لیگ قهرمانان اروپا با فرمت کنونی، انتظارات بسیاری از فوتبال‌دوستان را برآورده کرده است. بازی کردن در برابر رقیب‌های بیشتر، به جای بازی با ۳ حریف به طور رفت‌وبرگشت، به جذابیت این فرمت کمک کرده است. با این روی، کاستی‌های بسیاری برای این فرمت برشمرده می‌شود. در اینجا به چند تا از بزرگ‌ترین باگ‌های آن می‌پردازیم.
آقای گل و پاس:
از آنجا که تیم‌های هشتم تا ۲۴اُم در صورت راهیابی به دور یک‌هشتم، دو بازی بیشتر نسبت به تیم‌هایی که مستقیم به این دور راه یافته‌اند انجام می‌دهند، گلزنان و پاسورهای برتر این تیم‌ها این امکان را دارند که به اندوخته خود بیفزایند.
هم‌خوانی نداشتن نتایج با لیگ‌های درونی:
اگر به جدول لیگ قهرمانان نگاهی بیندازیم، تیم‌های لورکوزن، لیل و استون‌ویلا را در میان تیم‌های راه‌یافته به دور یک هشتم می‌بینیم. این درحای‌است که لورکوزن در بوندس‌لیگا با اختلاف پشت‌سر بایرنی است که در لیگ قهرمانان، تنها با یک امتیاز پایین‌تر، در رده ۱۲ است و تاوان این یک امتیاز را باید با ریسک حضور در پلی‌آف بپردازد. اوضاع برای لیل فرانسه خنده‌دارتر است. این تیم در لوشامپیونا با ۱۸ امتیاز پشت‌سر پاریسن‌ژرمن صدرنشین، در جایگاه پنجم قرار دارد، در حالی که پاریسن‌ژرمن حتی برای رسیدن به پلی‌آف به دشواری برخورد کرد. استون‌ویلا هم در لیگ برتر انگلیس در جایگاه هشتم است و با سهمیه فصل بعد، ۶ امتیاز فاصله دارد و اگر این‌گونه پیش برود، شاید این تیم را در فصل آینده لیگ قهرمانان نبینیم.
حساسیت بالای قرعه‌ها:
از آنجا که بازی با تنها ۸ تیم از ۳۶ تیم، معیار خوبی برای رده‌بندی تیم‌ها نیست، این مشکل چاره‌ناپذیر است. ۹ تیم حاضر در هر سید، در یک تراز کیفیت نیستند و تیم‌های هر سید، اختلاف کیفیت بالایی نسبت به هم دارند. از این‌رو این امکان هست که تیم‌هایی قرعه‌های خیلی خوب یا خیلی بد داشته باشند. نمونه بارز آن در این فصل، لایپزیش بود که با حریفان قدر و مدعی همچون اتلتیکو مادرید، یوونتوس، لیورپول، اینتر و استون‌ویلا روبه‌رو شد. در فرمت کهنه، این تیم در بدترین حالت با ۲ حریف نیرومند رودررو می‌شد.
شما هم اگر کاستی یا باگی در این فرمت می‌بینید، خوشحال می‌شوم که دیدگاه خود را بازگو کنید.
