بررسی ورزش ایران در سالی کهنه از قاب تاریخ سازان خواندنی است.
به گزارش طرفداری؛ مرد نقره ای ایران اوست. ستاره ای که برج و بارویش را بر سر دار بنا نهاده؛ داری که به حلقه ختم می شود. او که قهرمانی را بر سر دار روایت می کند. داری که حلقه هایش در چنگال بازوان ستبر و بادکرده اش احساس حقارت می کنند. در رشته مهجوری که در طول تاریخ در سپهر ورزش ایران هیچگاه جایگاه رفیعی نداشته، او یک استثناست. مردی از تبار قهرمانان که در رقابت با ابرستاره های چینی هرگز کم نمی آورد و تنه به تنه آنها می زند. نسل جدید ژیمناستیک ایران با ستاره هایی چون سیعدرضا کیخا، مهدی الفتی و مهدی احمد کهنی مرزهای فترت را پشت سر گذاشته و حالا در آسیا سری در میان سرها درآورده. جغرافیای پهناوری در تیول قدرت چشم بادامی هاست اما ژیمناست های ایران با تک مضراب هایشان این انحصار را شکسته اند. مهدی احمد کهنی اما در میان ستاره های انگشت شمار نوظهور ژیمناستیک یک چهره ویژه است. ستاره ای که عاشق ژیمناستیک است، با مدال نقره قرارداد بسته و عشق را از سر دار نقره ای روایت می کند. احمد کهنی 3 سال پیش در جام جهانی ملبورن سریال نقره ایش را آغاز کرد اما بدشناس بود که اپیدمی منحوس کرونا فرصت ادامه این درخشش و کسب سهمیه المپیک را از از او گرفت.
بعد از 2 سال سوت و کور و خروج از بند کووید 19، احمد کهنی سریال نقره ای خود را دوباره از سر گرفت. ابتدا در نهمین دوره رقابتهای ژیمناستیک هنری قهرمانی آسیا در بهار امسال در قطر؛ آنجا که در رقابت با شینگ یو چینی قهرمان آسیا و المپیک در دارحلقه با امتیاز 433. 14 مددال برنز دوره قبلی را بدل به نقره کرد.
چند ماه بعد این بار در ورلدکاپ جهانی آلمان احمد کهنی به دار نقره ای چنگ زد. این بار با امتیاز 14.766 و باز هم هم در رقابت با یک قهرمان المپیکی از یونان. احمد کهنی با این روند همه را امیدوار کرده که در سال پیش رو نخستین سهمیه ژیمناستیک ایران در المپیک و نخستین مدال ژیمناستیک در بازیهای آسیایی را بر سر دار روایت کند؛ از هانگژو تا پاریس.
