چاک (چارلز) کالپپر، نویسنده و گزارشگر اختصاصی واشنگتن پست آمریکا است. او که در دانشگاه ویرجیانا تحصیل کرده، سابقه زندگی در 10 ایالت آمریکا و 4 کشور دنیا را دارد. چاک بیشتر از آنکه خود را شهروند آمریکا بداند، شهروند دنیا می‌داند و سال‌های سال به دلیل تغییر پیوسته محل زندگی، حتی آدرس رسمی نداشته است.
چاک که سابقه زندگی در امارات متحده را هم دارد، قبل از واشنگتن پست، در یو‌اِس‌اِی تودی، لس آنجلس تایمز، نیوز هرالد و نشنال ابوظبی سابقه فعالیت دارد. کالپپر خبرنگاری و فعالیت رسانه‌ای را از 14 سالگی آغاز کرده و علاوه بر فوتبال، در خصوص کریکت، گلف، بستکبال، اتومبیل‌رانی، تنیس و خیلی ورزش‌های دیگر هم می‌نویسد. چاک در چندین دوره المپیک، جام جهانی و سایر مسابقات بین‌المللی نماینده رسانه‌های معتبر مختلف بوده و جوایز بسیاری هم برده است.
اختصاصی طرفداری| چهار سال پیش در جریان بازی‌های جام جهانی 2018 در روسیه با چاک آشنا شدم. او خبرنگار واشنگتن پست و همانند دیگر خبرنگاران آمریکایی که در بازی‌ها ملاقات کردم، فردی خوش مشرب بود. در جریان انتظارمان در صف بلیت خبرنگاری جام جهانی و همین طور کنفرانس‌های مطبوعاتی بعد از بازی‌ها، با چاک هم صحبت می‌شدیم و علاوه بر فوتبال، در خصوص فرهنگ، سیاست و سایر مسائل گپ می‌زدیم.
بعد از هم‌گروهی ایران با آمریکا برای قطر 2022، بی‌مناسبت ندیدم گپ و گفتی صمیمانه با دوست آمریکایی‌ام داشته باشم و نظراتش را در خصوص سیاسی‌ترین و شاید مهم‌ترین دیدار مرحله گروهی مسابقات جام جهانی 2022، جویا شوم. قبل از بازی افتتاحیه بین اکوادور و قطر با چاک که در سالن رسانه‌های ورزشگاه البیت بود، هم‌صحبت شدم.
توضیح اینکه در نظر داشتم مصاحبه را به صورت ویدیویی و با زیرنویس فارسی منتشر کنم، ولی به دلیل قطع و وصل چندین باره اینترنت (!) و بی‌کیفیت شدن ویدیوی ضبطی خروجی، تصمیم به ارائه نسخه متنی آن کردم که تقدیم می‌شود.
سلام، چاک و خیلی خوشحالم که دوباره باهات صحبت می‌کنم.
سلام، مهدی. منم همین طور. یادمه در روسیه 2018 و در سالن رسانه‌ها چند بار همدیگه رو ملاقات کردیم. کاش این دوره جام جهانی هم اینجا بودی.
دقیقا. چند باری در روسیه همدیگه رو دیدیم و صحبت کردیم. این بار دیگه نشد که در جام جهانی باشم و ممنون از لطفی که به من داری. می‌دونم که الان منتظر شروع بازی افتتاحیه هستی. چند سوال کوتاه و سریع می‌خوام ازت بپرسم و بیشتر هم وقتت رو نگیرم.
بیشتر هم بشه، من مشکلی ندارم. خوشحال هم می‌شم.
خیلی ممنونم. سوال اولم در مورد این دوره جام جهانیه. می‌دونم که چندین دوره جام جهانی رو شرکت کردی. چند روزیه که در دوحه هستی و شاید نشه فعلا قضاوت کرد، ولی دوست دارم بدونم به نظرت، این دوره در قطر چه فرقی با تجربه‌های قبلی‌ات داره؟
خب، ببین برزیل که میزبان 2014 بود، پنجمین کشور وسیع دنیا است؛ روسیه که میزبان دوره قبل بود، بزرگترین کشور دنیا است و حالا در قطر هستیم که فکر می‌کنم که از نظر وسعت در رتبه 159 یا 160 قرار داشته باشه [توضیح اینکه قطر در رتبه 158 قرار دارد] و خب، این یکی از مهم‌ترین تفاوت‌هاییه که به نظرم اومده. همه چی اینجا خیلی فشرده و جمع و جوره. بهت بگم که الان و در مسیر 45 دقیقه‌ای برای رسیدن به ورزشگاه افتتاحیه، از کنار 7 ورزشگاه از 8 استادیوم جام جهانی قطر عبور کردیم که خودش نشون می‌ده چه قدر همه چیز متفاوته. دوره‌های قبلی برای رفتن از هر شهر به شهر دیگه، باید از قطار و هواپیما استفاده می‌کردیم، ولی اینجا نیازی به این وسایل نقلیه نیست!
