حمید استیلی مهیمان رسانه طرفداری بود.
به گزارش طرفداری، حمید استیلی یکی از مردان تاریخی فوتبال ایران است که گل قرن فوتبال ما را مقابل آمریکا ثبت کرده است. اتفاقا در جام جهانی اخیر هم وقتی ایران برابر آمریکا قرار گرفت، در تلاش بودیم میزبان حمید استیلی در ویژه برنامه جهانی شو باشیم ولی حمید استیلی خارج از ایران حضور داشت و به شکلی جالب از دسترس رسانه ها خارج شده بود.
بعد از پایان رقابت های جام جهانی، حمید استیلی به استودیو طرفداری آمد و ناگفته های جالبی را درباره عملکرد تیم ملی ایران در جام جهانی قطر، کنار رفتنش از تیم ملی، لیگ برتر و به طور کلی جام جهانی بیان کرد.
قرار است گفتگو با حمید استیلی در برنامه ملاقات با چهره ها در سه بخش تقدیم شما مخاطبان همیشگی رسانه طرفداری شود.
اکنون این شما و این بخش اول گفتگوی حسین باقرشاهی با حمید استیلی...
به نام خالق هستی، عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت شما مخاطبان همیشگی رسانه طرفداری، تماشاگر برنامه ملاقات با چهره ها هستید و یکی از ستاره های سال های دور و پیشکسوت امروز فوتبال ایران، حمید خان استیلی میهمان استودیو طرفداری هستند. حمید خان خیلی خوش آمدید.
خیلی ممنون، من هم سلام و عرض ادب دارم خدمت شما و مردم عزیز و سایت طرفداری که یک سایت فوق العاده پربیننده است، امیدوارم در کارتان موفق باشید.
ما هم خیلی خوشحالیم که شما اینجا حضور دارید. اگر موافق باشید از جام جهانی شروع کنیم. جام جهانی شما به شکل خیلی زیرکانه ای خود را از دسترس رسانه ها خارج کردید، برای بازی ایران آمریکا خیلی از رسانه ها و همچنین ما دوست داشتیم در برنامه جهانی شو میزبان شما باشیم. خیلی دوست دارم بدانم بازی ایران آمریکا را در چه شرایطی و کجا دیدید؟
حین بازی های جام جهانی من در ایران نبودم به خاطر یکسری مشکلاتی که بود. اکثر بازی ها را تماشا کردم، نه فقط بازی های تیم ملی ایران را، اکثر بازی ها را دیدم. خیلی جام جهانی خوبی بود، مخصوصا فینال که شگفت انگیز بود.
حالا ایران آمریکا را کجا دیدید؟
ایران نبودم، در استانبول بودم و آنجا دیدم.
چطور بود بازی؟
خوب بود. بازی ای بود که فکر می کردیم می توانیم با یک مساوی صعود کنیم اما متاسفانه نشد ولی واقعا قابلیت این را داشتیم که بتوانیم از گروه مان صعود کنیم. اگر یک مقدار دچار مسائل حاشیه ای نمی شدیم قطعا می توانستیم صعود کنیم.
اینکه در ایران حضور نداشتید و در دسترس رسانه ها نبودید هم برای این بود که برای تیم ملی حاشیه درست نشود یا خیر ارتباطی نداشت؟
نه، من برای مداوای مادرم بود که خارج از ایران بودم.
حمید خان استیلی مهم ترین گل دوران فوتبالشان را به آمریکا زده، زمان برگزاری بازی که جای شان خالی بود و حالا هفته ها از آن بازی می گذرد اما بد نیست صحبتی درباره آن بازی کنیم. به نظر شما استراتژی کارلوس کی روش برای آن بازی اشتباه نبود؟
خیلی ها در این رابطه صحبت کردند. هم کارشناس ها و هم مربیان، ما در بازی اول آسیب زیادی دیدیم. وقتی مقابل انگلیس نتوانستیم یک بازی خوبی انجام دهیم. در یک تورنومنت همیشه بازی اول خیلی مهم است. همانطور که مربی تیم ملی هم می گفت، در جام جهانی قبلی بازی مقابل مراکش خیلی مهم بود و همیشه در تورنمنت ها بازی اول مهم است. بازی اول را با یک تیمی بازی داشتیم که اگر یک مقدار بهتر ارنج می کردیم و تاکتیک بهتری داشتیم، این نبود که فاصله ما با انگلیس 6 گل باشد. باید دقت بیشتری می کردیم. البته حالا این صحبت ها راحت است اما من همان زمانی هم که در تیم بودم گفتیم باید بتوانیم خوب تدارک ببینیم، خوب ارنج کنیم، روحی و روانی آماده باشیم چرا که بازی، بازی سختی است.
