به گزارش طرفداری؛ حاصل هر آن چه پژمان درستکار و مربیان تیم ملی کشتی آزاد کشورمان از اواخر تابستان سال گذشته و پس از پایان مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۲۱ – اسلو کاشته بودند، شب گذشته در سالن اشتارک آره‌نای شهر بلگراد صربستان به بار نشست تا آزادکاران ایرانی در غیاب روسیه، پائین‌تر از ایالات متحده امریکا به عنوان نایب‌قهرمانی جهان برسند.
صعود یک پله‌ای تیم ملی کشتی آزاد ایران نسبت به سال گذشته در شرایطی اتفاق افتاده که هم خبری از روسیه به عنوان یک قطب و قدرت سنتی در بلگراد نیست و هم این که یک مدال باارزش طلا هم در قیاس با مسابقات نروژ کم‌تر به دست آمده؛ آن هم درست زمانی که امریکایی‌ها ۴ مدال طلا به دست آورده‌اند.
از این رو در ادامه به بررسی و واکاوی فراز و فرودهای تیم ملی کشتی آزاد در آوردگاه جهانی ۲۰۲۲ خواهیم پرداخت؛ تیمی که قطعاً به نسبت کشتی فرنگی افتخارآفرینی و نمایش مقتدرانه بهتری را از خود بر جای گذاشت اما هنوز هم خالی از ایراد و نقیصه نیست؛
۲ نقطه عطف و ۲ لکه سیاه بزرگ
بدون تردید پیروزی حساس کامران قاسم‌پور در مصاف نفس‌گیر با جی‌دن کاکس امریکایی و صید نخستین مدال طلای تیم ملی کشتی آزاد در مسابقات جهانی صربستان یکی از مهم‌ترین نقاط عطف این رقابت‌ها بوده. در ادامه هم رحمان عموزادخلیلی خودش را به عنوان یک پدیده تازه‌وارد و خوش‌نفس به وزن المپیکی ۶۵ کیلوگرم جهان شناساند تا دومین و آخرین مدال طلای کاروان ایران را به نام خود به ثبت برساند.
با این حال اما این ۲ مدال طلا نتوانست تلخی کام کشتی‌گیران ایرانی از ۲ اتفاق دیگر را از بین ببرد؛ ۲ اتفاق با کلیدواژه «یزدانی». امیرمحمد یزدانی که طی یک اتفاق قابل پیش‌بینی به وزن ۷۰ کیلوگرم نرسید و شانس یک طلای مسلم و مسجل را از دست داد و حسن یزدانی که در پنجمین دوئل با دیوید تیلور، چهارمین شکست را با نتیجه‌ای به مراتب بدتر پذیرفت.
قهرمان سال گذشته جهان در پنجمین دوئل خود با رقیب سنتی‌اش هیچ حرفی برای گفتن نداشت و بدون ابراز سایه‌ای از اقتدار و توانمندی همیشگی، نتوانست کوچک‌ترین خطری برای تیلور پدید آورد؛ به طوری که چهارمین و سنگین‌ترین باخت خود برابر دیوید تیلور را رقم زد و نشان داد که در یک سال گذشته هرگز نتوانسته پا به پای او به آماده‌سازی بپردازد.
رفع همه بهانه‌ها با انتخابی
قطعاً اعتقاد راسخ مجموعه کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد و فدراسیون به برپایی تمام مراحل چرخه انتخابی و راه‌یابی کشتی‌گیران به اردوی تیم ملی تنها از این مسیر از مهم‌ترین اتفاقات مثبتی بوده که پیش از مسابقات جهانی امسال رخ داد. با این روند دیگر هیچ کشتی‌گیری از شانس بیش‌تری نسبت به دیگری برای پوشیدن دوبنده تیم ملی برخوردار نیست و هیچ کس هم اعتراضی نخواهد داشت.
