موی قرمز اتفاقی طبیعی است که در بین ۱ تا ۹۹٪ از جمعیت انسان‌ها رخ می‌دهد. این رنگ غالباً در بین اهالی اروپای شمالی و غربی (۲–۶٪ جمعیت) دیده می‌شود و در مناطق دیگر کمتر است. این رنگ در افرادی به‌وجود می‌آید که دو نسخه از چیرگی روی کروموزوم ۱۶ باعث جهش در پروتئین MC1R می‌گردد. پژوهشگران بریتانیایی به این نتیجه رسیده‌اند که حدود ۴۰ درصد مردم جهان با هر رنگ پوستی، دارای ژن MC1R هستند که ناقل موی قرمز است. در صورتی که هر دو والد فرزند دارای موی قرمز باشند بخت سرخ مو شدن کودکان آنها تا ۱۰۰ درصد افزایش می‌یابد. در بریتانیا بیشترین شمار مورنگی‌ها زندگی می‌کنند. بیشتر این افراد در اسکاتلند هستند.
رنگ موی قرمز طیف وسیعی از رنگ‌ها از شرابی تیره تا نارنجی و مسی را شامل می‌شود و این رنگ بواسطه سطح بالای رنگ‌دانه مایل به قرمز فئوملانین به نسبت سطح پایین رنگدانه‌های تیره یوملانین شکل می‌گیرد. رنگ موی قرمز با رنگ پوست روشن، رنگ چشم روشن (طوسی، آبی، سبز و عسلی)، کک و مک و حساسیت به نور فرابنفش همراه است.
کلمات مشابه
مو زنجبیلی "Ginger hair"، مو حنایی، قزلباش
تبعیض در عصر جدید
در زبان انگلیسی به مو قرمزها اصطلاحاً جینجر (به انگلیسی: ginger) گفته می‌شود که گونه‌ای صفت تحقیرآمیز است.
بیشترین فراوانی
کمتر از 2 درصد از جمعیت جهان موهای قرمز دارند. بیشترین غلظت مو قرمزها در اسکاتلند (13 درصد) و پس از آن ایرلند (10 درصد) است. در سایر نقاط اروپا موی قرمز میان 1 تا 5 درصد است. هر چه از غرب به شرق اروپا می رویم فراوانی موقرمزها کمتر می شود.
موی قرمز در غرب به عنوان یک ویژگی سلتی شناخته می شود و در مناطقی که سلت ها حضور بیشتری داشته اند ژن موی قرمز بیشتری مشاهده می شود.
وایکینگ های مهاجم به بریتانیا و ایرلند پس از بازگشت زنان و مردان ایرلندی را به عنوان برده به سرزمین اصلی خود می بردند و فراوانی موی قرمز در نروژ و ایسلند به این مساله ربط داده می شود.
افراد موقرمز معمولا دارای روشن ترین رنگ پوست در میان سفیدپوستان بوده و معمولا دارای کک و مک می باشند.
در میان غیر اروپایی ها قوم شناسان مردم اودمورت منطقه ولگا در روسیه را سرقرمزترین مردان جهان می دانند. منطقه ولگا هنوز یکی از بالاترین درصد افراد مو قرمز را دارد. موهای قرمز همچنین در میان جمعیت یهودی اشکنازی یافت می شود. در سال 1903، 5.6 درصد از یهودیان لهستان موهای قرمز داشتند. مطالعات دیگر نشان داده اند که 3.69٪ از زنان یهودی به طور کلی موهای قرمز دارند، اما حدود 10.9٪ از کل مردان یهودی دارای ریش قرمز هستند. این کلیشه که موهای قرمز یهودی است در بخش هایی از اروپای شرقی و روسیه باقی مانده است.
در شمال آفریقا و مدیترانه جمعیت بربر مراکش و شمال الجزایر بعضا موی قرمز دارند. فراوانی موهای قرمز به‌ترتیب در میان ریفی‌ها از مراکش و کابیل‌ها از الجزایر بیشتر دیده می شود.
در آسیا موهای قرمز را می توان در میان برخی از مردم افغانستان، عرب، ایرانی، هند شرقی، مغولی، ترک، میائو، و تبار همونگ یافت. چندین نمونه حفظ شده از موی انسان از یک گورستان عصر آهن در خاکاسیا، سیبری جنوبی به دست آمده است. بسیاری از نمونه‌های مو قرمز رنگ به نظر می‌رسند و یکی از جمجمه‌های گورستان دارای سبیل قرمز بود. موی قرمز در بخش‌های مختلف آسیا، از جمله مومیایی‌های تاریم سین‌کیانگ، چین کشف شده است. در منابع چینی، مردم قرقیزستان باستان به عنوان افرادی با پوست روشن، چشم سبز یا آبی و مو قرمز با ترکیبی از ویژگی های اروپایی و آسیای شرقی توصیف می شدند. در کتاب وی شو نویسنده چینی اشاره می کند که لیو یوان بیش از 6 فوت (1.8 متر) قد داشت و تارهای مو قرمز در ریش بلند خود داشت. قومیت میائو چین با موهای قرمز ثبت شده است. به گفته F.M Savina از انجمن مبلغان خارجی پاریس، ظاهر میائو در رنگ پوستشان زرد کم رنگ، تقریباً سفید بود، رنگ موی آنها اغلب قهوه ای روشن یا تیره، گاهی اوقات حتی قرمز یا بلوند ابریشم ذرتی است، و تعداد کمی از آنها آنها حتی چشمان آبی کم رنگ دارند. یک مطالعه فنوتیپی روی مردم همونگ نشان می دهد که آنها گاهی اوقات با موهای قرمز به دنیا می آیند. قوم کیپچاک یک گروه قومی ترک از آسیای مرکزی بودند که پس از فتح توسط مغولان در نیروهای نظامی اردوی طلایی خدمت کردند. در سند تاریخی چینی کانگ مو، مردم کیپچاک با موهای قرمز و چشم آبی توصیف شده اند.
