در آخرین روز های دوران ورزشی ادوین فن در سار، تیم دیگر شهر منچستر، تیم آبی رنگ شهر، با مالکیت جدید در مسیر جدیدی است. جدال های این دو تیم شکل دیگری به خود گرفته و حساس تر است. سیتیزن ها بازیکنان جدیدی چون کارلس توز، یحیا توره و ماریو بالوتلی را به خدمت گرفته بودند و داوید سیلوای اسپانیایی نیز همراه با ادین ژکو و الکساندر کولاروف راهی منچستر شده بود. با تقویت تیم، منچستر سیتی قدرتمند تر از چند سال اخیرش به بالای جدول نگاه می کند و رقیبی قدر تر برای دیگر تیم شهر منچستر است. آنها با سرمبیگری روبرتو مانچینی در بازی رفت مقابل رقیب خود در ورزشگاه خانگی تساوی برقرار کردند و حالا در بازی برگشت در مقابل تیم صدر جدولی فرگی به دنبال راهی برای کم کردن اختلافشان با رقیبان و خروج مجدد از رتبه ی سوم هستند.
منچستر یونایتد فصل پیش در جدال دیوانه وار با آرسنال ونگر و چلسی کارلو آنچلوتی قرار گرفته بود. آرسنال ونگر کم کم از گردونه ی رقابت حذف شد تا تنها چلسی کارلتو و من یونایتد فرگی باقی بمانند. شیاطین سرخ که مدام جایگاهش بین اول و دوم جا به جا می شد، پس از تقابل با چلسی، صدر از دستشان رفت و دیگر -جز یک هفته- نتوانستند به صدر بازگردند و با یک امتیاز دوئل را به شیر های آبی پوش لندنی، باختند. همچون منچستر یونایتد، وین رونی با وجود درخشش خود و به ثمر رساندن ۲۶ گل در لیگ، عنوان آقای گلی را کسب نکرد و این عنوان به بازیکن ۲۹ گله ی تیم قهرمان، یعنی دیدیه درگبا، رسیده بود.
تیم سر الکس اما تسیلم نشد و با خرید های جدید دوباره در حال بازیابی خود بود. چیچاریتو یا همان خاویر هرناندز مکزیکی، کریس اسمالینگ بازیکن فولام و بِبه ی پرتغالی، خرید های جدیدی بودند که پای به اولدترافورد می گذاشتند.
از طرفی، تیم دیگر شهر منچستر، یعنی منچستر سیتی، با مالک جدید و سرمربی ایتالیایی شان، روبرتو مانچینی، به دنبال کسب افتخارات بودند. ژروم بواتنگ از هامبورگ، یایا توره از بارسلونا، داوید سیلوا از والنسیا، الکساندر کولاروف از لاتزیو، ماریو بالوتلی از اینتر میلان، جیمز میلنر از آستون ویلا و ادین ژکو از ولسفبورگ. خرج ۱۴۸ میلیونی آبی آسمانی ها برای رشد خود اما در بلند مدت جوابِ خوب داد. آنها دیگر قصد نداشتند که رتبه ی پنجم را کسب کنند و روی به بلندپروازی و تلاش برای اوج گرفتن آورده بودند. با گلزنی های کارلس توز، منچستر سیتی تا نیم فصل رتبه ی دوم را به دست آورده بود اما چند هفته طول کشید تا به رتبه سوم سقوط کنند. منچستر یونایتد نیز همراه تا ماه نوامبر در رتبه سوم بود اما کم کم خیز جدی آنها برای قهرمانی، برداشته شد.
برباتوف، نانی، رونی و چیچاریتو در خط حمله ی منچستر یونایتد باعث شدند تا تیم فرگی بحران گلزنی پیدا نکند. حال در این گیر و دار بازی های لیگ، دو تیم شهر در دربی منچستر و در اولدترافورد، آماده ی رویارویی می شدند. منچستر یونایتد با کاپیتانی ویدیچ و با ترکیب متشکل از ادوین فن در سار، جان اوشی، کریس اسمالینگ، نمانیا ویدیچ، پاتریس اورا، دنی فلچر، پل اسکولز، آندرسن، نانی، رونی و رایان گیگز آماده ی بازی شده بود. منچستر سیتی نیز با ترکیبِ جو هارت، ریچاردز، وینسنت کمپانی، لسکات، پابلو زابالتا، جیمز میلنر، بری، یایا توره، کولاروف، داوید سیوا و کاپیتان توز پای به میدان گذاشت. منچستر یونایتد با حفظ توپ و پاس کوتاه در بازی پیش می رفت.
در دقیقه ۴۱، رایان گیگز با پاس زیبای خود توپ را به سمت نانی می فرستد و نانی با یک کنترل تماشایی توپ را جلوی پای خود می اندازد، کمی حرکت می کند و با یک بغل پای خوب دروازه ی جو هارت را می گشاید. توره به ورایت فیلیپس پاس می دهد. فیلیپس یک نگاه به بالا می اندازد، نگاهش را به توپ می اندازد و یک پاس عرضی زیبا می فرستد. ادین ژکو بدون استپ و در حالتی بدون تعال به توپ ضربه می زند و توپ با برخورد به داوید سیلوا کمانه می کند و می رود جایی که حتی دستان فن در سار ۲ متری نیز به آن نمی رسد و گل به نام سیوا ثبت می شود. البته، ادوین آنقدر شگفت زده شد که بدون هیچ واکنشی به گل شدن توپ نگاه کرد. آتش گلزنی در وین رونی زبانه می کشد. وین نمی تواند تماشا کند که آنها در اولدترافورد، جلوی چشم هواداران، نمی توانند حریف را مغلوب کنند. اسکولز، هافبک انگلیسی، حرکت می کند و توپ را به نانی پرتغالی می رساند. نانی توپ را ارسال می کند. وین رونی که با جایگیری در موقعیت مناسب بود، از لیز خوردن مدافع حریف استفاده می کند. او یک پرواز تماشایی انجام می دهد. زمانی که در اوج و قله است، زمانی که شاید در نگاهش استادیوم زاویه دید دیگری دارد و زمانی که مدافعان حریف نگاه پایین به بالا به او دارند، رونی پایش را می چرخاند و با یک ضربه توپ را به گوشه ی دروازه ی جو هارت می فرستد.
توپ گل می شود و گزارشگر از شگفت زدگی فریاد سر می دهد: "اوه شگفت انگیزه! عجب گلی! در چه زمانی! در چه جایی! عجب بازیکنی! وین رونی، از این دنیا خارج شده!" هواداران از شادی ورزشگاه را منفجر می کنند و کادر فنی و بازیکنان ذخیره از خوشحالی یکدیگر را به آغوش می کشد و سر الکس فرگوسن از شدت هیجان بلند می شود و دست هایش را به بالا می برد. رونی به سمت نقطه ی کرنر می رود و شادی گل مخصوص خود را انجام می دهد. نهایتاً، بازی با همین نتیجه به اتمام می رسد. اولدترافورد قرمز می ماند، رونی آنجا را قرمز نگه می دارد و منچستر سیتی نمی تواند رقیب همشهری را بگیرد و منچستر یونایتد در یک روز خوب و در جریان دوئل قهرمانی پیروز می شود.
قیچی برگردان رونی ثبت می شود در خاطرات. قیچی بُرَنده و تیزِ رونی رویاهای سیتیزن ها را می بُرَد و آن گل تبدیل می شود به برش وِین از خاطرات.
