طرفداری | پل پوگبا، هافبک 30 ساله فرانسوی یوونتوس از مشکلات پس از قهرمانی در جام جهانی و شکست در یورو گفت.
پل پوگبا در مصاحبه مفصل خود با کالچو مرکاتو در مورد مسائل مختلفی از مصدومیت و فصل بد خود گرفته تا دوران حضورش در منچستریونایتد صحبت کرد. پل پوگبا در این مصاحبه در مورد سبک بازی خود و فوتبال امروز گفت:
فوتبال حال حاضر واقعاً تغییر کرده است چون الان فوتبال خیلی جنگنده تر و محکم تر است و فکر می کنم الان بیشتر به نتیجه فکر می کنیم که امری بدیهی است اما برای من بالاتر از هر چیزی، فوتبال همیشه یک لذت بوده است. هنوز هم به گونه و با هیجانی فوتبال بازی می کنم که وقتی 5-6 ساله بودم این کار را می کردم. فوتبال واقعاً در مورد لذت بردن و لذت دادن به مردمی است که آن را تماشا می کنند و همیشه همین طور بوده است. نمی خواهم این حالت از بین برود چون وقتی فوتبال را شروع کردم این طور بود. من به این شکل بزرگ شدم و همین مسئله مرا عاشق فوتبال کرد. این بدان معنا نیست که نتیجه را فراموش کنید، من یک بازنده بسیار بد هستم. دوست دارم چه با استایل و چه بدون استایل و سبک خاص، پیروز شوم.
- انتقادها از نحوه بازی و نظر مردم بر توجه بیش از حد تو به خوشحالی گل و مدل مو؟
شخصاً بیشتر به انتقادهای مثبت و سازنده علاقه مند هستم چون همیشه انتقادهای منفی وجود خواهند داشت اما به آن ها فکر نمی کنم. در حال حاضر من یک فوتبالیست حرفه ای هستم چون در این سبک فوتبال بازی کردم و همین سبک فوتبال مرا به جایی رسانده که در آن قرار دارم. انتقاد همیشه وجود خواهد داشت. من بیشتر به مردمی فکر می کنم که بازی مرا تماشا می کنند و از دیدن آن خوشحال هستند، نه مردمی که از من انتقاد می کنند. من نیازی به آن ندارم. می دانم چه وقتی بازی خوبی داشته ام و چه وقتی بد بازی کرده ام. لذت و خوشحالی از بازی کردن همیشه همراه من خواهد بود و به همین علت فوتبال بازی می کنم. فکر می کنم مردم نیز به همین علت برای تماشای بازی ها به استادیوم می آیند.
- پنج سال پیش فرانسه قهرمان جام جهانی شد. در مستندت بخشی هست که بین دو نیمه فینال سخنرانی می کنی و می گویی «می خواهم پیروز شویم چون می خواهم توسط مردم فرانسه، بچه ها و نوه هایشان به یاد آورده شویم». همین اتفاق نیز رخ داد. چگونه با تمام توجهات اضافی بعد از جام جهانی کنار آمدی؟
در واقع این مسئله عجیب است چون ما بازی می کنیم تا پیروز شویم. وقتی قرار شد در این جام جهانی بازی کنیم، هدف ما قهرمانی بود. بله البته که قهرمان جهان شدیم و این خارق العاده است اما سپس، نمی دانم، گاهی فراموش می کنید. منظورم این است که شخصاً گاهی فراموش می کنم که روزی قهرمان جهان بودم و در حقیقت، این وقتی اتفاق افتاد که دیدم مردم مرا چگونه نگاه می کنند و چگونه به من تبریک می گویند یا مثلا می گویند «باز هم بابت جام جهانی ممنون!»، آن موقع متوجه شدم. ما کاری دیوانه وار و فوق العاده انجام دادیم و تاثیری حقیقی روی فرانسوی ها گذاشتیم اما سپس، من هنوز خودم هستم و کلی اهداف دیگر دارم. اما می خواهم جام های بیشتری ببرم. مهم نیست با تیم باشگاهی یا تیم ملی، اما می خواهم جام های بیشتری کسب کنم. در حقیقت ما فقط می خواهیم زندگی مان را بگذرانیم و همین طور پیش برویم. من اهداف متعددی دارم، چه در فوتبال و چه در زندگی شخصی ام. در نتیجه می خواهم سخت کار کنم تا آن اهداف و رویاها محقق شوند.