اگر چه کشتی‌گیرانی مثل علی‌رضا سرلک یا محمدحسین محمدیان که طبق چرخه انتخابی راهی مسابقات جهانی ۲۰۲۲ – بلگراد شدند و به سکو نرسیدند جای نقد و بررسی دارند اما این روند برخلاف تیم ملی کشتی فرنگی ناشی از بی‌عدالتی یا تصمیم شخصی کادرفنی نیست و به نظر فدراسیون پس از این آزمون و خطا به بهترین متد برای مسابقات جهانی و المپیک دست یافته.
داوری‌های بی‌عیب و نقص
بر خلاف سال‌های گذشته که در حضور نمایندگان کشتی روسیه همیشه رنگ و بویی از اشتباهات داوری و یا اصطلاحاً غش کردن به سمت برخی کشتی‌گیران وجود داشت، اتحادیه جهانی کشتی در مسابقات ۲۰۲۲ در حوزه داوری نمره قبولی گرفت و مشاهده کردیم که کشتی‌گیران ایرانی هم از این راه متوجه هیچ آسیب یا ناحقی خاصی نشدند و شکست‌ها ناشی از عوامل دیگری بوده.
نقطه قوت اسلو، نقطه ضعف بلگراد
مهم‌ترین عاملی که به عملکرد خیلی خوب شاگردان پژمان درستکار در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ – اسلو انجامید، آنالیزهای دقیق و فنی کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد از رقبای اصلی‌مان بود. این عامل اما در بلگراد به نقطه ضعفی بدل شد تا هم حسن یزدانی به دیوید تیلور ببازد و هم امثال محمدحسین محمدیان، رضا اطری، محمد نخودی و ... به نتایج دلخواه خود نرسند.
از حق نباید گذشت که قطعاً امریکایی‌ها به مراتب از کشتی آزاد ایران جلوتر هستند و همیشه مدعی قهرمانی، اما این را هم نباید فراموش کرد که بسیاری از امتیازان از دست رفته یا تغییر رنگ مدال‌ها به موجب ضعف آنالیز در برخی اوزان بوده و درستکار برای مسابقات جهانی بعدی حتماً باید فکری به حال آنالیزورهای تیم ملی و خروجی این حوزه داشته باشد.
بارقه امید در اوزان سبک با جوان‌گرایی
یکی از ضعف‌های همیشگی تیم ملی کشتی آزاد طی سال‌های گذشته، بحث عدم موفقیت و ناتوانی در کسب مدال جهانی و المپیکی در اوزان ابتدایی بود. در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ اما کسب ۲ مدال طلا و نقره توسط رحمان عموزادخلیلی و رضا اطری نشان داد که روی این نقطه ضعف کار شده و احتمالاً در آینده اخبار بهتر و بیش‌تری از درخشش در این اوزان پیش رو خواهیم داشت.
با این حال می‌بایست علت شکست علی‌رضا سرلک در همان دور نخست بررسی و برطرف شود و سپس به عموزادخلیلی هم پرداخت تا این مدال طلای جهانی به فاصله ۲ سال تا المپیک، در همین مدار تداوم یابد تا در المپیک پاریس که هدف مهم فدراسیون کشتی ماست به بهره‌برداری اصلی و تاریخی بیانجامد.
لزوم اتخاذ استراتژی‌های جدید
این نتایج نشان داد که هنوز هم از امریکا و روسیه عقب هستیم و برای جبران این عقب‌ماندگی باید ده‌ها برابر رقبای خود کار کنیم. سال آینده محل انتقام کشتی آزاد ایران از رقبای خود خواهد بود و در جریان مسابقات جهانی که گزینشی المپیک ۲۰۲۴ هم هست، شاگردان پژمان درستکار باید با بهترین آماده‌سازی‌ها به سمت شکستن طلسم‌ها بروند.
قطع به یقین دوران اتخاذ روش‌های منسوخ قبلی و اتکای صرف به غیرت و همیت ایرانی به پایان رسیده و با این دست‌آویزها به تنهایی نمی‌توان از سد امثال کایل داک، جردن باروز و دیوید تیلور گذشت. این مسابقات درس‌های بسیار زیادی برای کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد ایران داشت و از حالا دیگر باید به انتظار تغییر شرایط نشست.
