لیونل آندرس مسی. بزرگترین بیچونوچرای تمام دوران. در حال حاضر، پس از آنچه که او در طول دوران درخشان خود به دست آورده بود، هیچ شکی وجود ندارد که او رسماً به عنوان برترین تاریخ فوتبال شناخته شده. وقتی صحبت از مسی میشود، همانطور که مایک تایسون یک بار گفت، "هر سر باید خم شود، هر زبانی باید اعتراف کند" که او بدون شک بهترین است.
قطر ۲۰۲۲ جام بسیار خاصی بود. هیجان پیروزی و عذاب شکست را به ما داد، داستانهای بیپایانی را در ۲۹ روز مسابقات به ما داد - اما یکی بود که همه ما در آن غرق شدیم. قرار ملاقات مسی با سرنوشت. همانطور که دیهگو مارادونا وارث خود را از آسمان تماشا میکرد، میلیونها نفر در سراسر جهان به یک آرژانتینی امیدوار بودند. چیزی که او در اطراف خود داشت یک تیم نبود - بیشتر شبیه ارتش بود. این سربازان حاضر به انجام هر کاری بودند تا ببینند او خداییاش را به رخ تمام دشمنانش میکشد.
و با نزدیکتر شدن به دیدار نهایی بین مسی و جام جهانی، دنیای فوتبال با نفس بند آمده منتظر بود تا بار دیگر شاهد درخشش عظمت در زمین باشد. یک نابغه فوتبال، که هیچکس در تاریخ این بازی زیبا ندیده بود، این کار را کرد. آلبیسلسته قهرمان جهان شد. میراث دیهگو آرماندو مارادونا بالاخره محقق شد. پسر کوچک اهل روزاریو، سانتافه، این کار را انجام داد. آرزوها و رویاهای میلیونها نفر در سراسر جهان محقق شده بود.
مسی، هشتمینِ عجایب جهان، نام خود را در کتب مقدس تاریخ حک کرد و ادعایی بر سرنوشت خود داشت. هیچ کلمهای نمیتواند اسطور بودن او را توصیف کند - او مفهوم غیرممکن را از بین برد. زندگی پناه بردن در طوفان نیست بلکه یادگیری رقص در باران است. حرفه لئو به بهترین شکل به این نقل قول شباهت دارد. دوران افسانهای مسی درس زیبایی است که هرگز از رویاهای خود دست نکشید. او یک فینال جام جهانی را باخت، پشت سر هم فینالهای کوپا آمریکا را باخت، بازنشسته شد، از دوران بازنشستگی خارج شد و هر دو جام را در سالهای متوالی برد. ۱۸ دسامبر، شبی که فوتبال کامل شد
پیام من به لئو:
هیچکس هرگز نمیتواند آنچه را که به دست آوردهای، انکار کند. لئو، تو بهترین فوتبالیست و بهترین انسانی هستی که در این سیاره قدم گذاشته. از اینکه لحظات جادوییات را به من هدیه دادی، بینهایت سپاسگزارم. ممنون که فوتبال بازی میکنی.
با گفتن این جمله، متن را تمام میکنم: پدرم مارادونا داشت، در حالی که من مسی را دارم...