فوتبالیست های زیادی هستند که با عملکرد شگفت انگیز خود به هر چیزی که به آن ایمان دارند افتخار می کنند، اما بازیکنانی نیز هستند که به چیزی جز خودشان اعتقاد ندارند.
با این حال، فوتبال و ورزش به طور کلی، تحت سلطه بازیکنان مذهبی است. آنها قبل از ورود به زمین بازی آن را لمس و دعا میکنند، یا بعد از مسابقه به آسمان اشاره می کنند. برخی از بهترین کشورهای فوتبال جهان نیز مذهبی‌ترین کشورهای جهان هستند: برزیل، ایتالیا، آرژانتین و اسپانیا همگی کشورهایی به شدت کاتولیک هستند و 12 عنوان از 21 عنوان قهرمانی جام جهانی را به دست آورده‌اند.
نیمار ستاره برزیلی به دین خود اعتقاد خاصی دارد؛ او حتی بر روی چند پیراهن نام 《عیسی مسیح》را طراحی کرد و به دوستانش اهدا کرد. کریستیانو رونالدو و لیونل مسی نیز کاتولیک هستند. بسیاری از بازیکنان مانند پل پوگبا و مسعوت اوزیل هم مسلمان هستند.
حقیقت این است که پی بردن به تعداد دقیق بازیکنان آتئیست تقریبا غیرممکن است. اما از نظر بازیکنان آشکارا که آتئیست هستند، تعداد آنها حداقل است و امکان دارد بیشتر باشد.
در جمهوری چک، تقریباً سه چهارم ساکنان خود را غیر مذهبی میدانند. این آمار در بلژیک، دانمارک، آلمان و بریتانیا همگی بالای 60 درصد هستند. در حالی که این آمارها صرفاً آتئیست ها را پوشش نمی دهند، اما به شما نشان می دهد که دین در بخش وسیعی از مناطق اروپا وجود ندارد.
بهترین ورزشکاران جهان در سرتاسر جهان عموماً از ریشه های اجتماعی-اقتصادی فقیرتری می آیند. همان مکان هایی که انتظار داریم سطوح بیشتری از اعتقادات مذهبی پیدا کنیم.
در ادامه مطلب با پنج فوتبالیست آتئیست (خداناباور) معروف که به طور آشکار اعتقاد خود را آشکار کردند؛ آشنا خواهیم شد:
۱-یونان اوکین
یونان چارلز اوکین یک فوتبالیست حرفه ای ایرلندی است که سابقه بازی در تیم های لیدز یونایتد و لوتون تاون را دارد.
اوکین، بزرگترین فرزند چارلی و لورین اوکین، در فینی، شهر لندندری، ایرلند شمالی بزرگ شد. کورا، خواهر کوچکتر اوست. اوکین در دوران کودکی خود فوتبال گیلیک را با Banagher GAC بازی میکرد و پدرش مربی تیم Derry GAA بود که خردسالان را به آخرین قهرمانی اولستر (در فوتبال گیلیک) در سال 2001 رساند. اوکین برای تحصیلات متوسطه خود مدرسه ابتدایی سنت کنیس و کالج سنت پاتریک در ماگهرا را انتخاب کرد.
در سن ده سالگی به آکادمی فوتبال میدن سیتی پیوست و در ۱۲ سالگی مورد توجه منچسترسیتی قرار گرفت. اوکین در سن 16 سالگی تصمیم گرفت فوتبال گالیک را کنار بگذارد تا روی حرفه فوتبالی خود تمرکز کند.
اوکین همچنین نماینده جمهوری ایرلند در سطح بین المللی بوده است. او می تواند به عنوان یک هافبک تهاجمی هم بازی کند. او در لیست اولیه جمهوری ایرلند برای یورو 2016 انتخاب شد، اما در فهرست نهایی 23 نفره قرار نگرفت.
اوکین پس از تمایل به ازدواج با دوست دخترش لورا لاکول در یک مراسم انسان‌گرایانه درگیر یک دعوای حقوقی شد تا یک مراسم عروسی انسان‌گرایانه به عنوان یک مراسم ازدواج مشروع شناخته شود. در 20 ژوئن 2017، اوکین و نامزدش، لورا لاکول، زمانی که پرونده خود را در دادگاه عالی بلفاست، ایرلند شمالی، از طریق دادگاه استیناف پیروز شدند، تاریخ ساز شدند. عروسی این زوج در 22 ژوئن 2017، اولین مراسم حقوقی انسانی در ایرلند شمالی، اسکاتلند و بریتانیا بود.
اوکین از جمله بازیکنان آتئیست دنیای فوتبال است.
