مرد تاریخساز ایتالیا

دینو زوف؛ بنای یادبود فوتبال ایتالیا

محمد سالاری 03/01/2023 - 18:20 مشاهده پروفایل

1,946 مشاهده / 13 دیدگاه 28 4 20

دروازه بان افسانه ای آتزوری و فاتح جام جهانی 1982؛ این القاب و افتخارات متعلق به دینو زوف است!

بیست و هشتم فوریه سال روز تولد یکی از بزرگترین دروازه بانان تاریخ فوتبال ایتالیا و یوونتوس، دینو زوف، است.

اختصاصی طرفداری| زوف در سال 1956 و در حالی که تنها 14 سال داشت به تست باشگاه های یوونتوس و اینتر میلان رفت اما به علت کمبود قد رد شد!

شروع ناامید کننده در فوتبال!

اما این ناامیدی همیشگی نبود. پنج سال بعد با رشد 33 سانتی متری قدش به لطف مادربزرگش آدلاید با مصرف روزانه 8 تخم مرغ او توانست اولین بازی رسمی خود را برای اودینزه در پیروزی 5-2 مقابل فیورنتینا در سری ا انجام دهد‌؛ با وجود عملکرد نه چندان خوب اما او با توجه به اینکه اولین بازی خود را انجام می داد به هیچ وجه مورد انتقاد قرار نگرفت‌. در فصل اولش تنها 4 بازی انجام داد و در پایان فصل اودینزه به سری بی سقوط کرد. فرصت خوبی برای زوف بود تا بتواند خودش را نشان دهد. او دروازه بان اصلی تیمش شد و باشگاه در صعود به سری آ کمک شایانی کرد.

دوران او در این تیم طولانی مدت نشد و او در سال 1963 به منتووا پیوست. او در منتووا با درخشیدن در بازی های لیگ برتر توجه باشگاه های بزرگتر را به خود جلب کرد حتی مربی تیم ملی ایتالیا، ادموندو فابری در نظر داشت تا او را به عنوان دروازه بان ذخیره در جام جهانی 1966 انتخاب کند اما در نهایت انریکه آلبرتوسی، روبرتو آنزولین و پیرلوئیجی پیزابالا انتخاب های او بودند.

در سال 1967، زوف در ازای معاوضه شدن با کلویو باندونی و پرداخت مبلغ 130 میلیون لیره به ناپولی پیوست. او در ناپولی به درخشش خود ادامه داد و در سال 1968 توانست اولین بازی ملی خود را برای ایتالیا در یک چهارم نهایی جام ملت های اروپا در باخت 3-2 مقابل بلغارستان انجام داد و در توانست جانشین انریکه آلبرتوسی شود و در نهایت توانست با انجام 4 بازی و 2 کلین شیت مدال قهرمانی را به خانه ببرد و عنوان بهترین دروازه بان را هم به دست آورد. او در آن جام به رکورد کمترین گل خورده یک دوره جام ملت های اروپا رسید.بعد ها توماس مایر، ایکر کاسیاس و جانلوئیجی بوفون به این کار را تکرار کردند.

در جام جهانی 1970 آلبرتوسی باز هم عنوان دروازه بان اول را به دست آورد و زوف در تمام بازی ها ذخیره ی او بود؛ ایتالیا توانست به فینال برسد اما در فینال برزیلی ها با درخشش پله توانستند آنها را با نتیجه 4 بر 1 تحقیر کنند و به نایب قهرمانی برسند. دینو از سال 1972 دروازه بان شماره 1 بی چون و چرای تیم ملی ایتالیا شد. او 5 فصل در ناپل درخشید و یوونتوس در سال 1972 با زوف 30 ساله قرارداد امضا کرد.

کسب افتخار در رده باشگاهی

در فصل اول، 39 بازی درخشان انجام داد؛ قهرمانی لیگ و نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا و جام بین قاره ای را به دست آورد و با عملکرد عالی توانست رتبه دوم توپ طلا را به دست آورد. شاید اگر آژاکس با یوهان کرویف آماده آن زمان حریف آنها در فینال جام باشگاه های اروپا نبود اتفاقات به گونه ای دیگر رقم می خورد.

