اختصاصی طرفداری | هشت تیم برتر رقابت‌های لیگ کاپ انگلیس نیز در فصل 2023/24 مشخص شدند و حالا با حذف تلخ آرسنال و منچستریونایتد، تنها دو تیم از تاپ سیکس لیگ انگلیس در این رقابت‌ها حاضر هستند که لیورپول و چلسی نام دارند. دو تیم بزرگ حذف شده، عملکردی همچون نتیجه دیدارها داشتند و به خصوص منچستریونایتد باید تغییر جامعی در تصمیمات فنی خود بگیرد. سوژه اصلی این مرحله به بازیکنانی همچون انزو فرناندز، واتارو اندو، کای هاورتز و البته خط دفاعی فاجعه‌بار شیاطین سرخ به همراه ضدحملات بی‌نقص نیوکاسل برمی‌گردد. نگاهی فنی داریم به 4 دیدار مهم این مرحله از مسابقات.
چلسی 2-0 بلکبرن؛ انزو فرناندز در همه‌جا!
چلسی موفق شد در دیداری نه چندان سخت حریف خود یعنی بلکبرن راورز را در استمفورد بریج شکست دهد و به مرحله بعدی این رقابت‌ها صعود کند. مسئله حائز اهمیت آبی‌های لندن به نقش جذاب و البته حیاتی انزو فرناندز برمی‌گردد. هافبک آرژانتینی و گرانقیمت چلسی دائماً در عقب زمین این تیم دیده می‌شد و سعی داشت تا با بازی‌ای که نزدیک به دفاع خود ارائه می‌دهد، احتمال هرگونه فشار از سوی حریف را به صفر برساند. اینجا بود که فضاهایی در کناره‌ها دیده می‌شد و فولبک‌هایی چون ریس جیمز با سرعت بالا و البته تمایل به کمک در امور هجومی، به سمت محوطه جریمه حریف یورش می‌برد تا به عنصری مهم در حملات شیرهای لندن تبدیل شود.
در صحنه‌ای دیگر این هافبک نقش یک هولدر را بازی می‌کند و با قرارگیری بین دو مدافع وسط و البته عقب‌تر از هافبک دفاعی تیم یعنی لزلی اوگوچوکو، فاصله خود با رابرت سانچز را کمتر می‌کند تا با پاسی تک‌ضرب فضای بازی را برای تیم خود باز کند و پرس سنگین تیم زردپوش را بی‌اثر کند. فاصله فولبک‌های چلسی نسبت به محوطه جریمه نیز تمایل این تیم به بازی‌های باز را نشان می‌دهد.
وستهام 3-1 آرسنال؛ کای هاورتز و معضل‌های همیشگی!
نایب قهرمان فصل گذشته لیگ برتر انگلیس اما وداعی زودهنگام و تلخ با این رقابت‌ها داشت. آرسنال آرتتا با قبول شکست برابر وستهام سرسخت و البته جنگجوی دیوید مویس از گردانه رقابت‌ها کنار رفت و بی‌شک یکی از چهره‌های مهم این دیدار کای هاورتز آلمانی بود. این بازیکن طی ماه‌های اخیر به عنوان یک هافبک شماره 8 چالش‌های بسیاری را برای سرمربی اسپانیایی ایجاد کرده است. از وظیفه سنگین دفاع چپ برای پر کردن جای هافبک شماره 29 توپچی‌ها تا وابستگی شدید سمت راست آرسنال به کاپیتان مارتین اودگارد! شاید می‌شد حضور کای هاورتز جهت پیروزی در جنگ‌های فیزیکی آرسنال در کمربند میانی را قانع‌کننده دانست و این انتقال را شکست‌خورده در نظر نگرفت اما بازی آرسنال در برابر وستهام ورق را برگرداند. هاورتز حالا در امور تهاجمی نیز مهره‌ای اضافی به نظر می‌رسد. ادی انکتیا که این روزها زهر گلزنی خود را به سمی‌ترین و کشنده‌ترین حالت ممکن رسانده است، در مرکز زمین دیده می‌شد تا کای هاورتز نقش یک وینگر را بازی کند و فابیو ویرا به همراه لیاندرو تروسار به محوطه جریمه نفوذ کنند. به نوعی این تغییر پست هاورتز و افزودن بازیکنان به خط حمله، نتوانست دفاع چندلایه و البته هوشمندانه چکش‌ها را از مقابل بردارد.