۲-مت واتسون
دومین نفر لیست، واتسون است که در انگلستان به دنیا آمد و بزرگ شد، اما تحصیل در دانشگاه مریلند، شهرستان بالتیمور، در ایالات متحده را انتخاب کرد. در سال های 2004 و 2005، او دو فصل برای تیم UMBC Retrievers بازی کرد. واتسون تصمیم گرفت بعد از فصل 2005 وارد فوتبال حرفه ای شود و دو ترم آخر دانشگاه را نتوانست پشت سر بگذارد. این هافبک در سال 2006 به تیم ریچموند کیکرز دسته دوم USL ملحق شد. او در تمام بیست و چهار بازی کیکرز در آن فصل حضور داشت، زیرا باشگاه هم در فصل عادی و هم در پلی آف پیروز شد. واتسون و هم تیمی هایش بار دیگر در سال 2007 قهرمان فصل عادی شدند اما در فینال قهرمانی USL-2 به تیم هریسبورگ سیتی باختند.
در لیگ اصلی فوتبال داخلی (MISL) در آوریل 2006 واتسون به عنوان سومین بازیکن برتر انتخاب شد. واتسون در طول فصل 2006-2007 در ۲۹ بازی ده گل برای بلاست به ثمر رساند، اگرچه این تیم درنهایت موفق به صعود نشد.
در فصل دومش انگشت پای راستش شکست تا بیشتر فصل را از دست بدهد. با این حال، او دومین عنوان حرفه ای خود را در فصل 2007-2008 به دست آورد. جانی استیل، بازیکن کارولینای ریل هاکس در سال 2007، زمانی که برای بلاست بازی می کرد، او را متقاعد کرد که همراهش به ریل هاکس بپیوندد. واتسون در 12 دسامبر 2007 توسط RailHawks برای فصل ۲۰۰۸ USL به این تیم پیوست. این بازیکن در مارس 2017 به فونیکس رایزینگ در لیگ فوتبال یونایتد پیوست. واتسون در 8 فوریه 2018 پس از یک فصل بازی برای فونیکس رایزینگ به تیم Indy Eleven پیوست.
واتسون نیز به طور علنی آشکار کرد که به خدا اعتقاد ندارد.
۳-برایان کلاف
برایان هاوارد کلاف یک فوتبالیست و مربی انگلیسی بود که یکی از تنها چهار مربی بود که با دو تیم مختلف قهرمان لیگ انگلیس شد. او بازی خود را به عنوان یک مهاجم شروع کرد و در تیم های ساندرلند و میدلزبور، ۲۵۱ گل به ثمر رساند. او هنوز هم یکی از بهترین گلزنان لیگ فوتبال انگلیس است، اما یک مصدومیت ویرانگر دوران حرفه ای او را کوتاه کرد.
نام کلاف با نام پیتر تیلور مرتبط است که در دهه های 1960، 1970 و 1980 به عنوان دستیار-مدیر او در تعدادی از تیم ها کار می کرد. آنها با دربی کانتی و ناتینگهام فارست موفقیت چشمگیری داشتند. کلاف همچنین به خاطر ارائه چندین برنامه رادیویی و تلویزیونی که در آن نظرات جنجالی در مورد بازیکنان، سایر مدیران و شرایط بازی ها پخش می کرد، شهرت داشت.
کلاف یک سوسیالیست مادام العمر بود که اغلب به معدنچیان در خطوط اعتصاب می پیوست، مبالغ هنگفتی را به فعالیت های اتحادیه های کارگری اهدا می کرد، برای نماینده محلی خود تحقیق می کرد و به عنوان رئیس اتحادیه ضد نازی خدمت میکرد. او در دو نوبت از طرف حزب کارگر دعوت شد تا در انتخابات عمومی شرکت کند، اما او برای ادامه فعالیت خود در فوتبال از این کار خودداری کرد.
کلاف به این ادعا که او سوسیالیستی است که دائما شامپاین مینوشد، چنین پاسخ داد و گفت:《البته، من سوسیالیستی هستم که شامپاین می نوشم. تنها چیزی که من را از یک محافظه کار خوب جدا می کند این است که او پول خود را حفظ می کند در حالی که من پول خود را تقسیم می کنم.》
برایان کلاف در کتاب خود که در سال 1994 منتشر شد؛ خود را یک آتئیست معرفی کرد. کلاف ادعا می کند که هیچ ایمانی به خدا یا زندگی پس از مرگ ندارد. او در سال ۲۰۰۴ درگذشت.