بازی با ولز خیلی مهم بود که به تورنمنت برگردیم و برگشت خوبی هم داشتیم. حالا در دقایقی از بازی که تیم حریف 10 نفره شد و ما در اوقات تلف شده توانستیم دو گل بزنیم اما برد خیلی خوب و روحیه بخشی بود که داشتیم. بازی با آمریکا دیگر همه چیز دست خودمان بود. تیم آمریکا هم صحبت از این بود که تیم دونده و بسیار خوبی است اما ما توانایی و ظرفیت این را داشتیم که جلوی آمریکا بازی بهتری انجام دهیم تا حداقل بتوانیم یک مساوی بگیریم. اما نشد دیگر، الان شما دیدید هیچ تیمی مثل 4 سال قبل نیست بخواهد دفاع مطلق کند و نتیجه بگیرد. خیلی درصدش پایین است. هم اینکه تیم ها فهمیده اند چه تاکتیکی اتخاد کنند تا دفاع فشرده را باز کنند و هم اینکه VAR هم آمده به کمک تیم هایی که تهاجمی بازی می کنند. خطای کوچکی هم در محوطه اتفاق بیافتد باعث اعلام پنالتی می شود. به خاطر همان هم مثل قبل دفاع مطلق یا اتوبوسی دیگر جواب نمی دهد.
یعنی ما ترسو بازی کردیم جلوی آمریکا؟
نمی شود گفت ترسو، هر مربی ای به دید خود نگاه می کند. تاکتیک ما این بود که اول گل نخوریم. خیلی مهم است که اول گل نخوریم اما زمانی که توپ را داریم باید به نحو احسن از توپ استفاده کنیم. شما ببینید مراکشی را که 4 سال پیش در گروهی که با هم بودیم چهارم شد، حالا در جام جهانی چهارم شده است. مشخص می شود کار کرده و زحمت کشیده اند. بازی با کرواسی آنها را دیدم، با اینکه در شرایط سختی بودند و کروات ها به شدت پرس می کردند، باز هم بازیسازی را از زمین خودشان انجام می دادند. یک اصولی داشتند و سعی می کردند روی آن اصول بمانند. خیلی هم خوب بازی کردند و نتایج شگفت انگیزی گرفتند به خاطر شجاعت و از خودگذشتگی که بازیکنان شان داشتند. شگفتی ساز این جام جهانی شدند.
شما قطعا هر سه بازی تیم ملی را دیدید. به بازی با انگلیس برویم، شاید مهم ترین چیزی که در آن بازی دیدیم ترکیب تیم ملی بود. ترکیب تیم ملی را دیدید متعجب نشدید؟ خیلی ها وقتی ترکیب را دیدند گفتند قطعا با این ترکیب می بازیم.
ما چون از نزدیک با تیم ملی نبودیم نمی توانیم خیلی خوب نظر بدهیم اما همه فوتبال را می شناسند و می دانند. ما این سالها در خط دفاعی دو مهره خیلی خوب داشتیم، کنعانی زادگان و شجاع خلیل زاده، هم مجید حسینی و هم پورعلی گنجی سرمایه های فوتبال مان و بازیکنان خوبی هستند اما در بازی های تدارکاتی دیدیم که شجاع و کنعانی زادگان بازی کردند اما یکباره هم سیستم بازی عوض شد، تبدیل به دفاع سه نفره شد و هم اینکه ترکیب بازیکنان تغییر کرد و باعث شد ما نتیجه لازم را نگیریم. ما سه گل در نیمه اول خوردیم، چندین موقعیت دیگر هم داشتند که به تیر دروازه ما زدند. البته ما هم به تیر دروازه آنها زدیم. با تغییراتی که شد یک مقداری تیم نیمه دوم بهتر کار کرد اما وقتی سه گل بخوری و تیم قطعا باید حمله کند، پس دفاع بازتر شد و ما سه گل دیگر خوردیم. نکته دیگر اینکه آمار درصد مالکیت توپ، پاس های ما و ضربات ایستگاهی ما خیلی پایین بود. این نشان داد جلوی انگلیس حرفی برای گفتن نداشتیم.
