بانوی ملی‌پوش دوچرخه‌سواری کوهستان مدعی شد سرپرست تیم مقصر ناکامی او در کسب مدال آسیایی است.
به گزارش طرفداری، مسابقات دوچرخه‌سواری کوهستان قهرمانی آسیا در کره جنوبی برگزار شد و ایران با 4 نماینده در این رقابت‌ها شرکت کرد.
متأسفانه شرایط برای رکابزنان ایران به هیچ عنوان خوب پیش نرفت و دست همگی از مدال کوتاه ماند؛ فراز شکری کاپیتان تیم ملی در طول مسیر زمین خورد و دوچرخه فرانک پرتوآذر، دیگر چهره شاخص تیم ملی نیز پنچر شد.
رسول هاشم کندی سرپرست فدراسیون دوچرخه‌سواری، ناکامی کاروان ایران در کسب مدال را ناشی از بدشانسی دانست، اما بانوی ملی‌پوش دوچرخه‌سواری کشورمان ادعا می‌کند سرپرست تیم در نتایج ناامیدکننده او مقصر است.
البته سرپرست تیم نیز از خود دفاع کرده و مدعی است فرانک پرتوآذر، اشتباهات خود را گردن نمی‌گیرد. البته ناصر شهبازی تأکید دارد کم نگذاشته و دست تنها مشغول رسیدگی به امور مربوط به تیم اعزامی بوده است.
ابتدا فرانک پرتو آذر در این باره اظهار داشت:
بعد از مسابقات قهرمانی آسیایی تایلند و در این دو سال خیلی تلاش کردم تا بدنم را آماده نگه دارم و بتوانم در مسابقات قهرمانی آسیایی ۲۰۲۲ کره جنوبی نتیجه لازم را بگیرم. تیمم برای امسال یک میلیارد تومان برای من هزینه کرد و ۲۰ هزار یورو تجهیزات در قهرمانی آسیا همراهم بود و کاملا آماده بودم.
وی ادامه داد:
مسابقات انفرادی قهرمانی آسیا برای من خیلی مهم بود که هم سطح خودم را نشان دهم و هم ببینم برای مسابقات کسب سهمیه المپیک و بازی‌های آسیایی در چه شرایطی قرار دارم. اختلاف سطحی هم که من داشتم در طول مسابقه کاملا مشخص بود و حتی فیلم های مسابقه من نیز موجود است. همه دیدند که من چقدر پیشرفت داشته‌ام و به چه جایگاهی در آسیا رسیده‌ام.
پرتو آذر در خصوص پنچر شدن دوچرخه‌اش در مسابقات قهرمانی آسیا به ایسنا گفت:
پنچری جزوی از رشته ما است و پیش می‌آید اما اگر یک تیم برنامه‌ریزی داشته باشد که در این مواقع چه کاری انجام دهد، زمان کمتری از دست می‌رود. دوچرخه من در مسابقه پنچر شد و اگر سرپرست تیم (ناصر شهبازی) برنامه‌ریزی داشت، لازم نبود خودم مسیر را پیاده بروم تا طوقه‌ام را عوض کنم و جایگاه سوم من احتمالا حفظ می‌شد چون با نفر بعدی خود اختلاف زیادی داشتم.
وی افزود:
قطعه‌ای برای پنچری وجود دارد که به اندازه یک بند انگشت است و اگر آن را داشتم داخل لاستیک فرو می‌کردم و دیگر لاستیک دوچرخه‌ام اینقدر سریع باد خالی نمی‌کرد که مجبور شوم پیاده دوچرخه را ببرم و زمان زیادی را از دست بدهم.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری کوهستان ایران خاطرنشان کرد:
اگر می‌دانستم که هیچ برنامه‌ریزی از سمت سرپرست - مربی که همراه تیم اعزام شده در این مورد وجود ندارد، تجهیزات لازم برای این شرایط را هم همراه خود می‌بردم. همانطور که گفتم ۲۰ هزار یورو تجهیزات همراهم بود و بردن وسایلی که قیمت آنها به ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان می‌رسد، کار خاصی برای من نبود و زمان زیادی را از دست نمی‌دادم.
