پوريا فرجيخبرِ تکراری‌ای که تو این چندسال شنیدیم این بوده که رختکنِ یونایتد، از کادرِ فنی ناراضیه. دوباره از دیروز این خبر در همه‌ی رسانه‌ها پُر شده و میگن که نیمی از رختکن، با تفکراتِ سختگیرانه‌ی تن‌هاخ مشکل دارن. از دیشب دارم به این فکر می‌کنم که کاش می‌تونستم دَرِ رختکنِ یونایتد رو قفل کنم و یه شلاق به روی‌کین بدم و بازیکنها رو باهاش تنها بذارم. خیلی دلم میخواد این حروم‌لقمه‌ها کبود و خونی بشن. یه مُشت آشغالِ بی‌مصرف که فقط به دنبالِ راحتی هستن.
امروز مصاحبه‌ای از ماتیچ خوندم که می‌گفت در چلسی همه‌ی بازیکنها منظم و حرفه‌ای بودن، اما در یونایتد اکثرا با تاخیر به تمرین می‌اومدن. ماتیچ حتی اسم هم برده و گفته که پوگبا و سانچو همیشه با تاخیر می‌اومدن. جالبه پوگبای حروم‌لقمه باعث شد ژوزه اخراج بشه و حالا سانچوی حروم‌لقمه هم باعث شده بازیکنها علیه تن‌هاخ قیام کنن. و افسوس برای اون هواداری که فکر میکنه مشکلِ یونایتد، تن‌هاخه. واقعا افسوس برای اون هوادار.
جَوِ مسمومِ هواداری در یونایتد، خیلی از بازیکنها رو نابود کرده. واقعا فکر کردید فِرِد آشغال بود؟ فکر کردید مگوایر آشغال بود؟ فکر کردید دخئا آشغال بود؟ فکر کردید آنتونی بدرد نمیخوره؟ کاسمیروی باتجربه و حرفه‌ای چطور؟ میسون مونت؟ هویلوند؟ اونانا؟ آیا همه‌ی این بازیکنها آشغال بودن و هستن؟ نه هرگز. جوِ سمیِ هواداران و حروم‌لقمه بودنِ یه سری از بازیکنها باعث شده که بهترین بازیکن‌های جهان هم در یونایتد به مشکل بخورن. کاش می‌شد اون شلاق رو به اکثرِ هوادارهای یونایتد هم زد. البته برای بازیکنها باید از شلاقِ حدی استفاده کرد و برای هواداران از شلاقِ تعزیری.
✍🏼 #بهمن_صفوی
