دو برادر ملی‌پوش در کشتی آزاد متهم به بی‌انگیزگی و تلاش ناکافی هستند؛ اتهاماتی که عموی آنها و نایب‌قهرمان سابق کشتی جهان تأیید می‌کند.
به گزارش طرفداری، محمدحسین محبی را دوستداران ورزش اول ایران به خوبی می‌شناسند. او سال 1978 در مسابقات جهانی مکزیکوسیتی به مدال نقره دست یافت. محبی در فینال وزن 74 کیلوگرم به «لروی کمپ» باخت و روی سکوی دوم ایستاد. این چهره برجسته وقتی یک وزن بالاتر رفت، سریال تصاحب مدال‌های طلا توسط او آغاز شد. طلای بازی‌های آسیایی 1986 سئول و دو قهرمانی آسیا در تهران و بمبئی از دیگر افتخارات محبی به شمار می‌رود.
برادر او «محمدحسن» هم مدال‌های آسیایی و جهانی در کارنامه دارد، ولی نسل جدید خانواده محبی برخلاف عموهای خود منفعل نشان داده و دیگر نشانی از تلاش و انگیزه در آنها دیده نمی‌شود.
نسل جدید، نسل بی‌انگیزه
ارشک محبی در وزن 92 کیلوگرم هم‌وزن مجتبی گلیج و کامران قاسم‌پور، دو ستاره کنونی این وزن است و یدالله محبی هم در دسته 125 کیلوگرم، رقیب سرسختی به نام امیرحسین زارع دارد. البته «یدالله» سه مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در سال‌های 2017، 2019 و 2022 کسب کرده و «ارشک» هم در قابت‌های کشتی آزاد زیر ۲۳ سال قهرمانی آسیا مقام نخست را به خود اختصاص داده، ولی هر دو در مسابقات جهانی ضعیف ظاهر شده‌اند و دست‌شان از مدال کوتاه مانده است.
این دو برادر با اتهام بی‌انگیزگی و تلاش ناکافی برای کسب نتیجه روبرو هستند و محمدحسین محبی، عموی آنها نیز بر این نکته تأکید می‌کند. او که در حال حاضر ریاست هیأت کشتی کرمانشاه را بر عهده دارد با اشاره به تمرینات پرفشار هم‌نسلان خود به تسنیم گفته: «من تعجب می‌کنم از میزان تمرینات امروزی‌ها! وقتی 18ساله بودم برای جام تفلیس به روسیه رفتیم. روس‌ها هر روز ساعت 6:30 صبح بلند می‌شدند و در حالی که برف تمام زمین را گرفته بود، در آن برف و سرمای سیبری تمرین سنگینی انجام می‌دادند. 8:30 صبح هم در سالن لخت می‌شدند و روی تشک می‌رفتند، اما امروزی‌ها می‌گویند این کارها منسوخ شده است؛ اصلاً به همین خاطر است که در جا می‌زنند».
او به برادرزاده‌هایش نیز پرداخته و خاطرنشان کرده: «ارشک سه سال پیش، یکی مثل کامران قاسم‌پور و مجتبی گلیج را برد. همه رفتند قهرمان دنیا شدند، ولی ارشک قهرمان کشور هم نمی‌شود. شیروان (یدالله) چند سال پیش کمیل قاسمی را برد، اما خودش مدال جهانی نگرفت. در 15 سالی که عضو تیم ملی بودیم اگر یک روز کوتاه می‌آمدیم، موقعیت‌مان را از دست می‌دادیم. ما هر روز بیشتر از روز قبل کار می‌کردیم تا از رقبا عقب نمانیم».
مهم‌ترین نقدی که به «یدالله» و «ارشک» محبی وارد می‌شود، این است که آنها تحمل تمرینات پرفشار و سختی را ندارند، در حالی که رشته‌ای مثل کشتی نیازمند تلاش طاقت‌فرسا و خستگی‌ناپذیر برای کسب نتیجه است. مثال‌های بسیاری می‌توان ذکر کرد؛ یکی مثل سعید عبدولی هرچند به مدال طلای جهانی و برنز المپیک نیز رسید، اما ترک مداوم اردو و حاشیه‌های فراوان سبب شد خیلی زود از صحنه محو شود؛ سرنوشتی که برادران محبی باید مراقب باشند به آن دچار نشوند.
