شاه حسين صفوي (١٧٢٢-١٦٩٤) آخرين پادشاه سلسله صفوي نامهاي ترکي خطاب به دوک ساکسون و پادشاه لهستان در سال ١٦٩٥ ميلادي فرستاده است. اين نامه علاوه بر تاريخ ديپلماسي ايران، آزربايجان، ترکيه و کشورهاي اروپائي مربوطه، از جهت تبارشناسي و ماهيت ملي دولت صفوي، تاريخ زبان ترکي در ايران، نثر ترکي و بويژه سبک‌شناسي آن، زيرگونه‌هاي نامه‌نگاري و يا ترسل ترکي و تاريخ تطور املاء ترکي داراي اهميت است.
در زير متن ترکي نامه حسين شاه صفوي را آورده‌ام. کلمات و پسوندهاي ترکي و نامهاي اروپائي با رسم الخط مدرن فونتيک ترکي نوشته شده، کلمات و عبارات عربي و فارسي مطابق زبان ماخذ حفظ گرديدند.
متن نامه ترکي حسين شاه صفوي به فردريک اوگوست دوک ساکسون و پادشاه لهستان نوشته شده به تاريخ ١٦٩٥
"هوالله سبحانه
فيرئدريک ائکسئدوس!
پولونيا و ليتوانيا و روسيا و پوروسيا و ماساويا و ساموجيتيا و کيياويا و وولينيا و پودوليا و پودلاکيا و سيمولئنسيا و سئوئريا و قيزئرنيکوويا ولايتله‌رينين اقباللي قيرالي کبرياءِ جلّ و علا حضرتله‌رينين دوستلوق و ولاء مراتبيني محتويٰ و صدق و صفا مراسمينه مبتنيٰ اولان گل‌غنچهٔ کتابِ مشکين‌نقاب و شکوفهٔ رقيمهٔ موآلفت‌انتسابلاري، بيره‌ر حينِ گزينده، کيم حضرتِ کبرياءِ جلّ و علا الطافِ بي‌انتها و اعطافِ بي‌حدّ و احصاسيلا بالِ صفامآليميز شاخ و باليندا نشاطِ بلابلينين نوايِ فرح‌فزاسي، ايشبو سلطنتِ گردون اعتلاء هواخواهلاري اوچون آفتِ هوش و انبساطِ عنادلينين ترانهٔ غمزداسي بو سدّهٔ سنيّهٔ فلک‌فرسا دولتجويلارينا باعثِ احتظاظِ روح و گوش ايدي.
ارم‌بنيان اولان محفلِ اعليٰ و جنّت‌نشان گؤروله‌ن بزمِ دلگشاميزدا يعقوب نورگيويس وسيله‌سيله خندان و عطرافشان اولماقلا معانيِ رنگين و مضامينِ دلنشيني وداد اساسينا استحکام و الفت و اتّحاد بناسينا تشييدِ مالاکلام وئرمه‌کده‌ن غيري، مرقومِ خامهٔ موافقت و التيام اولان نامهٔ موآلفت‌اختتاملاريندا مسطور اولونان رسولِ موعودلاري شرفِ حضور و "موفور الحبور" و احوالِ خيرنمودلاري ادا ائتديکله‌ري کيمي، عزِّ اطّلاعِ ضميرِ صفا‌مآثوروما ائريشديکده‌ن سونرا موآنست و موآلات لوازيمي سوالفِ اوقاتدان زياده ظهورا گلدييي مرکوزِ خاطرِ خورشيدنوروم اولوپ و مذکور اولونان يعقوب، درگاهِ اقبال و بارگاهِ جاه و جلاليمي بوسه‌گاهِ ادب و آداب ائديپ، مکارمِ دريانوالِ قاآنيده‌ن کامروا و ممنون و جانبِ عزّتِ مقرونلارينا عونِ عضد ايله عودت اوچون شرفيابِ اذنِ همايون اولدو.
