تیم های استقلال و سپاهان روز گذشته به مصاف هم رفتند و این بازی با نتیجه یک بر صفر به سود اصفهانی ها به پایان رسید.
به گزارش طرفداری، در مطلب نیم نگاه فنی ای به بازی استقلال و سپاهان خواهیم داشت:
- استقلال این فصل مدل بازی ثابتی نخواهد داشت
وضعیت استقلال به گونه ای است که این تیم در برابر تیم های مختلف باید شکل بازی خود را تغییر بدهد چرا که دستان جواد نکونام فعلا آنقدری باز نیست که استقلال را در جرگه تیم هایی بدانیم که استایل بازی اش را مقابل رقبا تغییر ندهد برای مثال استقلال فصل گذشته در فصل گذشته استایل ثابت بازی خودش را داشت و مقابل هر تیمی همان را به اجرا می گذاشت اما این قضیه مستلزم حضور بازیکنان بسیار با کیفیتی است که سرمربی بتواند مدل بازی خود را روی تیم سوار کند و استقلالی که به تعداد کافی مهاجم و وینگر در اختیار ندارد و در خط دفاعی هم محبور است از بازیکنان متوسطی مثل ایمان سلیمی استفاده کند نمی تواند مدل بازی ثابتی را داشته باشد و جواد نکونام نیز این قضیه را به خوبی درک کرده و در همین راستا برای بازی با سپاهان پلن متفاوتی نسبت به بازی های گذشته داشت که انصافا هم پلن بسیار مناسبی بود و شاید اگر روی یک تک صحنه سپاهان صاحب ضربه پنالتی نمی شد حداقل می توانست یک امتیاز را به تهران ببرد اما به نوعی شانس یار تیمش نبود.
جواد نکونام تیمش را با سیستم سه دفاعه راهی زمین کرد و با حضور دو مهاجم در خط حمله به با سیستم ۳۵۲ بازی می کرد. یامگا و مطهری مهاجمین استقلال بودند که با اضافه شدن جلالی یا حردانی حملات استقلال در نیمه اول را شکل می دادند و خط هافبک این تیم تیم نیز تمرکز اصلی خود را روی پوشش فضاهای زمین گذاشته بود و از حملات سپاهانی ها جلوگیری می کرد. اصلی ترین پلن استقلال برای رسیدن به موقعیت در بازی ارسال پاس های بلند پشت دفاع سپاهان بود که با توجه به سرعت بسیار پایین مدافعین سپاهانی کار بسیار عاقلانه ای به نظر می رسید و حتی روی چندین صحنه هم استقلال روی این پلن به موقعیت رسید. عرض زیاد خط دفاعی استقلال به هیچ عنوان اجازه ارسال از جناحین را به سپاهانی ها نداد و حتی با توجه به این که سپاهانی ها از قد و قامت بسیار بلندی هم برخوردار بودند نتوانستند با ضربات سر به موقعیتی برسند و تمامی این اتفاقات نشان دهنده این است که نکونام تا چه حد به جزییات این شکل از بازی تیمش دقت داشته است برای مثال اگر توجه داشته باشید استقلال روی تک تک ضربات ایستگاهی و کرنر از لحاظ استقرار بازیکنان برنامه داشت و شاید اگر دستان ایمان سلیمی در هوا معلق نبود نکونام می توانست بازی را در حالت خنثی و مساوی به پایان برساند و شاید اگر کمی هم خوش شانس بود یکی از کرنر های تیمش تحت تاثیر استقرار ویژه بازیکنان استقلال وارد دروازه حریف می شد.
استقلال در این بازی روی پاس های بلند صاحب موقعیت هایی شد
- برنامه استقلال پس از عقب افتادن
استقلال در نیمه دوم بازی متفاوت تری نسبت به نیمه اول از خود به نمایش گذاشت که این قضیه نشان دهنده برنامه های دقیق نکونام برای دقایق مختلف بازی بود و عملا در این نیمه سپاهان کاری به جز زیر توپ زدن انجام نداد و آبی ها پرس بسیار خوبی را از بالا روی دروازه سپاهان داشتند و نبود مهره های مناسب هجومی کمبودی بود که بار دیگر به چشم آمد و آن ها نتوانستند حتی از تک موقعیت های خود استفاده کنند. اگر بخواهیم در مورد تصمیم های نکونام بیشتر صحبت کنیم باید به این موضوع هم اشاره کنیم که شاید اگر این سرمربی کمی زودتر دست به تعویض می زد ممکن بود استقلال بتواند به نتیجه بهتری برسد و این دیر تعویض کردن نکته ای بود که در نیمه دوم به چشم آمد.
بیشتر بخوانید:
دو از دو برای استقلال؛ فولبک به جای وینگر، اوج گیری حردانی و جلالی / نیم نگاه فنی
تراکتور - پرسپولیس؛ پرس در مقابل پرس! / نیم نگاه فنی
سپاهان - تراکتور؛ مورایس چگونه پرس خمز را دور زد؟ / نیم نگاه فنی
پرسپولیس - آلومینیوم؛ اصل شناوری گل محمدی در خط حمله / نیم نگاه فنی
نساجی - پیکان؛ تعویض های به موقع‌ِ رحمتی / نیم نگاه فنی
