خداداد عزیزی از مشکل اصلی فوتبال ایران در مصاحبه اخیر خود رونمایی کرد.
به گزارش طرفداری، اطلاعات آنلاین پیرامون تیم ملی و همچنین مسایل مختلف فوتبال با «خداداد عزیزی» یکی از اعضای کادر تیم ملی گفت‌وگویی را انجام داده که در ادامه می خوانید:
درگذشت «تری ونبلز» سرمربی معروف و اسبق تیم ملی استرالیا خیلی ها را یاد آن مصاحبه معروف وی بعد از بازی تاریخی ایران و استرالیا انداخت که گفته بود: «خداداد عزیزی و عابدزاده زندگی من را عوض کردند»، درباره این اتفاق صحبت کنید.
خب اول اینکه روح ایشان شاد باشد. آن زمان مربی بزرگی بود و دنیای فوتبال شناخت کاملی از ایشان داشت با این حال من خودم خیلی شناخت نداشتم. شاید آن جمله ایشان هم تنها دلیلش این بود که آن تساوی برابر ایران کلا سرنوشت فوتبال شان را تغییر داد. به جرات می گویم که دو بازی ما برای آنها در آن روزها بخصوص بازی دوم در استرالیا یکی از سخت ترین بازی های عمرم بود. معتقدم که آن بازی حتی از سه بازی مان در جام جهانی فرانسه دشوار تر بود.
درگذشت وی نیز در آذر ماه اتفاق افتاد؛ یعنی در ماهی که آنها برابر ایران متوقف شدند و به جام جهانی نرفتند.
بله، من هنوز هم معتقدم که آنها یک اشتباه بزرگ در آن بازی داشتند. آنها با تصور اینکه راحت از ایران عبور می کنند و از پیش برنده هستند به زمین آمدند و گاهی اوقات همه چیز دست به دست هم می دهد تا پیش بینی ها خراب شود. آن روز ما کاری کردیم که فوتبال دنیا شوکه شد. آنها هرگز فکر نمی کردند که ما را شکست ندهند. الان ونبلز دیگر در این دنیا نیست اما با آنهمه تجربه بعید بود که تیمش را از پیش برنده بداند. خلاصه که روحش شاد!
نکته دیگر اینکه از بین ستارگان آن روزگار تیم ملی و آن بازی، به جز شما تقریبا همه کنار هستند؛ از دایی و عابدزاده گرفته تا باقری و مهدوی کیا؛ حتی محمد خاکپور.
این درد بزرگ فوتبال ماست که مردان بزرگش امروز کنار هستند. شما درست می گویید. آن نفرات اگر من را از جمع شان کنار بگذارید همه بیرون گود هستند. بدبختی فوتبال ماست که آدم های فوتبالی فرار می کنند. خود منم فراری ام اما فعلا کار می کنم.
علتش را چه می دانید؟
علت این است که آدم های غیر فوتبالی این روزها دوست ندارند با آدم های فوتبالی کار کنند. وقتی کار دست آنها باشد طبیعی است که چهره های بزرگ جایی برای کار کردن نداشته باشند.
البته خیلی از این نفرات خودشان هم دوست ندارند باشند.
بله، چون امثال علی دایی، کریم باقری ، احمدرضا عابدزاده، مهدی مهدوی کیا و ... بله قربان گو نیستند و جلوی هر کسی سر خم نمی کنند. آدم هایی هم که فوتبال را در دست گرفته اند هم بلد نیستند با این نفرات کار کنند.
فضای کنونی فوتبال ایران نیز برای چهره های فوتبالی دافعه دارد.
می دانید چرا؟ چون این افراد نه با دلال ها پیمان می بندند و نه با جادوگران و ...اهل زد و بند هم نیستند. امروز درباره رفتارهای برخی آدم‌ها که در فوتبال ایران فعالیت دارند مسایلی می شنوم که از تعجب آدم شاخ در می آورد. آنقدر درگیر دلالی و جادوگری و ... شده اند که روزگار فوتبال را سیاه کرده اند. این مسایل با فرهنگ ما و با دین ما همخوانی ندارد. خود من هم قلبا کار کردن در این فوتبال را دوست ندارم اما فعلا به دلیل حرفی که زده ایم و شرایطی که تیم ملی دارد هستیم و در حد توان مان کمک می کنیم.
درباره تیم ملی صحبت کنید؛ تصور می کردید با یک تساوی برابر ازبکستان این تعداد منتقد پیدا کنید؟
من فکر می کنم یکسری از اینها با امیر قلعه نویی مشکل دارند. یک عده دوستش ندارند در حالیکه نتایج نشان می دهد عملکرد بد نبوده است. مگر در زمان کارلوس کی روش این تیم ملی به لبنان نباخت؟ من فکر می کنم فقط در زمان اسکوچیچ بود که تقریبا شبیه این نتایج را گرفتیم. برخی از اینها دنبال کار و منافع خودشان هستند منتظرند تا تیم نتیجه نگیرد و قلعه نویی را بکوبند.
با این تفاسیر چقدر به موفقیت تیم ملی در جام ملتها امیدوارید؟
من امیدوارم. ما گروه مان آسان است و می توانیم راحت صعود کنیم و در ادامه وقتی وارد 8 تیم شویم شاید مثلا به عراق بخوریم و از آنجایی که تیم های عربستان، استرالیا و ژاپن در آنطرف قرار دارند شانس مان برای رسیدن به فینال زیاد است. در واقع برای رسیدن به فینال مسیر خوبی پیش رویمان است.
چقدر به قهرمانی امیدوارید؟
ما همیشه به آینده و نه فقط به قهرمانی امیدواریم اما اینکه عده ای می گویند تیم ملی حتما باید قهرمان شود حرف شان خنده دار است. با وجود این تیم ژاپن، «قاطعانه از قهرمانی حرف زدن» شبیه جوک می ماند. خودتان ژاپن و سطح فنی اش را دیده اید.
