اختصاصی طرفداری | نیوکاسل پس از شروع ناامیدکننده خود حالا موفق شده است که بار دیگر قدرت خود را به رخ رقبا بکشد و برای این کار نیز، به پیروزی برابر آرسنال میکل آرتتا نیاز داشت. دیدار جنجالی هفته یازدهم لیگ برتر انگلیس، با تک گل آنتونی گوردون به پایان رسید و خطای خشن کای هاورتز و همچنین بررسی گل گوردون، حواشی این دیدار بودند. آرسنال در این دیدار اشتباهات خود در ابتدای فصل را تکرار کرد و دیگر از آن تاکتیک پخته سرمربی اسپانیایی خبری نبود و این تیم بازی هیجانی را به نمایش می‌گذاشت. به نکات فنی این دیدار می‌پردازیم:
سیستم تک هافبک دفاعی توپچی‌ها و جانشینی مارتین اودگارد با کای هاورتز
آرسنال که طبق معمول با سیستم 3-3-4 وارد میدان شده بود، در غیاب مارتین اودگارد تلاش کرد تا دکلان رایس و کای هاورتز را جایگزین او کند و جورجینیو نقش تک هافبک دفاعی را پشت سر 4 بازیکن میانی آرسنال بازی می‌کرد. حضور جورجینیو که قابلیت تخریب بازی حریف را دارا نیست، به مالکیت آرسنال اشاره دارد. ادی انکتیا برخلاف دیدارهای قبلی که نقش یک مهاجم آزاد را بازی می‌کرد و به صورت آزادانه در تمام مناطق یک سوم تهاجمی تیم خود دیده می‌شد، پس از صاحب توپ شدن بازیکنی کلیدی چون برونو گیمارش به عقب باز می‌گشت تا فشار توپجی‌ها در کمربند میانی زاغ‌ها نیز احساس شود.
کای هاورتز همچون موتور محرکی در حملات آرسنال ظاهر می‌شد و با نزدیک شدن به ادی انکتیا که نقش تک مهاجم توپچی‌ها را بازی می‌کرد، قصد داشت تا موقعیتی خوب را در اختیار هم‌تیمی‌های خود قرار دهد. با این تفاوت که هاورتز به طور کامل به مرکز زمین منتقل شده بود و برخلاف مارتین اودگارد که غایب این دیدار بود، تمایلی به بازی در سمت راست زمین آرسنال را نداشت.
تمام نیوکاسل به گوشه‌ها ختم می‌شد!
هنگامی که مالکیت بازی به طور کامل در دستان توپچی‌ها بود، نیوکاسل نیز با پرسی سنگین به سمت آرسنالی‌ها یورش می‌بردند. در اینجا بود که شماره 7 نیوکاسل یعنی جوئلینتون نقشی کلیدی ایفا می‌کرد و بسته به منطقه صاحب توپ، در کنار وینگر قرار می‌گرفت. کالوم ویلسون به همراه شان لانگ‌استاف و برونو گیمارش نیز تمامی جهات بازیکن آرسنال را می‌بستند و بدین ترتیب پرس نیوکاسل شکل می‌گرفت.
حملات نیوکاسل نیز به کنارهها ختم می‌شد. در اینجا حضور 4 بازیکن نیوکاسل را در درون محوطه ملاحظه می‌کنید و دن برن نیز دیگر بازیکنی‌ست که به سمت این محدوده در حال حرکت است. میگل آلمیرون با یک پاس پشت‌پا، کیران تریپیر را صاحب توپ می‌کند و این ستاره انگلیسی با ارسال‌های خود قصد داشت که دروازه داوید رایا را تهدید کند. چرا که آرسنال تمام راه‌های ارسال توپ به صورت مستقیم را برای نیوکاسل مسدود کرده بود و این تیم مجبور بود که حملات خود را از کنارهها شکل دهد.
حضور وینگرهای آرسنال در راستای مرکزی زمین جهت نفوذ مستقیم به محوطه
آرسنال هرگز دو وینگر را با هم در پشت محوطه جریمه قرار نمی‌داد و این اتفاق هنگامی شکل می‌داد که یکی از وینگرها مشغول حرکت با توپ باشد و بنابراین کای هاورتز به درون محوطه جریمه می‌رفت و ادی انکتیا جای خالی وینگری که به منطقه 14 (پشت محوطه جریمه حریف) رفته است را پر می‌کرد. به نوعی بازیکنانی چون بوکایو ساکا و گابریل مارتینلی منتظر می‌ماندند تا به محوطه جریمه نفوذ کنند یا از توپ برگشتی مدافعان استفاده کنند. این مسئله به خروج از فشار سنگین زاغ‌ها نیز کمک ویژه‌ای می‌کرد.
نیوکاسل با سیستم 1-5-4 خطی سعی داشت تا اجازه ارسال پاس مستقیم را از خط دفاعی آرسنال و البته جورجینیو بگیرد اما باز هم ناکام ظاهر می‌شدند. حضور برونو گیمارش در خط حمله و بازگشت دیرهنگام به سمت بازیکنان خودی باعث می‌شد تا یک فضایی بین او و جوئلینتون ایجاد شود و مارتینلی برزیلی نیز با قرار گرفتن در راستای دروازه‌ها سعی داشت که فضایی را برای ارسال پاس جهت ضدپرس و خلق موقعیت باز کند.
