مطلب ارسالی کاربران

بهترین عکس های تاریخ جام جهانی از نگاه گاردین

ᴀᴍɪʀʀᴇᴢᴀ Fᴇʀɢᴜsᴏɴ 06/26/2022 - 23:23 مشاهده پروفایل

1,184 مشاهده / 51 دیدگاه 29 5 21

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

جانی ویکز، ویرایشگر تصویر تخصصی گاردین آرشیوی را برای انتخاب برخی از بهترین تصاویر جام جهانی که تا کنون گرفته شده است،جمع کرده است. از شات نمادین دیگو مارادونا که در سال 1982 مقابل شش بازیکن بلژیک قرار گرفت تا لحظه‌ای که جان آلدریج در ایالات متحده آمریکا 94 لب خط زمین بازی از کوره در رفت، این عکس‌ها از چشم نواز گرفته تا غیر متعارف، فراموش نشدنی تا عجیب. در زیر هر تصویر توضیح کوتاهی از عکس گفته شده شده است

این جف هرست است که پس از به ثمر رساندن گل پیروزی انگلیس مقابل آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی، از خوشحالی می پرد

درست حدس زدید! این عکس فول فریم است و برش داده نشده ؛ اما میتوان احساسات سه شیر ها را در این قاب تاریخی درک کرد

جان آلدریج ایرلندی در بازی مقابل مکزیک در سال 94 ایالات متحده آمریکا از یکی از داورها دیوانه شد، پس از آن که یک ابد طول کشید تا او به عنوان جانشین استیو استونتون وارد زمین شود.

درباره این عکس توضیح بیشتری میدهیم :

این عکس مربوط به بازی جنجالی ایرلند در مقابل مکزیک است و در حالی که ایرلند 2-0 از حریف خود عقب است،"جک چارلتون" سرمربی ایرلند تصمیم به تعویض "تامی کوین" مهاجم تیم و فرستادن "جان آلدریج" به جای او به زمین را می گیرد، ولی در حالی که دقیقه ی 60 دستور تعویض از طرف تیم به داور چهارم داده می شود ، تیم داوری این دیدار در تصمیمی جنجالی با 7 دقیقه تاخیراجازه ی تعویض "جان آلدریج" را می دهد که با اعتراض شدید "جک چارلتون" و "جان آلدریج" به داور چهارم منجر می شود که میلیون ها بیننده ی تلویزیونی به خوبی تمام حرف ها و ناسزا هایی که از طرف "جان" و سرمربیش به داور چهارم زده شد را از طریق گیرنده های خود شنیدند و اعتراض آن ها را به داور چهارم دیدند...

یورگن کلینزمن در جریان فینال جام جهانی بین آلمان غربی و آرژانتین در سال 1990 ، به سختی زمین خورد - برخی می گویند باتوجه به حداقل تماس او بازمین پس از برخوردش، یورگن واقعا تمارض خوبی کرده است. مونزون با دریافت کارت قرمز، اولین بازیکنی است که در فینال جام جهانی اخراج می شود.

این لحظه ای است که روبرتو باجو جام جهانی 1994 را به برزیل تحویل داد. ژست‌های متضاد باجو و کلودیو تافارل دروازه‌بان بسیار مهم هستند، اما نقطه دید هوایی ، فضایی را در اطراف باجو ایجاد می‌کند که واقعاً تصور تنها بودن او در بدبختی‌اش را تداعی می‌کند.

دیگو مارادونا از آرژانتین در سال 1986 گل "دست خدا" را در مقابل انگلیس به ثمر رساند. دانیل موتز یکی از معدود عکاسانی است که آن را در فیلم ثبت کرده است. نسخه‌های دیگری نیز وجود دارد، از جمله نسخه‌ای از باب توماس که در آن دست مارادونا با توپ تماس برقرار می‌کند –، اما تصویر موتز دارای زمینه و تعلیق است و به نظر می‌رسد که درام در حال گسترش را به تصویر می‌کشد.

چیزی به طرز شگفت انگیزی در این عکس از اوزبیو پرتغالی وجود دارد که در سال 1966 مصاحبه ای بداهه در کنار زمین انجام می دهد. این روزها در یک میلیون سال دیگر اتفاق نمی افتد. و فقط به همه تماشاچیان نگاه کنید. فکر نمی‌کنم سایر عکس‌های فوتبالی جذاب‌تر از این باشند.

