صدا به طور همزمان وجود دارد. این همه بخشی از یک درس تئوری موسیقی مقدماتی است!
از زمانی که گیتار ظاهر شد، گیتار به عنوان یک ساز محبوب در نظر گرفته می‌شد که از طریق آهنگ‌های معروف، مردم را متحد می‌کرد و از محل تولد و طبقه اجتماعی افراد فراتر می‌رفت. این به این دلیل است که ساخت آن نسبتاً ارزان بود - و در انواع سبک‌های مختلف، از سنتی تا باروک استفاده می‌شد.
گیتار با توانایی خود در سازگاری با تمام ژانرهای موسیقی، می تواند چندین ساز را همراهی کند و همچنین به صورت انفرادی در طیف وسیعی از سبک ها مانند راک، بلوز، جاز، کانتری، کلاسیک یا رِگی نواخته شود. در هیچ زمانی در تاریخ گیتار این ساز تا این حد محبوب و پرکاربرد نبوده است!
پس با وجود این همه دلیل برای محبوبیت گیتار باید بدانیم که گیتار سال هاست که استفاده می شود. در بسیاری از کشورها و در دوره‌های زمانی مختلف، گیتار و سایر سازهای زهی بسیار محبوب بوده‌اند، زیرا حمل آنها از مکانی به مکان دیگر سبک است و یادگیری نواختن آنها نسبت به بسیاری از سازهای دیگر آسان‌تر است. گیتار برای بسیاری از انواع موسیقی، از کلاسیک تا راک استفاده می شود. بیشتر قطعات موسیقی محبوبی که از دهه 1950 نوشته شده اند با گیتار نوشته می شوند.
گیتارها انواع مختلفی دارند که بر اساس نحوه ساخت و نوع موسیقی آنها طبقه بندی می شوند. تمام انواع گیتار سنتی بدنه ای توخالی دارند. این کار صدای سیم ها را بلندتر می کند و به گیتار کیفیت می دهد. به این نوع گیتار «آکوستیک» می گویند. (یک ساز آکوستیک ابزاری است که پویایی خود را ایجاد می کند.)
از دهه 1930، مردم شروع به ساخت و نواختن گیتارهایی کردند که از برق و آمپلی‌فایر برای کنترل صدای بلند استفاده می‌کردند. این گیتارها که اغلب در موسیقی رایج مورد استفاده قرار می گیرند، گیتار الکتریک نامیده می شوند. آنها نیازی به داشتن بدن توخالی ندارند. این به این دلیل است که آنها از آکوستیک برای تقویت صدا استفاده نمی کنند.
اکثر گیتارها شش سیم دارند، اما گیتارهایی با چهار، هفت، هشت، ده یا دوازده سیم نیز وجود دارد. سیم های بیشتر صدای ساز را پرتر می کند. گردن گیتار دارای میله ها یا نشانه هایی است که فِرِت نامیده می شود. فرت ها به یک گیتاریست کمک می کنند تا بداند هنگام نواختن، انگشتان خود را کجا قرار دهد تا آهنگ مناسب را دریافت کند.
در آخر باید خاطرنشان کرد که علاقه مندان به موسیقی با توجه به سلایق و علایق متفاوت خود، به یادگیری سازهای مختلف می پردازند و این مقاله صرفا جهت آشنایی با سابقه تاریخی گیتار و محبوبیت آن در میان مردم خصوصا جوانان است.