این تمام ماجرا نبود. در پاس‌های بلندی که از سوی آرون رمزدیل داده می‌شد نیز دیگر کای هاورتز نقش اول را در نبردهای هوایی بازی نمی‌کرد و باید به نفوذ خود ادامه می‌داد تا بازیکنی همچون لیاندرو تروسار با پیروزی در ضربه سر، توپ را به هافبک آلمانی برساند. کماکان نیز حضور ادی انکتیا را درون دایره مرکز زمین ملاحظه می‌کنید. ریس نلسون نیز نزدیک به انکتیا و یک خط عقب‌تر از مهاجمان قرار دارد تا به نوعی سیستم 2-2-2-4 را از سوی میکل آرتتا ببینیم.
بورنموث 1-2 لیورپول؛ ریخت و پاش گیلاس‌ها برای بستن مسیر خط‌شکن ژاپنی!
لیورپول نیز در نبردی تنگاتنگ موفق شد تا بورنموث آندونی ایرائولا را شکست دهد. بورنموث سعی داشت تا با استفاده از پرس بالا و سنگین خود، اجازه هرگونه بازیسازی و انتقال توپ را از شاگردان یورگن کلوپ بگیرد اما اینجا بود که حضور کاپیتان اسبق اشتوتگارت یعنی واتارو اندو احساس شد. این هافبک ضدپرس و خط‌شکن دائماً در تلاش بود که با جایگیری دقیق و هوشمندانه گزینه‌ای در دسترس را در اختیار بازیکن صاحب توپ و تحت فشار بگذارد. در کمال تعجب بورنموث نیز الکس اسکات، هافبک 20 ساله و شماره 14 خود را قدم به قدم با واتارو اندوی ژاپنی به حرکت درمی‌آورد تا اجازه حرکت را به او ندهد.
با اینکه هاروی الیوت نیز دیگر بازیکنی بود که موازی با اندو حرکت می‌کرد اما این سبک پرسینگ برروی این بازیکن تاثیرگذار نبود و او با حرکات پابه‌توپ خود اصلی‌ترین نقش را برای انتقال توپ از دفاع به حمله بازی می‌کرد. ترنت الکساندر آرنولد نیز نزدیک به او بازی می‌کرد تا دومنیک سوبوسلای خلاقیت خود را به سمت راست زمین خودی ببرد.
منچستریونایتد 0-3 نیوکاسل؛ دفاعی بی‌برنامه یا ضدحملات دقیق و برنامه‌ریزی‌شده؟ مسئله این است!
منچستریونایتد همانند نتیجه دیدار برابر منچسترسیتی را سه روز بعد در مقابل نیوکاسل ادی هاو تکرار کرد تا امید شیاطین سرخ روز به روز، روشنایی کمتری به خود ببیند. خط دفاعی تیم قرمزپوش میدان هیچ تعریفی ندارد و بخش عمده‌ای از این مسئله به تاکتیک اتخاذ شده از سوی سرمربی هلندی برمی‌گردد. اریک تن‌هاخ در تلاش است تا بالا آوردن خط دفاعی و ارائه یک نقش سوئیپر در جلوی خط دفاعی (ویکتور لیندلوف)، بازیکنی که به عنوان رأس حملات قرار دارد (که اغلب هم مهاجم نوک است و به مرکز زمین می‌آید) را تحت فشار قرار دهد و با نرسیدن توپ به او، حمله را مختل کند. مسئله به اینجا برمی‌گردد که قدرت تصمیم‌گیری پایین مدافع سوئدی برنامه‌های دفاعی را به هم می‌ریزد و جای خالی این بازیکن ضربه‌ای جبران ناپذیر در حملات حریف به خط دفاعی یونایتد وارد می‌کند. در عکس زیر طبق معمول هری مگوایر به عنوان قربانی اصلی گل میگل آلمیرون لقب می‌گیرد اما جای خالی دیوگو دالو و عدم بازگشت صحیح لیندلوف و قرارگیری در کنار زوج خود، فضایی را در اختیار زاغ‌ها قرار می‌دهد تا به گل دست یابند.
در عکس بالا ملاحظه کردید که آنتونی گوردون چگونه یک مدافع را به خود مشغول می‌کند تا فضا برای هم‌تیمی باز شود. وینگر جوان و ریزنقش انگلیسی در صحنه زیر هری مگوایر را در میانه زمین و پشت سر خود می‌بیند. بنابراین تصمیم می‌گیرد با یک پاس تک‌ضرب توپ را به مت ریچی می‌سپارد تا با یک لمس توپ به موقع، نیوکاسل را به ضدحمله‌ای جذاب برساند. شاگردان ادی هاو بارها و بارها از ضعف خط دفاعی شیاطین سرخ و صدالبته برنامه‌ریزی دقیق سرمربی انگلیسی برای بهره‌برادزی از ضدحملات و این خلاء استفاده کردند و به گل نیز دست پیدا کردند.
