ابتدا جانلوکا اسکاماکا از فاصله ۱۰ متری دروازه شوتی زد ولی لیساندرو مارتینز سد راه آن شد. سپس این دو نفر برای تصاحب توپ سرگردان وارد رقابت شدند؛ مهاجم ایتالیایی پایش را به سمت آن بلند کرد و مدافع میانی آرژانتینی هم با سرش به سمت آن رفت. مارتینز برنده این نبرد شد و به حمله حریف پایان داد. پاداش او، برخورد پای بازیکن حریف با سرش بود اما مادامی که توانسته بود جلوی گلزنی حریف را بگیرد، این ذره‌ای برایش اهمیت نداشت. برای مارتینز، بسته ماندن دروازه تیم صرف نظر از هزینه‌ای که ممکن است برای خودش داشته باشد، مهم‌ترین نکته است.
طرفداری۱ | زمانی که مارتینز در انتقالی ۴۸.۳ میلیون پوندی از آژاکس راهی اولدترافورد شد، برخی به خاطر کوتاهی قدش (۱۷۵ سانتیمتر) که عمدتا در مدافعان میانی سراغ نداریم، توانایی او برای موفقیت در لیگ برتر را زیر سوال بردند. نشانه‌هایی ابتدایی هم دلسرد کننده بودند؛ جایی که یونایتد فصل را با شکست خانگی مقابل برایتون و سپس شکست ۴-۰ در خانه برنتفورد آغاز کرد. دیوگو دالو، هری مگوایر، مارتینز و لوک شاو، خط دفاعی تیم در آن دو مسابقه را شکل می‌دادند. اما اینک ۳ ماه کار کردن زیر نظر اریک تن هاخ، موجب پیشرفت همه آن‌ها شده است.
مارتینز از آن دست مدافعانی است که هواداران از دیدن نمایش‌هایش لذت می‌برند؛ کسی که بی پروا تکل می‌زند و هر گاه لازم باشد، در صحنه حاضر است. یک تکل دقیق و سنجیده که به سرنگونی یار حریف هم در طی این فرایند منجر شود، صحنه باشکوهی را رقم می‌زند؛ هنری که مارتینز در آن به نبوغ رسیده است.
مارتینز به عنوان الگویی برای آن‌هایی که جلویش بازی می‌کنند، ریتم بازی تیمش را مشخص می‌کند و به ستون فقرات تیمش استحکام می‌بخشد. او در زمان صاحب توپ بودن بسیار کارآمد است و سریعا توپ را به کریستین اریکسن یا کاسمیرو می‌رساند تا حملات تند و تیز تیمش را پایه گذاری کند ولی مارتینز اگر لازم باشد، قادر است پاس‌های بلند دقیقی را هم ارسال کند.
زمانی که لازم باشد اشتباه هم تیمی‌هایش را جبران کند هم گله‌ای در کار نیست؛ او تنها وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. دقیقه دوم بازی با وست هم را به یاد بیاورید؛ زمانی که سعید بن رحمه در کانال سمت چپ زمین و پشت سر مگوایر، صاحب توپ شد. مارتینز به سرعت متوجه خطر شد و خودش را به فضای خالی رساند تا جلوی بن رحمه را بگیرد و در نهایت او را مجبور کرد شوت ضعیفی بزند که بلاک شد.
مارتینز برای یارگیری کردن بازیکنان بلند قدتر حریف راهی پیدا کرده است؛ او از بدنش استفاده می‌کند تا به آن‌ها اجازه ندهد که به توپ برسند. ۱۳ دقیقه از بازی روز یکشنبه در اولدترافورد باقی مانده بود که به نظر رسید کریگ داوسون بالاتر از این بازیکن در تیر دوم، گل تساوی بخش را به ثمر خواهد رساند ولی این مارتینز بود که زودتر از او به توپ رسید.
در دقایق پایانی بازی با وست هم، تیم میزبان تحت فشار قرار گرفت ولی آن‌ها برتری‌شان را به رهبری مارتینز همراه با اشتیاق و تعهدش، و البته با کمک داوید دخیا حفظ کردند. با چنگ و دندان برنده شدن، مهارت خوبی است و در چنین شرایطی، مارتینز همیشه آماده است تا رهبر یونایتد در نبردها باشد.
۱- مطلبی که خواندید، برش‌هایی از یادداشتی بود که Will Unwin در روز یکشنبه ۳۰ اکتبر ۲۰۲۲، با عنوان «Martínez is now standing tall after a difficult start at Manchester United» در وبسایت گاردین منتشر کرده است