هنگامی که نیوکاسل نیز صاحب توپ می‌شد، آرسنال تیم خود را عقب می‌کشید و پس از بازپس‌گیری توپ، آن‌ها قصد ایجاد یک بیلدآپ سریع داشتند و مارتینلی بازیکنی بود که در رأس آن قرار داشت. او در مرکز زمین خود را جای می‌داد تا تاکه‌هیرو تومیاسو جای او را پر کند و فوراً به منطقه‌ای خالی برود و رایس و انکتیا نیز به این بازیکن نزدیک می‌شدند تا فوراً ضدحمله را شکل دهند.
اشتباهات همیشگی آرسنال که در این فصل کمتر از آن شنیده بودیم!
در سه هفته ابتدایی لیگ برتر انگلیس بود که نکاتی همچون بالا آمدن بیش از حد خط دفاعی آرسنال، هواداران این تیم را در ضدحملات حریف آزار داده بود اما در دیدار هفته چهارم و Mid-Block شاگردان آرتتا برابر منچستریونایتد، خیال توپچی‌ها را تا حد زیادی راحت کرده بود. در نیمه دوم آرسنال بیش از پیش تیم خود را بالا آورد تا خط دفاعی بالا و البته عدم نظم در این بخش دیده شود. یک ارسال مستقیم از خط دفاع نیوکاسل به راحتی به کالوم ویلسون می‌رسد و میگل آلمیرون نیز بدون هیچ مزاحمتی توپ را دریافت می‌کند و حمله نیوکاسل را ترتیب می‌دهد. بالا آوردن خط دفاعی و حضور تومیاسو در محوطه جریمه به صورت همزمان نیز یکی دیگر از اشتباهات عجیب آرتتا در این دیدار بود.
هنگام به ثمر رسیدن تک گل جنجالی این دیدار نیز فاصله تک هافبک دفاعی یعنی جورجینیو با خط دفاعی به معضلی برای توپچی‌ها تبدیل شد. فاصله بین بازیکن ایتالیایی و خط دفاعی باعث شد تا مهره‌های نیوکاسل به راحتی به درون محوطه جریمه نفوذ کنند و البته فضای بین تاکه‌هیرو تومیاسو و گابریل ماگلاش نیز باعث حرکت جیکوب مورفی و ضربه خطرناک او شد تا در ادامه آنتونی گوردون دروازه داوید رایا را باز کند.
دفاع همه‌فن حریف نیوکاسل برای حفاظت از تک گل این دیدار!
نیوکاسل همچون حملات خود، دفاع خود را نیز در کنارهها متمرکز کرده بود و مت ریچی پس از حضور در زمین به جای جیکوب مورفی مصدوم، در پست مدافع راست قرار گرفت تا کیران تریپیری که در قلب خط دفاع قرار گرفته، دیگر نیازی نداشته باشد که به سمت راست بیاید. برونو گیمارش به طور کامل در سمت راست قرار داشت و جوئلینتون نیز در سمت راست قرار گرفته بود. کای هاورتز، بوکایو ساکا و الکساندر زینچنکو سه بازیکنی بودند که پشت محوطه جریمه قرار داشتند تا از فشار سنگین نیوکاسل در کنارهها فرار کنند.
پس از اینکه توپ کمی عقب‌تر می‌آمد و به خط دفاعی آرسنال می‌رسید، جوئلینتون، برونو گیمارش و آنتونی گوردون خط حمله‌ای سه نفره تشکیل می‌دادند و گوردون به عنوان مهاجم نوک تا دقایق آخر با سرعت بالای خود حرکت می‌کرد و قدرت تصمیم‌گیری خط دفاع توپچی‌ها را به حداقل می‌رساند. گیمارش و جوئلینتون نیز طبق همان مناطق مشخص شده به جلو می‌آمدند و نقش وینگر را بازی می‌کردند تا سیستم 3-2-5 در هنگام پرس و سیستم 1-4-5 در هنگام حضور توپ در یک سوم دفاعی نیوکاسل، مورد استفاده زاغ‌ها قرار بگیرد.
نتیجه گیری
مدیریت بازی توسط ادی هاو بسیار فوق‌العاده بود و این تیم در خط دفاعی اجازه هیچ‌گونه خطری را به آرسنال ترسناک آرتتا نمی‌داد. این تیم هر چند با گلی جنجالی پیروز شدند اما در ضدحملات تیمی زهردار بودند و می‌دانستند که از کدام نواحی باید به تیم حریف فشار وارد کنند. تیم آرسنال تحت هدایت میکل آرتتا موفق شده بود، روزهای خوبی را پشت سر بگذارد اما بازگشت اشتباهاتی که طبق هیجان شکل می‌گیرد و در حالی که بازی 0-0 می‌باشد و 45 دقیقه نیز زمان هست اما سیستم این تیم به یکباره تهاجمی می‌شود. این مسئله کار را برای تیمی مثل نیوکاسل که سه روز قبل از این دیدار، ضدحملات بسیار خطرناکی را برابر منچستریونایتد شکل داده بود و با نتیجه 3-0 پیروز شده بود، راحت می‌کرد. علاوه بر این موارد، در هنگام بالا آمدن تیم، جلو رفتن بازیکنانی چون دکلان رایس و تاکه‌هیرو تومیاسو، تیر خلاصی بود که آرتتا به تیم خود زد. به نوعی بزرگترین معضل آرسنال صرفاً در این دیدار به اشتباهات تاکتیکی و لحظه‌ای میکل آرتتا برمی‌گردد و کنترل این هیجان می‌تواند تلخی نایب قهرمانی فصل قبل را یک قهرمانی دلچسب در این فصل از بین ببرد. باید ببینیم که در 27 هفته آینده شرایط برای این سرمربی و تیم قرمزپوش لندن رقم خواهد خورد.
