کریم بنزما، رئال مادرید را در رقابت با منچسترسیتی نگه داشت و هیچکس شکی به تواناییهای جادوگر فرانسوی خط حمله رئال مادرید ندارد اما کوین دی بروین یک عملکرد فوقالعاده در یک بازی بزرگ را به نمایش گذاشت.
طرفداری | کوین دی بروین بازیکنی فداکار است اما در بازی منچسترسیتی و رئال مادرید به نظر میرسید این هافبک بلژیکی با وجود تمام از خودگذشتگیهایش میخواست خودش نفر اول مسابقه باشد. دی بروین بیوقفه تلاش کرد با ارائهی عملکردی بهتر نسبت به لوکا مودریچ و تونی کروس، ارزشهایش به عنوان یک هافبک همهکاره و بینقص را ثابت کند و به خواستهاش هم رسید. کوین دی بروین، آتشبازی بازی فراموشنشدنی سیتی و رئال مادرید را تنها پس از صد ثانیه شروع کرد. گل دی بروین که با ضربه سر وارد دروازه رئال مادرید شد، دومین گل او با ضربه سر در دوران هفت سالهاش با پیراهن منچسترسیتی بود!
اگرچه تاثیرگذاری دی بروین تنها با زدن این ضربهی آخر سنجیده نمیشود. جایگیریهای درست، پرسهای انجام شده و پاسی که برای گابریل ژسوس روی گل دوم ارسال شد، همه نشان میداد دی بروین یک شروع فوقالعاده رویایی را برای منچسترسیتی رقم زده است. در چنین شرایطی، کوین دی بروین هیچ چیزی از بهترین بازیکن روی کرهی زمین کم نداشت.
هرگاه که دی بروین صاحب توپ باشد، خیال هواداران منچسترسیتی راحت است که یک حملهی خطرناک دیگر در حال پیریزی است. در بازی با رئال مادرید، دی بروین به شکلی استادانه بارها خط دفاعی رئال مادرید را آزار داد و دو مدافع مرکزی این تیم، عملکردی بسیار ضعیفتر از حد انتظار داشتند. دی بروین مثل یک شبح بین ادر میلیتائو و داوید آلابا ظاهر شد تا ضربه سرش را با دقت وارد دروازهی رئال مادرید کند. او توانست لوکا مودریچ را به حاشیه براند و کروس 32 ساله نیز که از روزهای اوجش فاصله دارد، در مهار دی بروین اصلا کارآمد نبود.
دی بروین سوخت موشکی منچسترسیتی در بازیهای بزرگ است. پپ گواردیولا همیشه از کنار زمین تیمش را هدایت میکند و نکاتی را به بازیکنانش میگوید اما دی بروین در زمین این کار را بهتر انجام میدهد. او در زمین همیشه ریتم و سرعت بازی را کنترل میکند و بازی را آنطور که میخواهد، به پیش میبرد. حضور فیزیکی دی بروین در اکثر نقاط زمین باعث میشد کروس برای جلوتر رفتن و خروج از نیمهی زمین خودی هم نگران باشد، چه برسد به کارهای دیگر.
میتوان دی بروین را بابت اعداد خامی که به ثبت میرساند مورد قضاوت قرار داد و او را ستایش کرد. در نیمهی اول، او یک گل به ثمر رساند، یک پاس گل داد، سه موقعیت ساخت و 39 لمس توپ داشت. دقت پاس او نیز رقم بالای 88% بود. با اینحال تاثیرگذاری این ستارهی 31 ساله را نمیتوان صرفا با عدد و رقم سنجید بلکه قضاوت تاثیرگذاری او را باید در خود بازی دید. دی بروین در این فصل، آمار و ارقام فوقالعادهای ثبت نکرده اما این موتور انسانی خستگیناپذیر، قلب تپندهی تمام عملکردهای زیبا و پرظرافت منچسترسیتی است. اگر او نباشد، خبری از این زیبایی و ظرافت هم نخواهد بود.
بازی منچسترسیتی و رئال مادرید را میتوان یک جشن فوتبالی دانست و دی بروین، موثرترین عامل لذتبخشی آن. حرکات خستگیناپذیر دی بروین، بازیکنان رئال مادرید را خسته کرد و سطح تحمل آنها را پایین آورد. تنها نقطه ضعف بازی منچسترسیتی، فرصتسوزی برخی از همتیمیهای دی بروین بود تا جشن به شکل تمام و کمال به سود تیم پپ گواردیولا پیش نرود. فیل فودن و ژسوس میتوانستند از موقعیتها استفاده بهتری ببرند تا سیتی، بازی را با نتیجهی پرگلتری ببرد.
دوران فوتبالی دی بروین الان در مرحلهای قرار دارد که او شایستگی داشتن جام لیگ قهرمانان اروپا را دارد. او حتی در وولفسبورگ هم توانسته بود عالی بودن خودش را اثبات کند؛ جایی که بالاتر از توماس مولر و روبرت لواندوفسکی در اوج، توانست بهترین بازیکن فصل بوندسلیگا شود. میتوانیم بگوییم سیتی یک سپاسگزاری غیرقابل محاسبه به ستارهی بلژیکیاش بدهکار است. از زمان انتقال دی بروین به سیتی در سال 2015، آنها تا به امروز 9 جام بردهاند که او در تکتک آنها نقش مهم و موثری داشته است.
کوین دی بروین چگونه بازی مقابل رئال مادرید را کنترل کرد؟
این بازی سطح بسیار بالایی داشت و همه بازیکنان عملکردی فوقالعاده داشتند. ریاض محرز در آستانهی زدن گل پنجم بود اما پس از گل نشدن توپ، گواردیولا واکنشی از روی خشم نشان داد. او میخواست دوباره تیمش با شدت بازی بالا به دروازهی حریف نزدیک شود. دی بروین کسی بود که با عملکرد شاهکارش باعث شد تمام ایدههای گواردیولا در زمین پیاده شود. بیاحتیاطی آیمریک لاپورت و برخورد توپ به دستش باعث شد کریم بنزما، بازی را 4-3 کند. یکی از کاملترین نمایشهای منچسترسیتیِ گواردیولا با چند بیدقتی به بردی خفیف تبدیل شد.
این بازی فقط برای هواداران منچسترسیتی بهیادماندنی نخواهد بود بلکه سالهای سال از این مسابقه یاد میشود. استادیوم اتحاد، همواره هیجان را به خود میبیند اما میتوان آن را شبیه به یک موزه هم دانست؛ جایی که مجسمهی اساطیر این باشگاه یعنی داوید سیلوا و ونسان کمپانی دیده میشود. انقلاب منچسترسیتی شاید تازه باشد اما بدون شک حقیقی است. منچسترسیتی در آستانه صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا برای دومین سال متوالی قرار دارد که بخش مهمی از اعتبار این شاهکار را میتوان به کوین دی بروین داد.
به قلم اولیور براون از تلگراف