و از لحاظ سازماندهی چطوره وضعیت؟
قطر سابقه میزبانی مسابقات دیگه‌ای مثل جام ملت‌های آسیای 2011 که البته خیلی از روش می‌گذره و همین طور بازی‌های آسیایی و اخیرا جام عرب رو در کارنامه داره و با این طور سازماندهی‌ها غریبه نیست. فعلا که شروع کاره، ولی فعلا که مشکلی نبوده.
شما [تیم ملی آمریکا] بعد از یک دوره غیبت، دوباره به جام جهانی برگشتین و حالا در قطر هستین. چه انتظاراتی از این دوره مسابقات دارین؟
درسته. طی این مدت، تیم ملی آمریکا دچار تغییر نسل شده و حالا ما با تیمی جوون راهی مسابقات شدیم. همون‌طور که می‌دونی، فوتبال ورزش اول آمریکا نیست، ولی طی سال‌های گذشته، توجهات بهش بیشتر شده و آدمای بیشتری به سمت این ورزش گرایش پیدا کردن و حالا منتظر تماشای بازی‌ها در قطر هستن
با این شرایط و بعد از هم‌گروهی‌تون با انگلیس، ایران و ولز، بین مردم و فوتبال‌دوستان بیشتر از همه در مورد کدوم بازی‌ها در آمریکا صحبت می‌شه؟
خب، بیشتر از همه در مورد آمریکا-انگلیس و آمریکا-ایران صحبت می‌شه. ما تونستیم در جام جهانی 2010، با انگلیس پرستاره مساوی کنیم و در نهایت به عنوان صدرنشین از گروه صعود کنیم و حالا انگلیسی‌ها برای جبران اون نتیجه به میدان میان. همه منتظرن ببینن این بار چه نتیجه‌ای رقم می‌خوره.
و در مورد بازی با ایران هم خیلی صحبت می‌شه. تیم‌های ایران و آمریکا در فرانسه 98 مقابل هم بازی کردن که در نهایت ایران برنده اون بازی شد. از اون نتیجه در آمریکا همواره به عنوان یه شکست بزرگ یاد می‌شه و بازی روز جمعه برای همه فوتبالی‌ها در آمریکا خیلی مهمه
پیش‌بینی خودت از نتیجه این بازی‌ها چیه؟
انگلیس دوره قبل تا نیمه نهایی اومد و چهارم شد. اونا در یورو هم خیلی خوب عمل کردن و نایب قهرمان شدن. دوست دارم ببریم، ولی خیلی سخته!
و بازی با ایران چی اگه بخوای پیش‌بینی کنی؟
ایران در بازی‌های مقدماتی خیلی خوب عمل کرد و نتایج موفقی ثبت کرد. واقعا تیم خوبی داره و بازیکنان قدرتمندی در اون حضور دارن. شاید مقداری بزدلانه باشه که نخوام از برد آمریکا صحبت کنم، ولی فکر می‌کنم قراره این بازی مساوی بشه؛ یعنی اگه می‌خواستم شرط‌بندی کنم، روی نتیجه مساوی شرط می‌بستم، ولی خوبه که اهل شرط‌بندی نیستم! [می‌خندد]
فردا [در واقع امروز] ایران مقابل انگلیس بازی داره. به نظرت ایران شانسی برای امتیاز گرفتن از رقیب داره؟
فکر می‌کنم که بله. شانس که حتما داره براساس پیش‌بینی ناپذیر بودن فوتبال شگفتی رقم بزنه، ولی فکر نمی‌کنم انگلیس برنده نباشه.
نظرت در مورد جایگاه تیم‌های گروه بی در پایان بازی‌ها چیه؟
انگلیس به عنوان تیم اول صعود می‌کنه، ولی جایگاه دوم می‌تونه به آمریکا یا ایران برسه. به نظرم این دو تیم برای رسیدن به جایگاه دوم رقابت می‌کنن.
و سوال آخرم. به نظرت کدوم تیم امسال قهرمان می‌شه؟
خب، در برزیل 2014 این هلند بود که تورنمنت خیلی خوبی پشت سر گذاشت؛ در روسیه 2018 هم بلژیک همه نگاه‌ها رو به سمت خودش جلب کرد. این دوره هم برزیل یه تیم خیلی خوب داره و شانس قهرمانی هستش، ولی من دوست دارم با نگاهی متفاوت، از بلژیک صحبت کنم. درسته که نسل طلایی اونا سن اوج رو پشت سر گذاشتن و شاید نشه زیاد روشون حساب کرد، ولی فکر می‌کنم این دوره هم بشه نتایج خوبی از اونا دید
و آرژانتین چی؟
خیلی خوب می‌شه اگه مسی با قهرمانی جهان به دوران فوتبالش خاتمه بده، نه؟ [می‌خندد] آره، اونا هم تیم خیلی خوبی دارن و می‌شه ازشون به عنوان یکی از شانس‌های اصلی اسم برد
خب، چاک، من سوالاتم تموم شد. دوباره ازت ممنونم که برای صحبت باهام وقت گذاشتی و امیدوارم تورنمنت خیلی خوبی پیش روت باشه.
ممنونم ازت، مهدی. خوشحال شدم از دیدنت و موفق باشی. خداحافظ
در همین باره بخوانید:
