|
لیورپول، برایتن، 29 ژانویه، اف ای کاپ
....
انگلیسی‌ها به آن می‌گویند "صاعقه، دوبار به یک جا نمی‌خورد...". کم و بیش همان "آدم عاقلی که دوبار از یک سوراخ گزیده نمی‌شود....". هر کدام که باشد، 40 سال قبل، در فوریه‌ی 1983، شوک بزرگی در اف ای کاپ رخ می‌دهد و برایتن، لیورپولِ قهرمان لیگ و اروپا و.... در آن سال‌ها را در آنفیلد شکست می‌دهد. یک سال بعد در روز 29 ژانویه بار دیگر دو تیم به مصاف هم می‌روند... دور چهارم اف ای کاپ... بار دیگر صاعقه
|
تنها چند هفته قبل از آنکه برایتن پس از شکست لیورپول به فینال اف ای کاپ 1983 برسد، سقوطشان به دسته دو قطعی می‌شود. و شکست 4-0 برابر من یونایتد در فینال جام حذفی، مهر تایید اخراج سرمربی تیم. جیمی ملیاست... وقتی در فصل بعد، بار دیگر برایتن در اف ای کاپ برابر لیورپول قرار می‌گیرد، ملیا که حالا روی نیمکت بلنیس پرتغال نشسته از مدیران تیم سابق خود انتقاد میکند:
"ما به فینال رسیدیم. در بازی اول من یونایتد را متوقف کردیم و کار را به بازی تکراری کشاندیم. آن دو بازی و فروش دو بازیکن یک میلیون پاوند عایدی برای تیم داشت اما آنها من را به راحتی کنار گذاشتند. چیزی که ناراحتم میکند.."
در سمت مقابل لیورپول هم با مربی جدید به میدان می‌آید. با در دنیایی متفاوت. باب پیزلی، با درو کردن افتخارات داخلی و اروپایی آنفیلد را ترک کرده و نفر سوم بوت روم جو فاگن تیم را به سوی قهرمانی دیگری در لیگ و جام باشگاه‌های اروپا پیش می‌برد. بازی با لیورپول در آن سال‌ها، علیرغم تمام اتفاقات مربوط به آن، یک مزیت مضاعف هم دارد و آن اطمینان از پخش زنده‌ی بازی است. در دورانی که تلویزیون، یکه تاز رسانه‌هاست و و خبری از ده‌ها شبکه‌ی پخش زنده و پوشش اینترنتی و... نیست و پخش زنده‌ی بازی یک تیم، رویای ه. طرفداری است... دیوید لیسی در گاردین می‌نویسد :
"این خطر احساس می‌شود که تلویزیون به شکل وسواسی فقط بازیهای لیورپول را پخش کند، بیایید به پوشش یک بازی خارج از آنفیلد یا الدترافورد هم فکر کنیم!"
در ترکیب لیورپول، کنی دالگلیش به دلیل مصدومیت غایب است و مایکل رابینسون جانشین اوست. رابینسون که از قضا در بازی فصل قبل مهاجم برایتن بوده! با وجود بازی برایتن در دسته دو، از دست دادن بازیکنان و سرمربی برنده‌ی بازی فصل قبل، فینالیست شدن لیورپول در لیگ کاپ و رسیدن به جمع هشت تیم برتر اروپا، تونی گریلیش، یکی از پنج بازمانده‌ی بازی فصل قبل می‌گوید :
"حالا، همه می‌دانند که غیرممکنها هم ممکن خواهد شد. لیورپول باید نگران بازی با ما باشد چون رکورد خوبی برابر بهترین تیم انگلستان داریم"
برایان مور در کنار ران اتکینسن سرمربی من یونایتد در استودیوی itv گزارشگر بازیست. 19،000 نفر در گلدستون گراوند در یک روز سرد پایان ژانویه و زیر آفتاب بی رمق در سواحل جنوبی...
جو کوریگان پیر در دروازه‌ی برایتن نمایش خوبی دارد. برابر ایان راش و کریگ جانسن. در سمت مقابل نیل اسمیلی و استیو پنی از کناره‌ها فیل نیل و الن کندی را آزار می‌دهند. و گریلیش و دنی ویلسن در مرکز زمین برایتن برابر کاپیتان گریم سونز بی وقفه و جانانه می‌جنگند. پس از یک نیمه اول سریع اما بدون گل، سرانجام و در دقیقه‌ی 57 ضربه‌ی گری رایان از بالای سر گروبلار ورزشگاه را به خروش در می‌آورد. و فقط یک دقیقه بعد گل دوم برایتن از تری کانر. الن هنسن و مارک لاورنسن خشمگین به هم می‌ریزند. تصاویری که احتمالا یک دهه بعد و هنگام پوشیدن کت و شلوار و نشستن مقابل دوربین بی بی سی کسی از دو مرد باوقار لیورپولی به یاد نمی‌آورد... برایتن 2-0 لیورپول را شکست می‌دهد...
تماشاگران به زمین می‌آیند و میرر با الهام از یک سرود کلیسایی "all things bright and beautiful " می‌نویسد " all things BRIGHTON beautiful " و کاتلین مربی برایتن می‌گوید:
" تیمهایی هستند که به خاطر ترس از نام لیورپول به آنها می‌بازند اما من مطمئن بودم که ما جز آنها نخواهیم بود... ما بهترین تیم اروپا را ب دیم، اگرچه نمیتوانم غافلگیری ام را کتمان کنم اما دوباره در مسیر ومبلی قرار گرفته ایم....
برایتن در دور بعد برابر واتفورد شکست می‌خورد و لیورپول در ماه بعد لیگ کاپ و در آوریل جام باشگاه‌های اروپا را برابر رم به خانه می‌برد... اما آن بازی برای طرفداران برایتن یکی از درخشانترین خاطرات در استادیوم قدیمی گلدستون است.... برد در روز 29 ژانویه برابر لیورپول در اف ای کاپ.... راستی صاعقه یک جا را سه بار می‌سوزاند یا کسی هست که برای بار سوم از یک سوراخ گزیده شود؟