روزی که اسکوچیچ برکنار شد و کارلوس کی روش آمد، خیلی ها در راستای اینکه چرا این اتفاق افتاد گفتند ما کی روش را آوردیم تا از انگلیس شش گل نخوریم اما ما با کی روش رفتیم و دقیقا از انگلیس شش گل خوردیم. احتمالا شما هم این تحلیل را شنیده بودید.
بله صحبت از این بود که با آمدن کی روش ما در جام جهانی نتیجه خوبی بگیریم به خاطر شناخت خوبی که از فوتبال ما دارند می توانند کمک کنند اما کنار گذاشتن اسکوچیچ به آن شکل ناجوانمردانه بود. مدیریت این تصمیم را گرفت اما خیلی بهتر می توانستند عمل کنند حتی در کنار گذاشتن دراگان اسکوچیچ. من قبل از بازی ها هم این صحبت را کردم. اما دیگر سودی ندارد گفتن اینها. آنهایی که دست اندر کارند هرکاری بخواهند انجام می دهند.
شما به هر حال مدیر تیم ملی بودید زمان دراگان اسکوچیچ. از برنامه های اسکوچیچ برای جام جهانی هم خبر داشتید. قرار بود اسکوچیچ چه کسانی را بازی بدهد برای بازی با انگلیس؟
هنوز مشخص نبود که چه کسی بازی می کند. دو سه ماه به بازی مانده بود و ارنج شان 60 تا 70 درصد مشخص بود. چیزی بود که بازی های تدارکاتی نشان می داد اما تا آن زمان نمی شد گفت قطعا چه کسی بازی می کند. یک شناخت خوبی نسبت به تیم داشت اما از همه مهم تر تیم باید یک دست می شد. هم زمان کی روش، هم زمان اسکوچیچ تیم یک دست نبود. نبود یکدستی آسیب زد به تیم.
شایعه شده بود برای بازی مقابل انگلیس کارلوس کی روش از یکسری بازیکنان مثل شجاع خلیل زاده، کنعانی زادگان و حتی سردار آزمون عامدانه استفاده نکرد تا نگویند کارلوس کی روش با تیم اسکوچیچ مقابل انگلیس بازی کرده است.
نمی توانم در این رابطه اظهار نظر کنم اما ما دو بازی دوستانه خوب داشتیم با اروگوئه و سنگال، این بچه ها بازی کردند و نتیجه خوبی هم گرفتند. یک برد و یک تساوی. اما یکباره در شروع بازی ها ارنج عوض شد. حالا چون مربیان تیم کنار تیم هستند نمی توانیم اظهار نظر کنیم اما به قول یک فوتبالی اکثر مردم و پیشکسوتان ما فوتبال را درک می کنند و نسبت به این مساله معترض بودند.
یکی از بازیکن هایی که از لیست تیم ملی خط خورد امید نورافکن بود. بازیکنی که شما در عرصه ملی او را کشف کردید و حتی بازوبند کاپیتانی تیم ملی امید را هم به او دادید. در مرحله مقدماتی یکی از مردان ثابت اسکوچیچ و یکی از بهترین بازیکن های تیم بود و حتی رسانه ESPN نوشته بود امید نورافکن یکی از پدیده های تیم ملی است اما کنار گذاشته شد.
