Phoenix Rebornمن هم دوبار دچار حمله ی پانیک شده ام. زمان کرونا. به خاطر اضطراب هست حالا هر نوع اضطرابی. مثلا من اضطراب اجتماعی داشتم (و دارم) رفتم روان پزشک دارو داد و الآن نسبتا تحت کنترله.
در مورد کنترل افکار هم یکی از روش هایی که با تجربه به دست آوردم اینه که با افکارت باید منطقی کنار بیای. یعنی اینطور نیست که مثل بعضیا بیام بگم بهشون توجه نکن و مثبت فک کن و ... از این خزعبلات! چون اونا ریشه شون یه ترس منطقیه نسبت به آینده که تو ناخودآگاهت شکل گرفته و با بی توجهی نمیشه کنارشون زد چون قطعا بعدا دوباره میان رو و خودشون رو بروز میدن. باید منطقی باشی و مواجه بشی باهاشون. یعنی قبول کنی که این ترسه و اضطرابه هست، وجود داره و بخشیش هم درسته ولی اینکه دیگه حالت تهاجمی بگیرن و کل وجودت و توانایی هات رو زیر سوال ببرن قابل قبول نیست. در مواجهه ی منطقی اون بخش ماجراس که باهاش درمیوفتی.
در کل حرف زیاده ولی بدون که ممکنه حق داشته باشی از آینده بترسی، ولی همیشه سعی کن ترست از موضع فعالانه باشه نه منفعلانه. بعد از اینکه مشکلات رو خوب شناختی و بررسی کردی به این فک کن که آره مشکلات هست قبول ولی من چیکار می تونم برای رفع اونا بکنم. این مهمتره. نه اینکه بشینی به ذات مشکلات فک کنی و غصه بخوری. غصه خوردنه از موضع انفعال هست که مثل سم می مونه. یعنی خودت رو باختن در مقابل زندگی.
ببخشید طولانی شد. در کل تجربه ی سختیه برای خود من هم ولی از پسش برمیای
رفتن پیش متخصص هم یادت نره و نذار پیش روی کنه هرچه زودتر کنترلش کنی کار خودت رو راحت تر می‌کنی
