برای آیندگان این سرزمین، برای پسران جنگجو که دیدار 90 دقیقه ای و سپس ضربات پنالتی را بردند، برای تسلیم نشدن، برای باور به ممکن کردن رویاها، برای مسیر طولانی که پیش پای نوجوانان ملی پوش ایران است...
به گزارش طرفداری، موفقیت در رده تیم های پایه همیشه کمرنگ تر از موفقیت در رده های بزرگسالان به چشم می آید ولی واقعیت این است فوتبال پایه هم درست به اندازه رده بزرگسالان مهم است، حتی شاید مهم تر.
در ایران البته عادت کرده ایم استعدادها بسوزند و فقط حسرتش با ما بماند. همین حالا را ببینید؛ مهدی طارمی که مسیر پر پیچ و خم و طاقت فرسایی را طی کرده و به یک ستاره جهانی تبدیل شده ولی ما باز هم برایش حسرت می خوریم، حسرت اینکه کاش دو سال زودتر کشف می شد و زودتر می توانست در قامت یک استعداد راهی فوتبال اروپا شود. آن موقع تیم های بزرگ به خاطر سنش، برای خرید این بازیکن دست، دست نمی کردند.
همه جای دنیا به فوتبال پایه اهمیت می دهند چون ستاره های نوجوان و جوان آینده این فوتبال را می سازند. حالا همه می دانند فوتبال پایه به چه اندازه مهم است و امروزه تیم های بزرگ دنیا حتی گاهی در ترکیب اصلی تیم های خود از نوجوانان و جوانان بهره می برند ولی در ایران چه می شود؟ بگذریم، اگر بخواهیم درباره آنچه در فوتبال پایه این سرزمین و استعداد سوزی ها رخ می دهد بنویسیم، یک کتاب می شود!
حالا اما در فوتبال پایه ایران مثل یک الماس درخشید، البته که درخشش ستاره های نوجوان را نباید پای سرمایه گذاری و دور اندیشی مسئولان و مدیران فوتبالی نوشت! ولی باید از پسران نوجوان ایران ستایش کرد، همان ها که مسیر طولانی در پیش دارند ولی حالا می توانند رویاهایشان را زندگی کنند. همین دهه هشتادی هایی که همیشه در صحنه حاضر هستند و این بار در جام ملت های آسیا تاریخ ساز شدند.
هرچند تیم ملی در جریان بازی بد بود ولی تیم با وجود مشکلات فنی و کمبودهای آشکار این کادرفنی با تلاش بی وقفه بچه های دهه هشتادی که خستگی نمی شناسند و با درخشش دروازه بان نوجوانش جهانی شد. نوجوانانی که با کمترین امکانات حالا بعد از برد شیرین مقابل کره جنوبی موفق شدند در مرحله یک چهارم نهایی مسابقات جام ملت های آسیا هم یمن را ببرند و چمدان هایشان را آماده سفر به رقابت های جام جهانی کنند.
بله، آن ها حالا می توانند بخشی از رویاهای خود را زندگی کنند ولی باید بدانند مسیری طولانی برای ستاره شدن در پیش دارند. چه بسیار ستاره ها بودند که در در سنین کم درخشیدند ولی بعد از آن محو شدند و چه بسیار ستاره ها که حتی در تیم بزرگسالان خوش درخشیدند ولی حالا نه نامی از آن هاست و نه نشانی.
ستاره های ایران یادشان باشد باید تلاش کنند تا این مسیر طولانی را سپری کنند. در این مسیر استعداد شاید کافی باشد ولی لازم نیست اما تلاش قطعا لازم است.
خطاب به ستاره های نوجوان ایران که حالا در یک میدان جهانی به میدان خواهند رفت؛ هرچه تلاش کردید، هر چه شکست خوردید، مهم نیست. باز هم تلاش کنید، باز هم شکست بخورید، این بار بهتر شکست بخورید تا روزی یک ستاره جهانی شوید. شاید روزی شما امید میلیون ها ایرانی شوید که در رقابت های جام جهانی چشم به ساق های شما دوخته اند...