- پس از جام جهانی، ناامیدی در یورو رقم خورد و فرانسه در یک هشتم حذف شد. با این ناامیدی چگونه کنار آمدی؟
در سرمان به خودمان می گوییم که همیشه نمی توانیم پیروز شویم. ما اشتباهاتمان را می بینیم. انتظار می رفت قهرمان شویم، ما مدعی قهرمانی یورو بودیم. همیشه مدعی بودن کمی سخت تر است چون همیشه انتظارات بیشتری از بازیکنان و در کل تیم می رود. در نتیجه فشار بیشتری روی تیم هست. ما مقابل سوئیس در ضربات پنالتی شکست خوردیم و سوئیس تیمی بود که خیلی خوب کار کرد. بازی 50-50 بود. پس از آن، شما ادامه می دهید و کار می کنید. از اشتباهاتتان درس می گیرید، تجربه کسب کرده و رشد می کنید.
- در جام جهانی 2022 به دلیل مصدومیت حضور نداشتی و فرانسه در فینال شکست خورد. تماشای این که هم تیمی هایت تا فینال پیش رفتند و شکست خوردند، چه حسی داشت؟
صادقانه بگویم، از همان ابتدا می دانستم فرانسه به فینال می رسد و شاید باورتان نشود اما تقابل فرانسه و آرژانتین در فینال را پیش بینی کرده بودم. چرا؟ چون بازی های تیم ملی آرژانتین را دیدم، آن ها تیم بسیار بسیار خوبی داشتند و مرا یاد فرانسه 2018 انداختند. و البته که تیم فرانسه استعداد بسیار زیادی دارد و بازیکنان جوان و جدید زیادی در تیم حضور داشتند. واقعاً نمی دانستم چه تیمی پیروز خواهد شد. بازی فینال یک دیدار دیوانه کننده بود و من توانستم آن را تماشا و از فرانسه حمایت کنم. تحت تاثیر قرار گرفتم چون به این فکر می کردم که می توانیم در تاریخ ثبت شویم. تیم ملی فرانسه و کسب دو قهرمانی متوالی در جام جهانی اتفاق جدیدی بود.
- در تیم ملی فرانسه و در سطح باشگاهی نقش یک رهبر داری و از 16 سالگی و زمان حضورت در تیم ملی جوانان همین طور بوده است. با تجربه و سنی که داری، توصیخ ای برای بازیکنان جوانی که با آن ها کار می کنی داری؟ توصیه ات چیست؟
رهبر کلمه بزرگی است. شاید این بخشی از شخصیت من نیز هست. به اندازه کافی خوش شانس بوده ام که بازیکنان جوان به حرفم گوش دهند. بازیکنان جوان برای من احترام قائل هستند. فکر می کنم این همان چیزی است که شما را تبدیل به یک رهبر می کند، وقتی همه به شما گوش می دهند و باعث می شوند احساس راحتی کنید. وقتی جوانان امروز را می بینم البته که تنها کاری که می توانم انجام دهم نصیحت کردن و کمک به آن ها برای عدم تکرار اشتباهات خودم است چون در هر صورت، دوران ما خواهد گذشت. بنابراین اگر بتوانم به کسی کمک کنم باعث خوشحالی من است چون برای پیروزی، باید به عنوان یک تیم پیروز شوید. هرگز نمی توانید به تنهایی پیروز شوید، در غیر این صورت یا در حال تنیس باز یکردن هستید، یا گلف. این یک ورزش تیمی است و باید به بازیکنان اطرافتان کمک کنید تا پیروز شوید. این همیشه ذهنیت من بوده و همین به من کمک کرده تا بتوانم در رختکن صحبت کنم.
- وقتی جوان تر بودی چه بازیکنی به تو کمک کرد و تو را با حرف هایش تحت تاثیر قرار داد؟
بازیکنانی بودند اما اول از همه پاتریس اورا، عمو پات بود که همیشه به من کمک می کرد و در منچستر کنارم بود. او همیشه توصیه های خوبی برای من داشت. نیکولاس آنلکا را نیز در زمان حضور در یوونتوس در کنارم داشتم که توصیه هایی در مورد دوران حرفه ای ام برای من داشت. وقتی به دوران حرفه ای آن ها نگاه می کنید، به خودتان می گویید که فقط باید به آن ها گوش دهید و از آن ها درس بگیرید. ریو فردیناند نیز به من کمک کرد. به اندازه کافی خوش شانس بودم که بازیکنانی در کنارم بودند که واقعاً برایم مثل برادر بزرگتر در فوتبال بودند و به رشد و کسب تجربه زودهنگام من کمک کردند.
- بهترین نصیحتی که این سه بازیکن به تو داشتند؟
تعداد آن ها زیاد است. فکر می کنم بهترینش این بود که از خودم و بازی خود لذت ببرم چون زمان خیلی خیلی سریع می گذرد. یک روز جوان هستید و حال به من می گویید که 30 ساله هستم! بعضی حتی نمی خواهند این مسئله را باور کنند. در نتیجه یکی از توصیه های آن ها لذت بردن و خوش گذراندن بود. همچنین به من توصیه کردند که زمان زیادی با خانواده ام بگذرانم چون فوتبال گاهی ما را از فرزندانمان می دزدد و به همین علت می بینیم که بسیاری از فوتبالیست ها متاسفانه پس از دوران بازی خود طلاق می گیرند. چون این یک تغییر در زندگی است و آن ها به گذراندن زمان طولانی با خانواده خود عادت ندارند.
