اولین تقابل
اولین تقابل دو رییس بزرگ در لیگ قهرمانان ۹۶ بود. آخرین لیگ قهرمانانی که واقعاً لیگ قهرمانان بود. ۱۶ تیم قهرمان از ۱۶ کشور. جالب است که همیشه قهرمانی‌های گذشته را دست کم می‌گیرند. در حالیکه قهرمانی در گذشته به مراتب دشوارتر بود. سطح تیم ها در همه اروپا به هم نزدیک‌تر بود و فقط قهرمان‌های لیگ ۸ کشور و ۸ تیم در پلی آف از تیم های دوم آن کشورها و ۸ قهرمان کشورهای دیگر که در سید دو قرار داشتند در ۴ گروه به مصاف هم می‌رفتند. رقابتی نفس گیر .
دورتموند ژنرال تیم میانه حالی بود که هیتسفلد از زیر صفر ساخته بودش. سال به سال. با اضافه شدن چندین بازیکن سال به سال. سوسا از یووه، یورگن کوهلر، آندریاس مولر، زیکلر و البته در نهایت ستاره‌ی افسانه ایشان ماتیاس سامر .
آن طرفتر فرگوسن اوضاع بدتری داشت. سال‌ها گذشته بود که ستاره‌های الکلی شده و پا به سن گذاشته‌ی یونایتد را بیرون کند و ۶ تایی ستاره از آکادمی جانشینشان کند . و چون ماتیاس سامر دورتموند، فرگوسن با آوردن کانتونا از لیدز و روی کین از ناتینگهام فارست، تیمش را کامل کرده بود. آنها در کنار یووه، بارسلوناو آژاکس و رئال بهترین تیم های اروپا بودند. درین شکی نبود. دورتموند و منچستر در. نیمه نهایی به هم خوردند. اولین تقابل اوتمار و الکس. منچستر هجومی در نیمه دوم. تقابل دو سبک. کانتونا در تک به تک توپ را به تیرک زد. سولشیر به زمین آمد. ضربه‌ی او و یک تیرک دیگر
پیروزی یک صفر دورتموند در خانه. با گل دقیقه ۷۶ رنه ترشاک. توشه ای سبک و قابل جبران. مطبوعات انگلیس که به کامبک های فرگوسن آشنا بودند، شانس بیشتر را به منچستر دادند. دیدار برگشت. محرومیت ماتیاس سامر. برخلاف جریان بازی گلی زودهنگام از دورتموند. دقیقه‌ی ۷ با ضربه‌ی ریکن که به دفاع یونایتد خورد و تغییر مسیر داد. حالا یونایتد ۳ گل می‌خواست. حمله‌ی همه جانبه. موقعیت‌های کول، سولشیر، کانتونا و بکهام راه به دروازه نبردند. کانتونا دروازه بان را دریبل زد ولی توپش به بیرون رفت. احتمالاً بدترین ضربه ای که اریک در عمرش به توپ زده بود. کسی که غیر از گل زیبا نمی‌زد. دقیقه‌ی نود. ضربه‌ی سر پالیستر. بازهم تیرک دروازه. آه از نهاد اولدترافورد برخاست .
شش سال بود که یونایتد فرگوسن دوبازی پشت هم به یک تیم نباخته بود. دو برد ناپلئونی. بدشانسی محض فرگوسن. دورتموند هیتسفلد به فینال رفت. مقابل یووه‌ی افسانه ای و کهکشانی لیپی. که آژاکس قهرمان دوره‌ی قبل ون خال را چهار صفر در هلند خرد کرده بود. قبل از فینال از همه‌ی مربیان فوتبال اروپانظرسنجی کردند . ۹۹.۵ درصد به قهرمانی یووه رای دادند. حتی خود المانی‌ها. از جمله بکن باوئر، رهاگل، ماگات، تاپ مولر، فوگتس و... یووه معادل رئال ۵ سال بعد بود. با کونته، زیدان، دشان، مونترو، دل پیرو، پروتزی، ویری، تورام و داویدز. پر از ستاره. اما یک نکته‌ی جالب وجود داشت. آن هم دورتموندی‌هایی بودند که قبلاً یوونتوسی بودند. یوونتوس به نوعی بیرونشان انداخته بود .: پائولو سوسا، یورگن کوهلر، استفان رویتر، آندریاس مولر و سزار. انگیزه‌هایی فرامتنی برای انتقام ورق را برگرداند. سوسا قبل فینال در مصاحبه ای یووه و لیپی را به باد نکوهش گرفت: دومین سال حضورم در تورین مصدوم شدم. لیپی مرا با وجود مصدومیت روانه‌ی بازی کرد. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان ۹۵. بزرگ‌ترین اشتباه زندگی ام. در آن بازی تاندون کش آمده ام پاره شد و تابستان قراردادم را فسخ کردند تا دشان را بخرند.