اول قيرالِ صاحب‌اجلال دايما حضرتله‌رينين شانِ عاليله‌ري ارتفاعي و مرتبه و مکانلاري ازديادينا همّتِ بلندِ خاقاني تعلّقون[و] و ودّ و ولاء ارکاني اشتدادي و صدق و صفا بساطي بسط و گشادينا نهمتِ فلک‌پيوندِ خسرواني معطوف بولدوغون[و] بيليپ، مکنوناتِ بال و مقاصد و آماللاري نه اولسا، يگانه‌ليک اوزه‌رينده‌ن نگارش‌پذيرِ کلکِ مودّت‌مآل ائده‌رله‌ر کيم، دوستانه توجّه‌وموزله شرف‌اندوزِ انجاح و انجام اولا!
عواقبِ امور مقتضايِ رضايِ خالقِ انام ايله خير و صوابا قرين بويورولا!
[مکتوب آرخاسيندا دامقا سؤزله‌ري]
حسين، سلطانِ جهان، وارثِ ملکِ سليمان ١١٠٧
حسبي الله، اللّهمّ صلّ علي النّبي و الواصي
والبتول و الحسن و الحسين و السجّاد و الباقر و الصادق و الکاظم و الرضا و التقي و النقي و .... و المهدي
[مکتوب چانتاسينين دامقا سؤزله‌ري]
بندهٔ الله سلطان حسين"
Férédrik Éksédus!
Polonya ve Litvanya ve Rusya ve Purusya ve Masavya ve Samocitya ve Kiyévya ve Valinya ve Podolya ve Podlakya ve Simolénsya ve Sévérya ve Qızérniqovya vilâyetlerinin iqballı qıralı, kibriyâyi celle ve e’la hezretlerinin dostluq ve vila merâtibini mühtevi ve sidq ve sefa merâsimine mübteni olan gülqonça-yi kitab-i müşkinniqâb ve şükufe-yi reqimeyi muâlifet intisâbları, birer hin-i güzinde, kim hezret-i kibriyâ-yi celle ve e’la eltâf-i biintiha ve e’tâf-i bihedd ve ihsâsıyla bâl-i sefameâlımız şâx ve bâlında nişat-i belâbilinin nevâ-yi ferehefzâsı işbu seltenet-i gerdun é’tila hevaxâhları üçün âfet-i huş ve inbisât, enâdilinin terâne-yi qemzüdası bu südde-yi seniyye-yi felekfersa dövletcuylarına bâ’is-i ihtizâz-i ruh ve guş idi.
İrembunyan olan mehfil-i e’la ve cennetnişan görülen bezm-i dilgüşamızda Ye’qub Norgivis vesilesi ile xendan ve etirfişan olmaqla, me’âni-yi rengin ve mezâmin-i dilnişini, vidad esasına istihkam ve ülfet ve ittihâd binâsına teşyid-i mâlâkelam vérmekden qéyri, merqum-i xâme-yi muvâfiqet ve iltiyâm olan nâme-yi mualifet ixtitâmlarında mestur olunan, resul-i mov’udları şeref-i huzur ve movfur ul-hubur ve ehvâl-i xéyrnumudları eda étdikden sonra, muâniset ve muvâlat levâzimi sevâlif-i övqatdan ziyâde zuhura geldiyi merkuz-i xâtir-i xorşid nurum olup ve mezkur olunan Ye’qub dergâh-i iqbâl ve bârgah-i celâlımı busegâh-i edeb ve âdab édip, mekârim-i derya nevâl-i qaaniden kâmreva ve memnun ve cânib-i izzet-i meqrunlarına övn-i ezid ile övdet üçün şerefyâb-i izn-i humâyun oldu.
Ol qıral-i sâhib iclal dâyima hezretlerinin şân-i âlileri irtifâ’ ve mertebe, ve mekanları izdiyâdına himmet-i bülend-i xâqani teellüqün, ve vudd ve vula erkânı iştiyâdı ve sidq ve sefa besâtı best ve güşâdına, nehmet-i felek péyvend-i xosrovâni me’tuf bulduğun bilip, meknunât-i bâl ve meqâsid ve âmâlları ne olsa yégânelik üzerinden nigârişpezir-i kilk-i meveddetmeâl éderler, kim dûstâne teveccühümüzle şerefenduz-i incâh ve encâm ola!
Evâqib-i umur muqtezâ-yi rizâ-yi xâliq-i enam ile xéyr ve savaba qerin buyurula!