می توان استدلال کرد که کادربندی این تصویر مشکل دارد - درهرصورت مارکو تاردلی ایتالیایی را پس از قهرمانی تیمش در جام جهانی در سال 1982 نشان می دهد.

این یک عکس نسبتاً مورب از جام جهانی 2010 است، و گاهی اوقات دقیقاً همان چیزی است که شما به عنوان عکاس می خواهید.

در اینجا لحظه ای است که آلسیدس گیگیا قلب برزیلی ها را در جام جهانی 1950 شکست. او گل پیروزی جام جهانی بین اروگوئه و برزیل را زد. به نظر می رسد کنار هم قرار گرفتن دو چهره اصلی - گیگیا خوشحال و حریف سرکش - احساسات ما را کاملاً در بر می گیرد. همچنین، نحوه حرکت مستقیم توپ به سمت دوربین به طرز قابل توجهی شبیه به سبکی است که بسیاری از عکاسان معاصر اکنون با استفاده از دوربین های راه دور پشت دروازه به دنبال آن هستند.

یک لحظه به یاد ماندنی از بازی برزیل و ترکیه در سال 2002 که ریوالدو به درستی مورد عنایت قرار می گیرد. اغراق قابل توجه یا به اصطلاح تمارض او در مورد این واقعه (او به پایش ضربه خورده بود ، نه صورت) به نظر می رسید که توجه برخی از عکاسان نزدیک به زمین و او را کاملاً جلب کند . مرد سمت چپ گیج به نظر می رسد. فکر می کنم این یکی از دلایلی است که آن را دوست دارم.

یک لحظه به یاد ماندنی دیگر، اوه پسر ! این یک عکس خوب است ... اوه البته ببخشید منظورم، فرانک رایکارد از هلند نیست. من دقیقاً این را دوست دارم که رودی فولر آلمانی نسبت به چیزی که قرار است به او ضربه بزند غافل است.

نسخه‌های مختلفی از این تصویر از آلف رمزی سرمربی تیم ملی انگلیس وجود دارد که جورج کوهن را از تعویض پیراهن با آلبرتو گونزالس آرژانتینی پس از مرحله یک چهارم نهایی آنها در سال 1966 ممانعت می‌کند. اما این جذاب است، صرفاً به این دلیل که یک تعویض لباس ساده به یک جنگ طناب کشی تبدیل شده است.

خب ، حقیقت این است که دیگو مارادونا تلاشی برای مقابله با بازیکنان بلژیک نداشت، همانطور که به نظر می رسد تصویر نشان می دهد. با این حال، این هنوز یک عکس قابل توجه است و به نظر می رسد مناسب بازیکنی با کیفیت ویژه مارادونا باشد.

بازیکن را نام ببرید؟ نیازی یست خودم میگویم البته کارلوس والدراما. این یک تصویر عجیب از یک شخصیت عجیب و غریب است. این یک ** نیست. اما این والدراما است - چه راهی بهتر برای عکاسی از او؟

این یک عکس نسبتاً غیرمتعارف از بازی آرژانتین و سوئیس در سال 1966 است. من دوست دارم فکر کنم که عکاس همیشه قصد داشت تا صحنه را به این شکل کادربندی کند و از سایه‌های پرتگاه بازیکنان در سراسر چمن عکس بگیرد، اگرچه ممکن است این یک اتفاق تصادفی بوده باشد. . در هر صورت، نور پس زمینه حس درام فوق العاده ای به آن می دهد.

تصویری آشنا و بسیار دردناک: پل گاسکوئین در حال غرق شدن در گریه پس از حذف انگلیس از جام جهانی توسط آلمان غربی در سال 1990. شاید حتی خود من هنگام گذاشتن عکس اشک هایم جاری شده اما فکر می کنم این تصویر خلاصه ای از شخصیت گازا و همچنین تراژدی آن است. شکست، و وقتی چندین دهه به آن نگاه می کنید، هنوز همدردی واقعی را برمی انگیزد. عکاسی فوتبال همیشه این کار را نمی کند.

فرانکو بارزی ایتالیایی، اینجا، با ظاهری که انگار میخواهد اهدا کنده مدال را بکشد. ایتالیا به تازگی در فینال جام جهانی 1994 شکست خورده بود و بارزی قطعاً این مدال را نمی خواست.

