بسم الله
حدود دوماه به شروع لیگ جدید مانده . تیم ها سخت و طاقت فرسا مشغول یارگیری هستند ، ایجنت ها هم پول تلفشان روز به روز زیاد میشود و مجبور به خرید بسته های مکالمه میشوند . بازیکنان هم گوش به فرمان آن ها ، در آتلیه های مختلف ، مشغول فتوشاپ و بر روی عکس های دوران کودکی هستند
۱، ۲ ، ۳
من از بچگی طرفدار ... بودم .
بگذریم
پرسپولیس همانند همه تیم ها دو دغدغه اصلی دارد ، تمدید ، خرید . البته باید بگویم بسیاری از تیم های‌مطرح جهان دل مشغولی های دیگری مانند فروش بازیکنان ، بازسازی ورزشگاه ، توجه به فوتبال پایه ، استعداد یابی و ... دارند که ما سطح نازلی از هر کدام‌را دارا هستیم .
اما امسال ، سه تفاوت عمده با سال گذشته خواهد داشت .
۱ _ پرسپولیس در آسیا حضور دارد ؛ سوپرجام را هم دشت کرده است ؛
۲ _ قانون سقف بودجه و قوانین نقل و انتقالاتی جدید
۳ _ فشار های امنیتی ، ملی و هواداری
بیاید گریزی به سال پیش بزنیم ، پرسپولیس در لیگ قهرمانان‌آسیا توانایی شرکت نداشت ، در سوپر جام هم حضور نداشت و فقط برای دو جام در طول فصل تلاش میکرد . پرسپولیس بازیکنان گرانقیمت و تاپ های لیگ را خرید و با فشار مالی کمتری از سازمان خصوصی سازی روبرو شد اما فشار هواداری به اوج خود رسیده بود .
با ورود پرسپولیس به ماجرای مهسا امینی ، تیم به حاشیه رفت و نتایج بد پی در پی برای پرسپولیس حاصل شد از جمله باخت به تراکتور و مساوی با سپاهان ، پرسپولیس شانس آورد که بعد از آن با تیم هایی مثل مس کرمان و ملوان بازی کرد ، وگرنه اتفاقات جبران ناپذیری برای پرسپولیس رخ میداد .
با خروج پرسپولیس از آن ماجراها ، تیم یحیی گلمحمدی جان‌تازه ای گرفت اما همچنان جرقه های توهم توطئه مانند فصول پیشین در ذهن او جاری بود و دوباره ظهور کرد .( این ها نمیخواهند ما قهرمان شویم )که در نهایت اعجاب قهرمان شد ! ، گویی معجزه رخ داده . با این حال همین‌گفته ها در نتایج پرسپولیس بسیار آشکار بود . پرسپولیس در چهار هفته ، دوبار شکست میخورد و یکبار هم مساوی !!!
آن هم از تیم هایی مثل هوادار و آلومینیوم و فولاد !
البته نمیشود نقش حاشیه های امنیتی اطراف پرسپولیس ، خروج یورگن لوکادیا از ترکیب ، برنگشتن دوبازیکن با اتوبوس تیم و در ادامه بازی نکردن سروش رفیعی را در نتایج پرسپولیس بی تاثیر دانست . البته باید قبول کنیم فشارهایی از خارج به تیم تحمیل شد که طبیعی است ، وقتی به مسائل غیرفوتبالی ورود میکنید باید به طرف مقابل هم این حق را بدهید که در مسائل فوتبالی ورود کند .
با این حال خود شخص یحیی گلمحمدی ثابت کرد با تمرکز بر روی هدف و تلاش برای رسیدن آن ، می شود به احتمالات ضریب داد و آن ها را به واقعیت تبدیل کرد . چه کسی فکرمیکرد پرسپولیس در ده بازی در لیگ و جام حذفی به طور پیاپی پیروز شود ؟
به جرئت میتوانم بگویم فقط یحیی گلمحمدی ، این تفکر هر چه به هدف نزدیک میشد به بازیکنان هم و هواداران و باقی کادر فنی و مدیریتی سرایت میکرد .
اما امسال ، پرسپولیس دیگر آن ماجراهای امنیتی را نخواهد داشت ، بازی های ملی و خروج بازیکنان اصلی از اسکواد هم مشاهده نمیکنیم و فضای هواداری دیگر با یک‌باخت به هم نمیریزد .
با این حال ،یک قائده فیزیک_ روانشناسی طور به ما میگوید ؛ مشکلات همچنان هستند فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر پیدا میکنند .