- از خبر خداحافظی واران و لوریس از بازی های ملی شوکه شدی؟
بدون آن که شوکه شوم، شوکه شدم چون واران از قبل به من گفته بود. او بعد از جام جهانی به من گفت که چنین تصمیمی دارد. در مورد هوگو نیز حدس هایی می زدم اما فکر نمی کردم این اتفاق بلافاصله پس از جام جهانی رخ دهد. شوکه شدم چون رافائل واران بسیار جوان است و می توانست به رکورد بیشترین بازی در تیم ملی فرانسه برسد اما سپس همان طور که به او گفتم، این حقیقت وجود دارد که تعداد بازی ها زیاد است و از نظر جسمانی، جوان نمی شوید. از این نظر تصمیم او کاملاً قابل درک است، او مصدومیت هایی جدی را نیز تجربه کرده است. این تصمیمی است که او را خوشحال می کند چون می تواند با خانواده اش وقت بگذارند. فکر می کنم این تصمیم به او در این زمینه هم کمک می کند که دوران حرفه ای طولانی تری داشته باشد.
- مشکلات جسمانی و مصدومیت هایت در ماه های اخیر؟
تمام اتفاقاتی که در این فصل برای من رخ داد، به شدت باعث رشد من شد. این چند ماهی که بسیار سخت بود باعث شد خیلی رشد کنم و درک بهتری از زندگی داشته باشم. ده سال پیر شدم. در این هفت ماه ده سال پیر شدم. اما این اتفاق مثبتی برای من است چون همه چیز را مثبت در نظر می گیرم.
- فکر می کنی تمام این جو رسانه ای اطراف تو روی شرایط جسمانی و سلامتت تاثیر گذاشته است؟
البته، کاملاً. اول از همه، سر و مغز همه چیز را کنترل می کنند. وقتی در سرتان چیزی درست پیش نمی رود، بدن نیز از آن پیروزی می کند. حتی اگر بگویید من خوب خواهم بود، شما بازیکن فوتبال هستید و این خوب است. بدن شما نیز این را در پیش می گیرد و در نتیجه فکر می کنم تمام مصدومیت هایی که اتفاق افتاده، اساس آن ها ذهنیت و شرایط روحی من بوده است.
- این سخت ترین فصل دوران حرفه ای ات بود؟
بله باشگاهم را تغییر دادم. به اینجا بازگشتم. مصدومیت هایی را تجربه کردم. مشکلاتی خارج از ورزش داشتم. قطعاً این بزرگ ترین چالش برای من بود. می توانم بگویم این بزرگ ترین آزمون زندگی ام بود. وقتی همه آن ها را پشت سر بگذارم، این بزرگ ترین پیروزی من خواهد بود.
- چه چیزی در مورد دوران حرفه ای تو جالب بوده؟ این که بین دو باشگاه در رفت و آمد بودی؟
وقتی منچستر را ترک کردم، جوان بودم و وقتی جوان هستید، می خواهید چیزی را اثبات کنید. به یوونتوس آمدم، یک باشگاه رویایی ایتالیایی برای جوانان و این آزمون بزرگی برای من بود اما فوراً عشق هواداران و باشگاه را حس کردم. واقعاً نحوه کارشان را دوست داشتم و چیزهای زیادی یاد گرفتم. به منچستر برگشتم چون کارم را در آن باشگاه به پایان نرسانده بودم. با خودم گفتم «واقعاً می خواهم برای تیم اصلی منچستریونایتد بازی کنم». این کار را کردم و این هدفی بود که به آن رسیدم. ما قهرمانی نیز کسب کردیم، قهرمان لیگ برتر نشدیم اما قهرمان جام هایی شدیم که منچستریونایتد مدت زیادی موفق به کسبشان نشده بود. چرا به یوونتوس بازگشتم؟ چون این باشگاهی است که واقعاً به رشد من کمک کرد. و واقعاً عشق و محبتی که از سوی هواداران و باشگاه دریافت کردم را در منچستر دریافت نکردم. وقتی به انگلیس برگشتم واقعاً تعجب کردم، آن ها به من برچسبی زده بودند و واقعاً ناراحت کننده بود. اما این دو باشگاه، تیم هایی هستند که واقعاً دوستشان دارم و به رشد من کمک کرده اند و فقط می توانم قدردانشان باشم. شاید می توانستم به باشگاه های دیگری بروم اما قلب من بود که این باشگاه ها را انتخاب کرد و من اغلب پیرو قلبم هستم.