جانی ویکز نویسنده گاردین : هواداران به وضوح برای جو هر جام جهانی اساسی هستند. من این عکس از هواداران آرژانتین را دوست دارم که از تیم خود در خاک خود استقبال می کنند

این تصویر ساده و تمیز است و فکر نمیکنم به توضیح زیادی نیاز داشته باشد. پله در جام جهانی 1970 دروازه بان اروگوئه را با به اصطلاح "حرکت دور" فریب می دهد. تصور کنید اگر او واقعاً گل می زد چقدر خوشحال می شد. این می تواند به اندازه عکسی که او در ورزشگاه آزتکا مکزیک پس از پیروزی در سال 1970 با لباس سامبررو پوشیده بود، دوست داشته شود.

همه تصاویر رنگی از فینال 1966 را دیده اند- گل پیروزی، بابی مور با جام، و غیره - اما این تصویر فقط یک منظره لعنتی تازه تر و یک منظره لعنتی سرگرم کننده تر است. این یک پرش نمایشی از فیزیوتراپیست انگلیسی هارولد شفردسون است. سرمربی تیم ملی انگلیس، آلف رمزی، در پس‌زمینه تصویر دیده می‌شود که به او تبریک گفته می‌شود، در حالی که افرادی مانند پیتر بونتی و جیمی گریوز (در سمت راست کادر) تماشا می‌کنند. شپردسون با طغیان پرشور خود همه آنها را به طرز درخشانی محو می کند.

یوهان کرایف، هافبک هلندی، کارهای زیبایی داخل مستطیل سبز انجام داد، اما عکس‌های زیادی وجود ندارد که مهارت او را نشان دهد. این یکی تا حدی نبوغ اورا نمایان میکند. این اتفاق زمانی رخ داد که هلند در سال 1974 با آرژانتین بازی کرد، بازی ای که در آن کرایف دو گل زد.

جانی ویکز نویسنده گاردین :از بین تمام عکس های جام جهانی، این یکی فقط باعث لبخند من می شود. این یک ملوان بریتانیایی است که پس از تساوی با شیلی در جام جهانی 1966 در آیرسوم پارک در میدلزبرو، پاک سونگ زین، با گلزن کره شمالی رژه می‌رود. دلیل خاصی برای خنده دار بودن آن وجود ندارد جز لباس ملوان و حضور نامتناسب او در زمین با فوتبالیست های خسته. این فقط یک شکار لحظه ی عالی از دوران گذشته است.

دیوید سیمن پس از گاف خود در برابر برزیل که باعث شد انگلیس از جام جهانی 2002 در مرحله یک چهارم نهایی حذف شود، افسردگی جدی گرفت. سیمن به خود اجازه داده بود که از راه دور به او ضربه بزنند - البته نه برای اولین بار در کریرش. این عکس نشان می دهد که گاهی اوقات برای انتقال احساسات نیازی به حالات چهره ندارید. حروف روی پیراهن و دو بازوی دور کمرش داستان را برایتان توضیح میدهد

تصویر بسیار معروف تری از زین الدین زیدان وجود دارد که پس از اخراج به دلیل ضربه به مارکو ماتراتزی در فینال 2006 که فرانسه آن را از دست داد، کاپ جام جهانی را درحالی که با حسرت نگاه میکرد پشت سر گذاشت. اما این عکس را می توان به همان اندازه ستود. ما نمیدانیم این عکس چه زمانی گرفته شده است - ممکن است زمان اخراج نباشد - اما به عنوان تصویر خیلی چیزها را بیان میکند.

جانی ویکز نویسنده گاردین : اگر این لیست یک فهرست ۲۵ تایی از بهترین عکس‌های جام جهانی بود – که قطعاً اینطور نیست – پس این عکس از بازیکن آرژانتینی یعنی دنیل پاسارلا که همراه با کاپ جام جهانی ۱۹۷۸ در اوج است، احتمالاً شماره یک من خواهد بود. رنگ خط افق (بالای سر دنیل) برقی است و به زیبایی سایه های مختلف آبی را در لباس ها و پرچم ها تحسین می کند. گاهی اوقات فکر می کنم اگر پاسرلا کمی پیروزتر و شادمان تر به نظر می رسید بهتر بود نه؟ اما با توجه به فشاری که آرژانتین در خاک خود با آن روبرو شده بود، خستگی او کاملا قابل درک است.

امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید

شما کدام قاب جام جهانی را می پسندید؟

اینجا ارسال کنید تا بهانه ای شود برای یک بحث داغ فوتبالی :)

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