به نظرم حق امید بود کنار تیم باشد، مخصوصا که اکثر بازی ها فیکس بود. بعد از اینکه خط خورد، من به او زنگ زدم، با او صحبت کردم و امیدواری دادم. در هر دوره یک سری از بازیکنان کنار تیم نیستند. مثلا 4 سال پیش حق سیدجلال و وریا بود که کنار تیم باشند. همه می گفتند این دو بازیکن سرحال هستند اما با تیم به جام جهانی نرفتند. در این دوره به نظر من جای امید نورافکن و میلاد سرلک خالی بود. اگر کنار تیم بودند می شد از آنها استفاده کرد. باید از جوان ها استفاده می کردیم. می شد تیم را 16 نفره ببندیم و باقی را از بازیکن های جوان انتخاب کنیم. اینگونه آنها برای دوره های بعد آماده می شدند.. جناب حشمت مهاجرانی 3 سال مدیرفنی من بودند و کار کردن با ایشان برای من مثل کلاس درس بود. ایشان می گفتند در جام جهانی با 16 بازیکن رفتم و باقی را از جوان ها انتخاب کردم تا تجربه حضور و بازی در جام جهانی را داشته باشند. متاسفانه ما این کار را نکردیم و ما مسن ترین تیم جام جهانی 2022 بودیم. می توانستیم بازیکن های جوان را ببریم، روی نیمکت باشند و تجربه کسب کنند. در 8 سالی که کی روش در ایران بود نتوانستیم از او استفاده کنیم. نه یک مربی کنار ایشان تربیت شد و نه از او توانستیم استفاده کامل کنیم. ژاپن مربی خارجی می آورد و کنار او مربیان داخلی قرار می دهد. امسال دیدیدم که یک مربی بومی چه نتایج خوبی گرفت؛ تازه بعد از این نتایج از مردم عذرخواهی کرد. ما مربی خارجی داشتیم اما کنار او مربی داخلی نداشتیم. نباید مربی بگوید چه کسی را می خواهم، ما او را می آوریم و ما باید تعیین کنیم چه کسی کنار او باشد. نباید مربی هر چیزی می گوید انجام دهیم. ما او را آوردیم و به او حقوق می دهیم. باید برای او برنامه ریزی کنیم، هم برای بزرگسالان و هم برای امید. باید از مربی نهایت استفاده را کنیم اما متاسفانه نتوانستیم این کار را انجام دهیم. وحید هاشمیان چندین سال کنار تیم بود اما او را هم کنار گذاشتیم.
پس به نظر شما حضور کارلوس کی روش ثمره ای برای فوتبال ایران نداشته است؟
کنار ایشان حتی یک مربی هم تربیت نشد و از این لحاظ ثمره ای نداشته است. یک دوره جواد نکونام و علی کریمی آمدند اما رفتند.
صحبت از امید نورافکن و میلاد سرلک شد. گفتید می توانستند در تیم ملی باشند. بازیکن دیگری که بتواند در تیم ملی باشد اما دعوت نشد در ذهنتان است؟
ما لژیونر های بسیار خوبی داریم اما برخی از آن ها در تیم باشگاهی خود نیمکت نشین بودند. این یک مقدار به بازیکن آسیب می زند. ما باید به لیگ خودمان توجه کنیم. ژاپن دو بازیکن که در ایتالیا بازی می کردند را نیمکت نشین کرد و از بازیکنان لیگ داخلی استفاده می کرد اما ما این را در تیم ملی ندیدیم. بازیکن هایی که از قبل بودند را آوردیم و تیم ملی را به یک سری بازیکن محدود کردیم. جام جهانی فرصت خوبی بود و باید به لیگ خودمان توجه بیشتری می شد اما این کار را انجام ندادیم. در فوتبال ما برنامه ریزی و آینده نگری وجود ندارد. باشگاه های ما باید به جوان ها میدان بدهند. برخی باشگاه ها این کار را انجام می دهند اما به خاطر بی پولی است، آن ها هم اگر پول داشتند به جوان ها میدان نمی دادند. اکثر تیم های ما، مخصوصا تیم هایی که بالای جدول هستند تشکیل شده از بازیکن های مسن هستند و تیم ها نتیجه گرا هستند. می ترسند اگر به جوان ها بازی بدهند نتیجه نگیرند و از طرف دیگر اخراج شوند. باید در لیگ قوانینی بگذاریم که به جوان ها بیشتر میدان برسد. در سال های گذشته گفتند حتما باید بازیکن زیر 23 سال داشته باشید و دروازه بان خارجی نیاورید. در همان سال ها دیدیم دروازه بان های خوبی ظاهر شدند و الان هم در پست دروازه بان مشکلی نداریم. باید برنامه ریزی داشته باشیم. الان کسی نیست فکر کند که ما 4 سال دیگر جام جهانی داریم و باید برای آن برنامه ریزی کنیم. می گویند یک سال دیگر جام ملت ها و اگر مربی خوب بود جام جهانی هم با او می رویم. همیشه دنبال نتیجه هستیم مخصوصا در تیم های پایه. در دنیا به دنبال پرورش بازیکن هستند نه نتیجه. شما لیگ انگلیس و اسپانیا را ببینید. بازیکن 18 ساله در تیم های بزرگ بازی می کند اما ما بازیکن 20 ساله را نیمکت نشین می کنیم و می گویم به به عجب جوانی آوردیم. در خارج بازیکن پرورش می دهند و آنها را به کشور های دیگر می فرستند اما ما باید حسرت بخوریم که چرا مدیریت کاری نمی کند. نه در فوتبال بلکه در جاهای دیگر هم مشکل داریم.
