کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته از غیبت مسئولان وزارت ورزش و جوانان در فرودگاه برای استقبال از قهرمان جهان انتقاد کرد.
به گزارش طرفداری، تیم ملی والیبال نشسته ایران موفق شد با غلبه بر بوسنی، هشتمین قهرمانی جهانی خود را جشن بگیرد. شاگردان هادی رضایی با کسب پیروزی قاطعانه سه بر صفر مقابل میزبان، بار دیگر اقتدار خود را به رخ کشید و البته سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ را نیز کسب کند.
ملی‌پوشان ایران بامداد روز گذشته (یکشنبه) وارد تهران شدند اما در تصمیمی ناامیدکننده، هیچ‌یک از مسئولان وزارت ورزش و جوانان به استقبال قهرمانان نرفتند؛ اتفاقی که با واکنش تند و تیز کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته ایران مواجه شد. داوود علیپوریان از خبرنگاران نیز ناراحت بود، چرا که بعد از دو دهه حضور در تیم ملی، هنوز هم خبرنگارانی هستند که او را نمی‌شناسند.
داوود علیپوریان کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته در این باره اظهار داشت:
اول اینکه بزرگترین گلایه‌ام از همکاران شما است. معلوم نیست خبرنگاران را از کجا می‌آورند و یک میکروفون به دستشان می‌دهند که حتی من را بعد از ۲۰ سال سابقه ورزشی نمی‌شناسند! این چه سؤالی است که از من می‌پرسند اول خودت را معرفی کن؟! مثل اینکه به حسن یزدانی یا علیرضا دبیر مدال‌آوران المپیکی بگویند خودتان را معرفی کنید. من ۲۰ سال است ورزش می‌کنم و از سال ۲۰۱۴ هم کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته ایران هستم. جالب است در قوانینی که برای المپیک و جهانی گذاشته‌اند، تیم ما کم ضربه نخورده و بزرگترین ضربه را هم مسئولان ورزش به آن زده‌اند.
وی از اینکه همه ورزش تنها به دو رشته ختم شده، ناراحت است و با اعتراض به این موضوع گفت:
وزیر یک روز قبل از اعزام تیم می‌آید با تیم عکس‌هایش را می‌اندازد اما جوری رفتار می‌کند که انگار فقط کشتی مدال می‌آورد و فوتبال جام جهانی می‌رود. ما چه کار کنیم که آقایان زحمت بکشند و یک قدم برای استقبال تا فرودگاه بیایند؟ مگر ما چه توقعی داشتیم؟ اگر هم توقعی داشتیم که اصلا انجام ندادند. کدام رشته تیمی به‌جز والیبال نشسته در تاریخ ورزش ایران مدال‌آور بوده که ۸ قهرمانی پارالمپیک دارد و ۷ قهرمانی جهان؟ اما ورزش ما شده فوتبال و کشتی.
وی افزود:
مگر ما کم زحمت کشیده‌ایم؟ سال گذشته بعد از پارالمپیک توکیو که برگشتیم از مهرماه دوباره اردوهایمان شروع شده و ۱۳ اردو داشتیم. آن‌وقت وقتی به فرودگاه می‌رسی، می‌بینی فقط ۴ کارمند محترم فدراسیون زحمت کشیده‌اند و آمده‌اند، این دردناک است. ما مسئولی از ورزش ایران آنجا ندیدیم، حتی رئیس فدراسیون هم همراه تیم بود. ما که در جهنم سارایوو برای افتخار قهرمانی جنگیدیم، چه کار کنیم تا آقایان به خود زحمت بدهند و نیم ساعت به فرودگاه بیایند؟ یک تیم پرافتخار واقعا غریبانه وارد وطن شد.
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته با گلایه از مسئولان ورزش که فقط قول می‌دهند، به آنا گفت:
پارسال در دیدار با مقام معظم رهبری، آقا دستور دادند حقوق ما را در صندوق حمایت بررسی کنند، همان‌جا به وزیر ورزش گفتم من با سابقه حضور در ۵ پارالمپیک یک میلیون و ۶۹ هزار تومان حقوق می‌گیرم اما آقای سجادی گفت: اِ، راست می‌گویی؟! من و ۶ نفر از هم‌تیمی‌هایم که در پارالمپیک بودند، گفتیم و قول رسیدگی داد. دقیقا سال ۱۴۰۰ این حرف را زدیم، اما تا به حال هیچ رسیدگی نشده است.
کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته ادامه داد:
آقای رضایی سرمربی تیم در بازدید حمید سجادی از تمرین تیم، قبل از سفر به بوسنی همه توضیحات را داد که نه مدال‌های جهانی و نه پارا لمپیک محاسبه می‌شود، نه حقوقی در خور شأن می‌دهند و نه کمک هزینه‌ای. وزیر باز گفت: من نمی‌دانستم اما واقعا اینکه مسئول ورزش با لبخند بیاید و برود برای منِ ورزشکار جواب نمی‌شود.
او با انتقاد به قانون محاسبه پاداش تیمی، نصف پاداش ورزشکاران انفرادی گفت:
از سال ۲۰۱۰ قانون خیلی کثیفی گذاشته‌اند که پاداش تیمی‌ها نصف انفرادی‌ها باشد. این قانون یعنی ارزش مدال تیمی کم است که شما آن را برای پاراآسیایی محاسبه می‌کنید؟ برای پاراآسیایی محاسبه شد، حداقل برای پارالمپیک اصلاحش کنید. چرا من داوود علیپوریان از پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن، ۲۰۱۶ ریو و ۲۰۲۰ توکیو که دو طلا و یک نقره دارم بابت مدال طلا تنها ۲۰ هزار تومان حقوقم زیاد شود؟ تیرماه برایم اس‌ام‌اس آمده که یک میلیون ۷۰۰ یا ۸۰۰ هزار تومان پول برای بیمه واریز کن تا بیمه‌ات کنیم. چرا؟
علیپوریان تأکید کرد:
بچه‌های ما نجیب هستند و باغیرت‌ترین تیم دنیا، تیم ما است. می‌خواهم بدانم آقایان می‌دانند ما در چه شرایطی فینال را بردیم؟ اگر ارزش ندارد ما را اعزام نکنند. ورزش ما به دو یا سه رشته ختم می‌شود و بس. چه ایراد دارد وزیر ورزش با یک شاخه گل می‌آمد استقبال؟ من که نهایت یک یا دو سال در ورزش هستم، اما با این مدیران باید فاتحه ورزش را خواند.
