اضطراب اجتماعی چیست؟
اضطراب اجتماعی(جمع هراسی) به زبان ساده ترس از قرار گرفتن در موقعیت های مختلف اجتماعیست که مستلزم تعامل و ارتباط با دیگران می باشد. این ترس دلایل متفاوتی ممکن است داشته باشد؛ در واقع اضطراب اجتماعی به عصبی بودن و متزلزل شدن در محیط های اجتماعی می انجامد.
به بیانی دیگر اختلال اضطراب اجتماعی که به عنوان هراس اجتماعی نیز شناخته می شود، نوعی از اختلالاتِ اضطراب است که که توسطِ یک میزانِ قابل توجه ترس در موقعیت یا موقعیت هایِ اجتماعی(مکان های جدید، خوردن در مکان های عمومی، مهمانی ها و گردهمایی ها و...) بروز می کند و سببِ پریشانیِ شدید و اختلال در قسمت هایِ مختلفی از زندگی روزمره می شود.
اضطراب اجتماعی با طیفی از اختلالات مانند: اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، اوتیسم، اختلالات خوردن، اختلالِ مصرفِ مواد و... ممکن است مرتبط باشد.
اختلال اضطراب اجتماعی درجات مختلفی دارد و گاه ممکن است چنان شدید باشد که ابعاد و زمینه های مختلف زندگی فرد را در بربگیرد، آن را با ترس بیامیزد و زندگیِ اجتماعی و روابطش را به کلی مختل کند.
دلایل اضطراب اجتماعی چیست:
همانطور که گفتیم، اضطراب اجتماعی هراسِ شدید از موقعیت های اجتماعی است که دلایل زیر را دارد:
ترس از داوری، قضاوت و ارزیابی هایِ منفی دیگران...ترس از توجه و زیر نظر گرفته شدن توسط دیگرانترس از نگرفتن تأیید و پس زده شدن...ترس از به اندازه‌ی کافی خوب نبودن...ترس از نادرست بودن و احمقانه عمل کردن در حضور دیگرانترس از انتقادهای دیگران...ترس از تحقیر شدن توسط دیگران...تمایل به دوری از جامعه و ماندن در نقطه‌ی امن خود...و...
کسی که دچار اضطراب اجتماعی است، آرام آرام از محیطهای اجتماعی فاصله می گیرد؛ ممکن است منزوی و خانه نشین شود و به فردی عصبی، افسرده و ناکارمد تبدیل گردد...
عواملی مانند: وراثت، الگوهایِ رفتاریِ اشتباه والدین، تربیت نادرست، محیطِ رشد، نادیده گرفته شدن در کودکی، مصرف مواد، عواملِ کاهنده ی اعتماد به نفس در سنین کم، آزارِ جنسیِ در سنینِ کودکی، عزت نفس آسیب دیده و... می توانند باعث اضطراب اجتماعی شوند.
اضطراب اجتماعی به کجا می انجامد:
هرچند افراد در مواقع مهم زندگی درجات مختلفی از اضطراب و کم رویی را تجربه می کنند اما منظور ما از اضطراب اجتماعی اختلالی است که زندگی، فعالیت ها، شادی و آرامش فرد را در محیط ها و موقعیت هاِیِ جدید، مهم و... تحت الشعاع خود قرار دهد.. این افراد ممکن است مواردی را بروز دهند یا حس کنند:
از نگاه کردن مستقیم(چشم در چشم شدن) پرهیز می کنند...کمتر چهره‌ی خود را نشان می دهند...در شروع کردن صحبت(آغاز کردن مکالمه) و حفظ آن با مشکل مواجه هستند...در محیط های اجتماعی برانگیختگی و حالاتِ عصبی را بروز می دهند...انگیزه ای برای حضور در اجتماع ندارند وگوشه گیر می شوند...برای حفظ آرامش خود از اجتماع دوری می کنند؛ در واقع به جای حل مسئله، صورتِ آن را پاک میکنند...سرشان پر است از واگویه های ذهنی و جملاتِ تخریب گر مانند: همه به من نگاه می کنند.. همه به من توجه دارند و زیر نظر هستم.. الآن کار احمقانه ای خواهم کرد.. همه می‌فهمند هیچ کاری را درست انجام نمی دهم و... تمایلی به رابطه برقرار کردن با دیگران ندارد...نادیده گرفتن نقاطِ قوت و توانایی خود و برجسته کردن ضعفِ خوداعـتماد به نفس بسیار پایین..عدم قبولِ مسئولیت...
هراس اجتماعی می تواند عواقب خطرناکی داشته باشد...
ترس و ناراحتی های شدید نیز ممکن است باعث حملاتِ هراس شوند. برخی از مبتلایان به هراسِ اجتماعی برای درمان اضطراب اجتماعی دست به خوددرمانی با الکل یا داروهایِ کاهنده ی ترس می‌زنند تا به مهارِ هراسِ اجتماعی برسند. این اختلال در صورت عدم تشخیص و درمان نشدن ممکن است به الکلی شدن، اختلالاتِ خوردن، مصرفِ مواد و حتی خودکشی یا میل به آن منجر شود.