در جام جهانی 1974 دوباره به تیم اصلی بازگشت اما ایتالیای ناامید کننده در دور اول حذف شد و بالاخره با گل زیبای مانو سانون بازیکن هائیتی او پس از 1142 دقیقه گل نخوردن طی سال های 1972 تا 1974 دروازه اش گشوده شد. این رکورد او تا به امروز شکسته نشده است. در فصل 1974/75 دینو عملکرد خوبی داشت و قهرمانی لیگ را نیز به دست آورد.فصل بعد برای زوف ناامید کننده پیش رفت؛ بدون جام و بدون عملکرد خوب! با این حال، فصل 1976/77 ورق را برگرداند‌. او با عملکرد فوق العاده در جام یوفا و عملکرد خوب در لیگ و قهرمانی در هر دو جام، فصل خوبی را سپری کرد.

عملکرد رویایی در باشگاه و تیم ملی

در فصل 78-1977، دینو در لیگ عملکردی خوبی به ثبت رساند و قهرمانی را از آن خود کرد و در جام باشگاه های اروپا با عملکردی خارق العاده و بی نقص و گرفتن دو پنالتی مقابل آژاکس تیمش را به نیمه نهایی رساند اما در بازی مقابل کلوب بروژ باختند و قصه ی آنها در آن جام به پایان رسید.

در جام جهانی در تمام بازی های تیمش حضور داشت و تا مرحله نیمه نهایی رسید اما در آنجا مغلوب هلندی ها شدند و با نتیجه 2 بر 1 با شکست ورزشگاه را ترک کردند. پس از این بازی زوف به علت اشتباهش در نگرفتن ضربه یاز راه دور آری هان، مورد انتقاد قرار گرفت. در بازی رده بندی نیز همین نتیجه را مقابل برزیل تکرار کردند و به مقام چهارمی دست یافتند. زوف بهترین در پستش بود و عملکردهای رویایی اش او را بی رقیب می ساخت!

فصل بعدش مثل اکثر فصل ها باز هم درخشید و باز هم به افتخاراتش افزود؛ این جام اولین جام حذفی او بود و لذتش را چند برابر می کرد.

جاودانگی در آتزوری

سال 1980 برای دینو زوف دوست داشتنی بود. در یوونتوس موفق شد به نیمه نهایی جام برندگان جام اروپا برسد و در تیم ملی توانست با رسیدن به نیمه نهایی و ثبت 3 کلین شیت باز هم عنوان بهترین دروازه بان را کسب کند و به بهترین دروازه بان تاریخ تیم ملی ایتالیا تبدیل شود. او در این جام باز هم به رکورد شکنی ادامه داد و با 784 دقیقه نگه داشتن دروازه از سال 1975 تا 1980 در یورو و مقدماتی توانست عنوان بیشترین دقایق متوالی بدون گل خوردن را به دست آورد.‌

در فصل بعد دینو فرم خود را حفظ کند و یک قهرمانی سری آ دیگر را به موزه افتخاراتش اضافه کند.

مهم ترین افتخار در 40 سالگی‌!

زوف آخرین قهرمانی سری آ خود را با درخشش به دست می آورد اما درخشش اصلی او مربوط به تیم ملی می شود. شاهکار دینو در جام جهانی. در بازی آخر دور دوم در مقابل برزیل با سیو دیدنی اش تیمش را پیروزی می رساند. در 11 ژوئن، زوف به مسن ترین بازیکن تاریخ فینال جام جهانی با 40 سال و 33 روز‌ تبدیل شد. در فینال نیز به عملکرد درخشانش ادامه داد و آلمان غربی را نتیجه 3 بر 1 شکست دادند. آخرین بازی دینو زوف در مهم ترین رقابت دنیا!

دینو زوف و کارل هاینتس رومنیگه در فینال جام جهانی 1982

جام جهانی 1982 اسپانیا متعلق به دینو زوف و یارانش شده بود؛ ایتالیایی ها سر از پا نمی شناختند و زوف به دومین دروازه بانی تبدیل شد که به عنوان کاپیتان تیمش قهرمانی جام جهانی می شود. او این کار را پس از هم وطنش جانپیرو کومبی انجام داد؛ بعد ها ایکر کاسیاس و هوگو لوریس نیز موفق به انجام این کار شدند. او عنوان بهترین دروازه بان جام جهانی را نیز به دست آورد تا کلکسیون افتخارات ملی اش را کامل کند.

