نقل و انتقالات نیم فصل لیگ برتر در جریان است و نگاهی به بازیکنان منتقل شده به تیم های مختلف نشان می دهد تا چه اندازه فوتبال باشگاهی ایران در چرخه برخی بازیکنان درجا می زند و افق روشنی را در آن نمی توان مشاهده کرد.
به گزارش طرفداری، روزنامه همشهری نوشت: "برای باور آنکه پشت پرده نقل و انتقالات فوتبال ایران منطق چندانی وجود ندارد، کافی است به جابه‌جایی‌های مهم این روزها نگاه کنیم."
تراکتور در بازار زمستانی نقل‌و‌انتقالات، به سراغ حامد پاکدل رفته و برای یک‌سال و نیم با این بازیکن قرارداد امضا کرده است. جالب اینکه این باشگاه به‌صورت همزمان، سیامک نعمتی را هم می‌خواهد؛ 2 بازیکنی که تنها اشتراک مهم‌شان مازاد اعلام شدن در پرسپولیس است. یعنی اگر یحیی به‌جای این 2 نفر وحدت حنانوف و فرشاد فرجی را مازاد اعلام می‌کرد، تراکتور به‌دنبال جذب آن 2 بازیکن می‌رفت. مسئله اینجاست که آیا بازیکنی که در تیم یحیی مازاد شده و نتوانسته به پرسپولیس کمک کند، می‌تواند نیازهای تیم پاکو خمز را پاسخ بدهد؟
حامد پاکدل در این فصل، حتی موفق نشده یک گل هم برای تیم صدرنشین لیگ برتر به‌ثمر برساند. او تقریبا همه بازی‌ها را از روی نیمکت شروع کرده و به ندرت فرصت حضور در ترکیب را به‌دست آورده اما در همان فرصت کوتاه هم درخششی نداشته است. او با آماری متوسط در آلومینیوم، جذب پرسپولیس شد و به جز یک مقطع بسیار کوتاه، دیگر درخششی در این تیم نداشت. حالا تراکتوری که عباس‌زاده و کاوه رضایی را هم دارد، نقل و انتقالات را با خرید او شروع کرده است.
وضعیت برای سایر باشگاه‌ها نیز اصلا بهتر نیست. ذوب‌آهن که از شروع این فصل داعیه جوانگرایی داشته و مدام به استفاده از نفرات جوان افتخار کرده، سامان نریمان‌جهان را در زمستان خریده است؛ بازیکنی که از آخرین روزهای موفقش در فوتبال ایران حداقل چند فصل می‌گذرد.
پرسپولیسی‌ها نیز تا اینجا در خط حمله، فقط عیسی آل‌کثیر را جذب کرده‌اند؛ بازیکنی که در سن و سال بالا، یک عمل سنگین رباط داشته و قبل از آن هم برای مدت‌ها از فوتبال دور بوده است. بعید به‌نظر می‌رسد بازیکنی با این مشخصات تا پایان این فصل به فرم دلخواه برسد.
آلومینیوم به سراغ محمدرضا خلعتبری رفته است؛ بازیکنی که خیلی‌ها فراموش کرده بودند هنوز فوتبال بازی می‌کند. فولاد روبرتو تورس پا به سن گذاشته را جذب کرده و مسعود شجاعی نیز به همراه حسین ابراهیمی راهی باشگاه هوادار شده‌اند.
مس کرمان معین عباسیان را خریده و جالب اینکه باشگاه سپاهان نیز با وجود داشتن چندین دفاع میانی، به‌دنبال سیاوش یزدانی است. قبل از هر چیزی، باید به این فکر کرد که این همه بازیکن سی و چند ساله در فصل نقل‌و‌انتقالات چه می‌کنند؟ مگر در چنین مقطعی از فصل نباید بازیکنان جوان بیشتر مورد توجه باشگاه‌ها باشند؟ و از آن مهم‌تر، چرا فوتبالیست‌های تمام‌شده هنوز در لیگ برتر خریدار دارند؟
فقدان بازیکن جذاب در بازار به‌صورت موازی با آن و اصرار برای خرید بازیکن به هر قیمتی، خلاصه‌ای از پنجره نقل و انتقالات زمستانی فوتبال ایران است. این پنجره با اسم‌هایی پر می‌شود که هیچ لیست خریدی را جذاب نمی‌کنند و سطح هیچ تیمی را ارتقا نمی‌دهند.
در چنین شرایطی معلوم نیست چرا باشگاه‌ها اصرار دارند به هر قیمتی بازیکن بخرند. در لیگ برتر ایران، عملا هرگز پروژه‌ای برای خرید یک بازیکن تعریف نمیشود. یعنی برنامه‌ای وجود ندارد که یک بازیکن جوان جذب شود، در باشگاه پرورش پیدا کند و بعد با یک رقم خوب به فروش برسد.
اینجا بازیکن را بعد از 30سالگی جذب می‌کنند، یک‌قرارداد رؤیایی در مقابلش قرار می‌دهند و بلافاصله هم در پنجره بعدی با جدایی بازیکن بدون دریافت هیچ رقمی موافقت می‌کنند. فقدان آشکار استراتژی در پنجره نقل‌و‌انتقالات فوتبال ایران به‌شدت به چشم می‌آید؛ مسئله‌ای که موجب شده یک پنجره بی‌نظم و شلخته داشته باشیم. پنجره‌ای با انبوه تیم‌هایی که می‌خواهند همه بازیکنان در دسترس را بخرند بدون توجه به آمار و البته بدون توجه به میزان تناسب آن فوتبالیست با تیم‌شان. این پنجره عجیب نقل‌و‌انتقالاتی فوتبال ایران است.