۴-ریکاردو مونتولیوو
ریکاردو مونتولیوو یک فوتبالیست حرفه ای سابق اهل ایتالیا است که در پست هافبک بازی می کرد. او بیشتر به خاطر حضور در فیورنتینا، آث میلان و تیم ملی ایتالیا شناخته شده است. مونتولیوو کار خود را در سال 2003 با آتالانتا آغاز کرد و در سال 2005 به عنوان هافبکی پویا و خلاق به فیورنتینا پیوست. در طول هفت سال، بیش از 250 بازی برای این باشگاه انجام داد.
مونتولیوو در سال ۲۰۰۷ برای اولین بار پیراهن تیم ملی ایتالیا را نیز بر تن کرد. به مدت ده سال، یعنی تا سال ۲۰۱۷ در ۶۶ بازی ملی دو گل به ثمر رساند. او توانست مدال نقره یورو ۲۰۱۲ و برنز جام کنفدراسیون ها ۲۰۱۳ را همراه تیم ملی ایتالیا کسب کند.
او در سال 2012 با یک انتقال آزاد به میلان پیوست و پس از جدایی ماسیمو آمبروزینی، از سال 2013 تا 2017 به عنوان کاپیتان میلان انتخاب شد؛ در سال 2016 قهرمان سوپرکاپ ایتالیا شد. در تابستان 2019، قبل از بازنشستگی در اواخر همان سال، باشگاه میلان را ترک کرد.
مونتولیوو، اگرچه یک شخص آتئیست است اما به عقاید بقیه احترام می گذارد و به باور خود تعصب شدید ندارد. برای مثال چند سال قبل او و هم تیمی هایش به دیدار با پاپ فرانسیس رفتند.
۵-یوهان کرایوف
قطعا بسیاری از فوتبال دوستان درباره افتخارات و دوران فوتبال کرایوف اطلاعات کامل دارند؛ اکنون شاید برای همگی جای تعجب باشد و عده کمی از عقاید کرایوف خبر داشته باشند، پس در آخرین قسمت مطلب به سراغ باور های کرایوف، اسطوره تاریخ فوتبال هلند و بارسلونا می رویم.
کرایوف سه بار به عنوان بازیکن در سال های 1971، 1973 و 1974 برنده توپ طلا شد. کرایف به طور کلی به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ورزش و همچنین یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال شناخته می شود. او از طرفداران مفهوم فوتبال معروف به توتال فوتبال بود. فوتبال هلندی در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 از وضعیت نامعلوم و نیمه حرفه ای خارج شد و به اوج دوران خودش رسید. کرایف هلند را به فینال جام جهانی فوتبال 1974 هدایت کرد و برنده توپ طلای این مسابقات شد.
در فینال سال 1974، او نمایشی به نام "چرخش کرایف" را به وجود آورد که از آن زمان به طور مکرر در بازی های معاصر، تقلید شده است. کرایف از شرکت در جام جهانی 1978 خودداری کرد، پس از اینکه او و خانواده‌اش در خانه‌شان در بارسلون اقدام به آدم ربایی کردند که در نتیجه او را از بازی کردن فوتبال منصرف کرد.
کرایوف کار حرفه ای خود را با آژاکس آغاز کرد، جایی که او در طول مدت حضورش در آنجا هشت قهرمانی اردیویسه، سه جام اروپا و یک جام بین قاره ای را به دست آورد.
او در سال 1973 با ثبت رکورد نقل و انتقالات جهانی به بارسلونا رفت و پس از کمک به این باشگاه در اولین فصل حضورش در لالیگا، به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا انتخاب شد. کرایف پس از بازنشستگی در سال 1984 به مربی بسیار موفق آژاکس و سپس بارسلونا تبدیل شد. کرایوف بارسلونا را به اولین قهرمانی اش در لیگ قهرمانان اروپا رساند. پس از دوران مربیگری، در هر دو تیم مشاور مهمی بود. جوردی، پسرش نیز یک فوتبالیست حرفه ای بود.
کرایف، خدا را به خاطر تمام تلاش‌های سختی که در هر بازی انجام می داد ستایش نمی کرد، وقتی نوبت به پیروزی در بازی بعدی می‌رسید؛ او مثل بقیه بازیکنان دعا نمی کرد.
کرایف در مورد خدا و دعا گفته است:《من به خدا اعتقاد ندارم... من به دعا اعتقادی ندارم.》
کرایوف در زمان سرمربی گری، قبل از بازی های بارسلونا نیز اعتقادی به این مسائل نداشت و معقتد بود بازیکنانش، خودشان باید شانس به وجود بیاورند نه اینکه به چیزی امید داشته باشند.
به قلم سایت sportmob