اواخر داستان زوف با تیم ملی ایتالیا زیبا بود و خاطره ای که تیم ملی ایتالیا در آن جام ساخت برای هیچ هوادار آتزوری فراموش شدنی نیست. انزو بیرزات سرمربی وقت تیم ملی ایتالیا در مورد او گفت:

او دروازه‌بانی بود که می‌توانست در سخت‌ترین و هیجان‌انگیزترین لحظات آرام بماند. او همیشه هم به خاطر تواضع و هم به خاطر احترام به مخالفانش عقب نشینی می کرد. در پایان بازی برزیل، او آمد تا گونه من را ببوسد، بدون اینکه حتی یک کلمه حرف بزند. برای من، آن لحظه زودگذر، سخت ترین لحظه کل جام جهانی بود.

در فصل بعد دینو زوف توانست به دومین قهرمانی اش در کوپا ایتالیا برسد و به فینال جام باشگاه های اروپا برسد. 15 مه در آتن در مقابل هامبورگ با نتیجه یک بر صفر با شوت مهار نشدنی فلیکس ماگات شکست خوردند. پایان دینو لذت بخش تر از این نشد. این بازی آخرین بازی زوف در دوران حرفه ای اش در رده باشگاهی بود. او در این بازی رکورد مسن ترین فینالیست جام باشگاه های اروپا را با 41 سال و 86 رور به دست آورد. آخرین بازی او در سری آ در 15 مه در پیروزی 4 بر 2 مقابل جنوا بود.‌او در همان سال 3 بازی برای تیم ملی ایتالیا انجام داد و پس از آن کفش هایش را برای همیشه آویخت.

زوف آن قدر زیبا بازی می کرد که با هر سیو زیبایش هواداران مجبور به تشویق می کرد! رهبری و سازمان دهی خط دفاع به عهده او بود و در قرن 20 ایتالیا در درون دروازه بی رقیب بود و عنوان‌ بهترین دروازه بان قرن ایتالیا را به خود اختصاص داده بود.زوف در مهار پنالتی و هم چنین شوت های از راه دور ضعف داشت اما او آن قدر ویژگی مثبت داشت تا این ضعف ها به چشم نیاید.‌ قصه ی او اگر چه نه به عنوان بازیکن اما با فوتبال ادامه داشت.

در 1 ژوئن 1988 به او به عنوان سرمربی یوونتوس انتخاب شد. او در سال 1990 توانست قهرمانی جام یوفا و کوپا ایتالیا را هم به دست آورد؛ اما او با وجود کسب افتخار در 30 ژوئن از یوونتوس جدا شد. دقیقا 2 سال بعد از تجربه اولین سرمربیگری در یوونتوس این بار در لاتزیو دست به کار شد ولی 4 سال بعد و باز هم در تاریخ جدا شدنش از یوونتوس از لاتزیو نیز جدا شد. او در 3 ژانویه 1997 باز هم سرمربی لاتزیو شد اما پس از انجام 16 بازی و در مدتی کمتر از 1 سال باز هم از لاتزیو جدا شد. زوف در 31 ژوئن 1998 به عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا انتخاب شد. با وجود نایب قهرمانی جام ملت های اروپا اما او در 4 ژوئن 2000 از تیم ملی ایتالیا هم جدا شد.

دینو زوف به عنوان سرمربی ایتالیا در جام ملت های اروپا 2000

در سال 1999 زوف او از نگاه فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال سومین دروازه بان قرن، دومین دروازه بان قرن اروپا و بهترین دروازه قرن ایتالیا انتخاب شد. سومین حضورش در لاتزیو باز هم کوتاه بود. آخرین حضور او به عنوان سرمربی در دنیای فوتبال در فیورنتینا بود که در آنجا نیز افتخاری به دست نیاورد. در 7 ژوئن او از فیورنتینا جدا شد و این پایان قصه او با فوتبال بود.حالا 1 روز از سالروز 81 سالگی دینو زوف گذشته است. اگرچه با تاخیر اما تولدت مبارک مرد تاریخ‌ساز ایتالیا!