تیم در آسیا قرار است بازی کند و تجربه ثابت کرده مسیر رسیدن به تیم های شرق آسیا ، حذف حداقل یک یا دو تیم عربستانی است که شاید امسال به ۳ یا ۴ تیم برسد ؟!!!
قاعدتا ضرورتِ داشتن یک نیمکت پر و پیمان با همان کیفیت یا نزدیک به کیفیت تیم درون زمین هم باید لحاظ شود . چیزی که در لیگ سال قبل ایران شاید خیلی مطرح نبود و فاصله بین نیمکت و تیم اصلی ، تفاوت چشم گیری داشت طوری که تیم ذوب آهن ، بدلیل از دست دادن یک مهاجم دسته چندم که در سال شاید بالای پنج گل را در خاطر ما ثبت نمیکرد ، مشکل گلزنی پیدا میکند ! یا ضعف دروازه پرسپولیس ، که بوضوح مشخص بود در نبود بیرانود همه چیز امکان پذیر است حتی در بازی با تیم لیگ یکی میانه جدولی !
در کنار یک نیمکت پر و پیمان ، وجود بازیکنان زیر ۲۳ سال و جوان در ترکیب اصلی ضروری است که حداقل پرسپولیس با میانگین سنی نزدیک به ۲۹ سال ، این موضوع را از اساس رد میکند . محمد عمری هم یک استثنا بود و دیدیم با برگشت مصدومان به تیم ، دوباره به جایگاه خود یعنی نیمکت فراخوانده شد . اگر جای سرمربی بودم ، قطعا یک بازیکن شماره ۹ را از پایه های پرسپولیس جذب میکردم . خطر مصدومیت از رگ گردن به ارتش پرسپولیس نزدیک تر است
نکته بعدی ، مربوط به گلزنی یا گلسازی در لیگ است ، مهاجمان در لیگ های اروپایی با گلزنی و گلسازی شناخته میشوند اما در ایران به واسطه عدم گلزنی !! این که در لیگی با هر تعداد تیم شرکت کننده ، بیشترین آمار گلزنی روی عدد ۱۳ متوقف شود یعنی چیزی در حدود ... . یا این که تا هفته یکی مانده به آخر ، یک بازیکن که صرفا هشت بازی انجام داده ، آقای گل آن تیم باشد هم مثال دیگریست ، راه دور چرا میرویم ؟ نمود آن را دیروز در بازی ایران و ژاپن دیدیم ، دروازبان آن ها اشتباه مهلک انجام میدهد و بازیکن ما در چهار یا پنج قدمی دروازه تقریبا خالی ، توپ را به توپ جمع کن میسپارد ! چه بسا اگر آن توپ وارد گل میشد .... پس نیاز به یک مهاجم خارجی نه داخلی شش دانگ داریم ، بازیکنی مثل لوکادیا نه مثل پریرا ! که متاسفانه امسال هم باید تحملش کنیم !! و این که به احتمال بالا نمیتوانیم‌بازیکن خارجی‌بگیریم چون هیچ‌کس با پول بی ثبات ما قرارداد نمیبندد . نزدیک ترین گزینه شهاب زاهدی هست که فعلت در ابهام و محاق به سر میبرد .
و‌از همه مهم‌تر ، قانون مضحک سقف بودجه است که ناشی از همان تفکرات اقتصادی نئولیبرالی است که به فوتبال هم رسوخ کرده . البته به تعبیر من ، این قانون نه بازدارنده است نه توانایی اجرا دارد و صرفا یک لاپوشانی بزرگ است و اینقدر رییس فدراسیون و هیئت رئیسه آن عقل ندارند که چگونه یک تیمی با نهایت ۸ ملیون دلار هزینه ، میتواند با تیم هایی که یک بازیکنشان ۲۰ ملیون دلار است رقابت برابر کند ؟!؟!
این هم‌باید در نظر بگیریم که‌پرسپولیس درگیر مشکلات مالی سال گذشته و احتمال اعتصاب بازیکنان بسیار بالاست .
البته این‌فصل خوبی هایم دارد ، بعضی از لژیونرهای ما تمایل به بازگشت‌به لیگ ایران دارند ، ستاره‌هایی که هرگونه بازی برای تیم های باشگاهیی ایرانی را نفی و نهی میکردند . که البته پرسپولیس در این قضیه در سال پیش سود برد و بازیکنی مثل مرتضی پورعلی گنجی جذب شد . امسال هم شایعات حول دوبازیکن لژیونر روز به روز بیشتر میشود .
امیدوارم تا هفته آینده اتفاقات خوبی برای ارتش سرخ رخ دهد و خونش سرخ تر از قبل شود
( اگر ناهماهنگی در متن دیدید عذر میخوام )