به اضطراب اجتماعی، ((بیماری فرصت های از دست رفته گفته می شود)) !! پس باید توسط مشاوران ماهر درمان گردد؛ مراکز مشاوره‌ی آنلاین، مشاوره تلفنی و روش های غیرحضوریِ رایگان یا کم هزینه برای کسانی که امکان مراجعه‌ی حضوری ندارند گزینه ای عالیست.. البته در انتخابِ این مراکز باید دقت کافی داشته باشید تا مرکز مشاوره‌ی باسابقه، ماهر، کاردان، مسئولیت پذیر و باتجربه ای را گزینش کنید که نمونه هایِ موفق درمانی زیادی داشته باشند...
سرخ شدن یکی از مهمترین معیارهای اضطراب اجتماعی در علایم و نشانه هاست...
اضطراب اجتماعی منجر به سرخ شدن می شود؛ سرخ شدن یک پاسخِ فیزیولوژیکی منحصر به فرد برای انسان است و یک واکنش فیزیولوژیکی بارز است که با اختلال اضطراب اجتماعی همراه می باشد. سرخ شدن همان قرمزیِ غیرارادیِ صورت، گردن و سینه در برابر توجه اجتماعی یا ارزیابی های اجتماعی است. سرخ شدن نه تنها در پاسخ به اضطراب اجتماعی بلکه در مواجهه با خجالت، شرم، کمرویی، غرور، گناه و... رخ می دهد.
3 نوع سرخ شدن را می توان اندازه گرفت:
سرخ شدن خود درک شده( چقدر خودِ فرد معتقد است که سرخ شده است)سرخ شدن فیزیولوژیکی(سرخ شدن به وسیله‌ی شاخص های فیزیولوژیکی)سرخ شدن مشاهده شده(سرخ شدن مشاهده شده توسط دیگران)
اضطراب اجتماعی به شدت با سرخ شدن درک و شناخته می شود. هراس و ضعفی که همراه با سرخ شدن، افزایشِ دمای بدن و افزایش جریان خون به گونه ها و شاخص های فیزیولوژیکی این چنینی بروز می کند، برای مشاوران به عنوان یک هراس اجتماعی شناخته می شود هرچند آنها موارد بیشتری را برای درمان اضطراب اجتماعی در مبتلایان بررسی خواهند کرد؛ مثلا بیماران این اختلال از برقراری تماس چشمی به شدت پرهیز می کنند و از جریانِ گفتگوها یا صحبت در جمع فرار می کنند.
تحت تأثیر هر توجهی قرار گرفتن در این اختلال...
اختلال اضطراب اجتماعی باعث می شود که فرد مضطرب استقبالِ افراد را نمی بیند و همیشه احساسِ طرد شدن دارد. توجه اولیه‌ی افرادی که دارای اضطراب اجتماعی بالایی هستند، به سمتِ نشانه های منفی اجتماعی مانند: چهره های تهدیدآمیز و... می رود و این نشانگر الگوهایِ پرفشارِ درونیِ آنهاست..
تمرکز بر خود با افزایش اضطراب اجتماعی و تأثیر منفی همراه است.. به بیانی دیگر نگرانی از تأثیرِ اعمال و حرفهایِ خود بر دیگران (نوعی تمرکز بر خود) و برداشتهایِ دیگران باعث بالا رفتن اضطراب و وحشت فرد می گردد.. حتی فردِ بیمار با اهداف محوری و توجه به اهدافِ خود نیز ممکن است دچارِ حملاتِ اضطراب شود زیرا همیشه نگران نظرات و قضاوت هایِ دیگران درباره‌ی خود است.. مثلا با خود می گوید: اگر به هدفم نرسم درباره ام چه فکری میکنند و جملاتی از این دست که افزاینده‌ی هراسند...
مواردی که باید توسط مشاور به خوبی بررسی شوند...
در اضطراب اجتماعی غیر از نشانه های بالا و میزانُ نحوه‌ی سرخ شدن موارد زیر باید بررسی شوند:درجه و میزانِ اضطراب تعامل و رابطه..ارائه‌ی پرسشنامه‌ی ترس اجتماعی و اضطراب به بیمار و بررسی دقیق و ماهرانه‌ی پاسخ هایشبرای بزرگسالان بررسی موقعیت های اجتماعی قدیمی و تحلیل رفتار آنها در موقعیت های گذشته...میزانِ تمایل به دوری از جمع و جامعه..میزانِ خودآگاهیِ فرد از مشکلش و آمادگی برای پذیرش و درمان...میزان ترسُ وحشت و علائم فیزیولوژیکی...
دارودرمانی
بازدارنده‌های انتخابی بازجذب مجدد سروتونین اولین خط درمان دارویی برای اضطراب اجتماعی است. بازدارنده‌های مونو آمین اکسیداز نیز گاهی تجویز می‌شوند اما عوارض جانبی خطرناکی دارند و مصرف آنها باید با رژیم غذایی خاصی همراه باشد. بنزودیازپینها و بتابلوکرها برای رهایی کوتاه‌مدت از اضطراب در موقعیت‌های خاص تجویز می‌شوند مانند سخنرانی. و بنابراین برای کسانی که اضطراب اجتماعی فراگیر دارند مناسب نیست.