پرتوآذر در پاسخ به این پرسش که آیا اطلاع داده بودید چنین وسایلی لازم دارید؟ تأکید کرد:
این وظیفه من نیست و سرپرست باید لوازم را بیاورد. اگر قرار باشد من بگویم کدام وسایل را بیاورد پس سرپرست چه نقشی دارد؟ من تیم‌های دیگر را دیده‌ام و می‌دانم که همه لوازم را با خود می‌آورند تا دوچرخه‌سوار در حین مسابقه زمان کمتری از دست بدهد.
وی یادآور شد:
به هر حال پنچری جزو مسابقه ما است اما سرپرست همراه خود هیچ لوازمی نیاورده بود تا اگر در حین مسابقه اتفاقی افتاد، آماده باشد و زمان کمتری از دست برود. حتی خودم کار پنچرگیری را انجام دادم. برای من این سؤال مطرح است که چرا نباید تیم ملی ایران همانند کشورهای دیگر برنامه‌ای برای اتفاقات احتمالی داشته باشد؟
بانوی ملی‌پوش دوچرخه‌سواری کشورمان تصریح کرد:
حتی خودمان به سرپرست گفتیم دو غلتک بیاورد تا رکابزنانی که همزمان مسابقه دارند، هر دو بتوانند همزمان از غلتک استفاده کنند اما در محل مسابقات متوجه شدیم یکی از غلتک‌ها کار نمی‌کند و حتی چک نکرده بودند که ببینند غلتک‌ها سالم هستند یا نه.
سرپرست، شماره را هم فراموش کرد؟!
پرافتخارترین دختر دوچرخه‌سوار ایران در خصوص دومین رقابت خود در مسابقات قهرمانی آسیا که در ماده حذفی بود و در آنجا هم به مدال نرسید، گفت:
من هم حریفان را می‌شناختم و هم با مسیر آشنا بودم و صددرصد مدال می‌گرفتم اما متأسفانه سرپرست؛ شماره من را از هتل با خودش نیاورده و فراموش کرده بود.
وی افزود:
فاصله هتل تا محل مسابقه هم نزدیک ۳۵ دقیقه با اتوبوس بود و امکان اینکه برگردد و شماره را بیاورد؛ وجود نداشت. چون شماره نداشتم، نتوانستم سر زمان مشخصی که برایم تعیین شده بود، مسابقه‌ام را شروع کنم و اینکه بخواهم دوباره شماره بگیرم طول کشید و حدود ۲ دقیقه دیرتر از زمان رسمی خودم، مسابقه را آغاز کردم.
پرتوآذر خاطرنشان کرد:
مدت زمانی که مسابقه را دیر شروع کردم به رکورد زمانی من اضافه شد. برای من بسیار سخت بود که این مسئله را بپذیرم. با توجه به این همه تلاش و هزینه‌هایی که شده بود، این اتفاق برای من ناراحت‌کننده است اما به خودم ثابت شد که جزو رکابزنان برتر آسیا هستم.
وی در پاسخ به این پرسش که به مسئولان فدراسیون اطلاع داده در مسابقه چه ناهماهنگی‌هایی اتفاق افتاده است؟ گفت:
به فدراسیون اطلاع دادم و امیدوارم پیگیری شود اما نمی دانم چرا هیچ کدام از مسئولان ورزش کشور صدایم را نمی‌شنوند؟ برای قهرمانی آسیا زحمت زیادی کشیده بودم و نمی‌توانم بپذیرم که مدال من به خاطر اشتباه سرپرست از دست رفت. وظیفه سرپرست در مسابقات چه چیزی است و این که نمی تواند حتی یک شماره هم بدهد اشتباهی پذیرفتنی نخواهد بود.
دوچرخه‌سوار ملی‌پوش کوهستان ایران تأکید کرد:
من به عنوان ورزشکار تمام وظایفم را انجام دادم، حتی لوازم و تجهیزات را هم خودم تهیه کردم و به ورزشکاران دیگر نیز قرض دادم. تیمِ من قبلا به من گفته بود که برایم نفر می‌فرستد تا در مسابقه حواسش به من باشد و نتیجه بگیرم اما گفتم در قالب تیم ملی ایران اعزام می‌شوم و خودم را از بقیه این نفرات جدا نمی‌کنم.