مچکرم از حمید خان استیلی. همان طوری که گفتند مشکلات ما اساسی است. طعنه آمیز بود که جوان اول ایران در جام جهانی قطر، ابوالفضل جلالی بود با 24 سال سن که پیرترین جوان اول ایران در ادوار جام جهانی محسوب می شد. اگر موفق باشید برویم سراغ بازی ایران و ولز. این بازی را از دریچه فنی چطور دیدید؟
تیم در این بازی روحیه خوبی داشت البته نه تنها تیم ما بلکه هر تیمی که در بازی اول باخته بود در بازی دوم با روحیه بهتری وارد مسابقه شد. مثلا کاستاریکا در بازی اول خودش 7 گل خورد اما در بازی دوم برابر ژاپن پیروز شد. ژاپنی که بازی اول را از آلمان برده بود. اکثر تیم ها در بازی دوم ریکاوری خوبی انجام دادند. فقط یک بازی در جام جهانی نیست و تیم ها سه بازی انجام می دهند. در بازی دوم چیدمان تیم ما بهتر شده بود و از لحاظ روانی هم بهتر بودیم. خیلی خوب شروع کردیم و شرایط ما از ولز بهتر بود. آنها 60 سال بود به جام جهانی نیامده بودند. یک بازیکن خوب داشتند به نام گرت بیل که او هم در اواخر دوران فوتبالی خودش است. شرایط ما بهتر بود و بازی خوبی انجام دادیم البته گل خودمان را در دقایق تلف شده زدیم اما در کل عملکرد خوبی داشتیم. این بازی ما را برای صعود به دور بعد امیدوار کرد.
همانطور که حمیدخان گفتند ما به صعود نزدیک شدیم. بعد از 6 دوره حضور در جام جهانی از هر زمانی به رویای صعود نزدیک تر بودیم، فقط یک مساوی برابر آمریکا می خواستیم که همان را هم نتوانستیم کسب کنیم. به نظر شما چرا همان مساوی را نتوانستیم به دست بیاوریم؟
نتایج فوتبال غیرقابل پیشبینی است. 8 سال تفکر بازی کارلوس کی روش ضد حمله، دفاع و استفاده از ضربات ایستگاهی بود. در این 8 سال و چند ماه استراتژی بازی کارلوس کی روش همینطوری بود. 80 درصد بازیکن ها قبلا با کی روش کار کرده بودند. سن آنها بالا رفته بود و دوندگی گذشته را نداشتند. صحبت هایی که من از مربی ها شنیدم این بود که کی روش گفته در نیمه اول گل نخوریم اما بعد از آن چه برنامه ای داشتیم وقتی در نیمه اول گل خوردیم؟ گروه ما نسبت به تیم های دیگر آسیا ساده تر بود و شانس صعود داشتیم. بچه ها شایستگی زیادی داشتند و اگر تمرکز آنها فقط روی بازی بود می توانستیم صعود کنیم.
پایان بخش اول
بخش دوم عصر امروز تقدیم شما می شود...