نبردی پر انگیزه برای آلمان ها. یوونتوس البته در دوره ی گذار هم بود . ویالی و راوانلی رفته بودند و زیدان و دشان آمده بودند. لیپی با این یووه ۳ بار پیاپی به فینال لیگ قهرمانان رفت و دو تایش را باخت. تیم دورتموند هیتسفلد هسته ی اصلی قهرمانی آلمان را در یورو ۹۶ تشکیل داد. برای اولین بار. هیتسفلد ۳۴۱۲ تیم را به بازی فرستاد. آلمان ها عصبی بودند. بعد از چند موقعیت از دو تیم پنج دقیقه ی جادویی رسید .۵ دقیقه ای که در زندگی هر مربی بزرگی شاید فقط یکبار اتفاق می افتد. از دقیقه ۲۹ تا ۳۴. کم شانس ترین بازیکن قبل بازی برای گلزنی مقابل یووه ریدله بود. دو گل از ریدله در دروازه ی پروتزی. گل اول با پاس پل لمبرت اسکاتلندی . بازیکنی گم نام که دردورتموند هم ذخیره بود. خودش می گفت دوسال بود که منتظر بودم دورتموند مرا بفروشد و فکر می کنم اگر مشتری داشتم هم این کار را می کردند. گل دوم روی سانتر کرنر استثنایی اندی مولر. حمله ی یووه. موقعیت زیدان. تیرک دروازه ی دورتموند. یار دوازدهم دورتموند در آن جام. تعویض های درخشان هر دو مربی. دل پیرو به بازی امد. گل . دقیقه ی ۶۴. فاصله ی حداقل. یووه در حمله. اوج هیجان در استادیوم. اما شاهکار تاکتیکی هیتسفلد به اوج رسید. شاید تمام جام را هم فاکتور بگیریم ( که نمی شود چون آنها شایسته ی فینال بودند) بخاطر همین یک حرکت ، شایستگی ابدی خود را نشان داد.
ژنرال در لحظات بحرانی. یک تصمیم گیری غافلگیرانه. ابتدا که تابلو تعویض آمد احتمالا همه منتظر عناصر دفاعی بودند. همه ی استادیوم، آلمان ها و کل اروپاییهای پای تلویزیون. ریدله بیرون کشیده شد و هایکو هلریچ رفت داخل. یک مهاجم دیگر. شاپویسا تعویض و لارس ریکن داخل. بازهم یک مهاجم دیگر. . ژنرال بجای دفاع دو مهاجم جوان و تازه نفس به بازی آورد. سر گیجه ی لیپی. لارس ریکن بیست ساله شانزده ثانیه بعد از تعویض، گل سوم را زد. تعویضی استثنایی با گلی استثنایی. پرناب اوت اندی مولر پشت مدافعان. فرار ریکن از آفساید و ضربه ای چیپ بالای سر پروتزی که آمده بود زاویه را ببندد. یک چیپ کانونتایی. باورنکردنی بود. رکوردش جاودانه شد ورود پسوتو و آموروزو برای یوونتوس چیزی را تغییر نداد. نمایش معرکه ی یورگن کوهلر جلوی تیم سابقش. یک کلاس دفاعی. یک مدافع آهنین که می رفت در قهرمان آلمان در یورو ۹۶ هم نقشی اصلی ایفا کند. پایان بازی به سمت تماشاگران یووه رفت و جلویشان تعظیم کرد و یووه ای ها تشویقش کردند. انگار که خودشان قهرمان شده اند. یک بازی تاریخی. ژنرال مچ همه را خوابانده بود. البته با کمی شانس . ولی چه کسی می تواند ادعا کند بدون شانس قهرمان شده؟ هیچ کس.
بعد از ۱۴ سال تیمی از آلمان قهرمان اروپا شد. در دوران افول بایرن ، حالا این دورتموند بود که آبروداری می کرد. لیپی ی عصبانی. روی کاغذ هیچکس در قهرمانی یووه از همان ابتدای جام شک نداشت. آن ها همه ی تیم ها را له کرده بودند. همه را. حتی آزاکس مدافع عنوان قهرمانی که سال قبل مقابلشان حذف شده بودند. قطعا بازنده ی بزرگ او بود. حالا ژنرال بهترین مربی آلمان شده بود. بهترین مربی سال فیفا.ماتیاس سامر توپ طلای اروپا را برد. اولین آلمانی بعد از بکن باوئر و رومنیگه.
اولین کسی که برای هیتسفلد تلفن کرد فرگوسن بود. احتمالا غرورش اجازه نداد که بگوید ولی او از همه ی همکارانش یاد می گرفت. از همان جوانی از جاک استاین بزرگ و مرشدش. بعد باب پیزلی کبیر و لیورپول. بعد از ساچی و تلفیق هلند و کاتناچیواش . و بعد لیپی و کاپلو و ون خال. حالا داشت از هیتسفلد یاد می گرفت. تحسینش می کرد و احترام متقابلی تا ابد بینشان ایجاد شده بود. هیتسفلد به او یاد داده بود که مهم نیست تیم مقابلت چقدر فوق ستاره داشته باشد. همیشه با استراتژی هایی می شود جام مقدس را بدست آورد. لیگ قهرمانان.
او لحظه ای برای بدست آوردنش با منچستر آرام و قرار نداشت ...
( ادامه دارد)