امیدواری به پیگیری اتفاقات عجیب
وی ادامه داد:
فدراسیون در این شرایط به سختی توانست هزینه‌های اعزام تیم را پرداخت کند و این بی‌دقتی باعث شد یک میلیارد هزینه دولت آتش زده شود، در صورتی که اگر کسی را همراه خودم داشتم دو مدال قهرمانی آسیا را اکنون در اختیار داشتم و هزینه هفتاد میلیون تومانی که فدراسیون برای من کرده بود هم بی‌نتیجه نمی‌ماند.
دختر رکابزن ایران خاطرنشان کرد:
مسابقات سال آینده بسیار مهم هستند. مسابقات قهرمانی آسیا در پیش است که سهمیه المپیک پاریس دارد. بازی‌های آسیایی را هم در پیش داریم و آنجا، جای هیچ آزمون و خطایی وجود ندارد. نباید به راحتی نتیجه تمام زحمات و هزینه‌ها هیچ شود.
پرتوآذر در پایان گفت:
اگر خودم نتیجه نمی‌گرفتم اکنون من را نقد می‌کردند که فرانک پرتوآذر، خودش نتیجه نگرفته است اما حالا که اشتباه از سوی فرد دیگری بوده است، امیدوارم حداقل پیگیری کنند و من ببینم این مسئله پیگیری شده است. امیدوارم نظارتی در این خصوص وجود داشته باشد و دیگر هر کسی به صورت سلیقه‌ای وارد تیم ملی نشود.
واکنش سرپرست تیم به ادعاهای پرتوآذر
سرپرست تیم اظهارات فرانک پرتوآذر را بی‌پاسخ نگذاشت و در خصوص ادعاهای او صحبت کرد. ناصر شهبازی در این باره اظهار داشت:
قضیه این است که شانس مدال پرتو آذر در مسابقه کراس کانتری صددرصدبود که دوچرخه‌اش پنچر شد. روز آخر مسابقه به خاطر استرس و اینکه تنها بودم شماره‌ها جا ماند. من شماره‌ها را چک نکرده بودم و پرتوآذر خیلی تأکید داشت که شماره‌اش ۲۰ است و من شماره‌ای برایش گرفتم اما وقتی سر خط استارت رفت، متوجه شد شماره‌اش اشتباه است و ۹۰ ثانیه طول کشید تا دوباره برایش شماره بگیرم. همین مسئله باعث شد به مسابقه نرسد. اینجا نمی‌شود کسی را محکوم کرد. من دست تنها بودم یعنی هم کار‌های سرپرستی تیم را انجام می‌دادم و هم مکانیک. شما تصور کنید در این قضیه اشتباه گردن چه کسی است؟
وی علت همراهی تیم ملی دوچرخه سواری کوهستان در قهرمانی آسیا، تنها با یک سرپرست را به نبود بودجه ربط داد و به آنا گفت:
پول نبود، وگرنه اول قرار بود دو نفر همراه تیم باشند. من هم اسپانسر برای تیم جور کردم تا بعد از دو سال دوری، جوانان هم شانس تجربه‌اندوزی در رقابت با آسیایی‌ها را داشته باشند و برای مسابقه سال آینده و بازی‌های آسیایی بی‌تجربه نباشند. کار زیاد است و یک نفر هم نمی‌تواند به همه کارها برسد، به ویژه اینکه مسابقات دو مسیر متفاوت داشت.
شهبازی با تأکید بر اینکه پرتوآذر نباید اشتباه خودش را به گردن کسی بیندازد، عنوان کرد:
پرتوآذر که شماره‌اش را اشتباه گفت، گردن نگرفت و دلیلش را استرس دانست. خوب نیست فرد اشتباهش را به گردن کسی بیندازد. با قطعیت سفر قرار شد بچه‌ها هم یک گوشه کار را بگیرند، مثلا من روی فراز شکری به خاطر تسلط به زبان انگلیسی حساب کرده بودم، در واقع روی کار گروهی بچه‌ها حساب می‌کردیم چرا که با یک نفر کار پیش نمی‌رفت. من برای مسابقه حسین دانهیل در کراس کانتری، روز اول از دستم رفت. به هر حال من کم نگذاشتم.
