برای ششمین قسمت "پروژه بهترین های قرن روی میز مصاحبه" سراغ علی پروین رفته ایم.
به گزارش طرفداری، علی پروین در تیم منتخب قرن طرفداری با اختلاف قابل توجهی بهترین هافبک راست تاریخ فوتبال ایران شد و در همین راستا با او همکلام شدیم.
این گفتگو را بدون کم و کاست می خوانید:
علی آقا شما بهترین فوتبالیست تاریخ فوتبال ایران در پست هافبک راست در پروژه بهترین های قرن رسانه طرفداری شدید.
ممنون، خودت چه کسی را انتخاب کردی؟
من شما را انتخاب کردم، شما چه کسی را انتخاب می کنید؟
همیشه گفتم انتخاب من آدم هایی مثل پرویز قلیچ خانی و همایون بهزادی هستند که اولی از من بهتر بازی می کرد و دومی یک مرد بزرگ بود که حیف شد این گونه مظلومانه از ما جدا شد.
نه علی آقا برای هافبک راست گفتم چه کسی را انتخاب می کنید؟
خب فکر می کنم مجید نامجو مطلق برای هافبک راست خیلی خوب بود، اگر مجید مصدوم نمی شد خیلی از اتفاقات در فوتبال ایران فرق می کرد و شاید تیم ملی هم نتایج بهتری در آن دوره می گرفت.
فوتبال شما در یک دوره بسیار شکوفا شد، آن هم اوایل دهه پنجاه که ستارگان نسل شما رفته رفته افت می کردند اما شما هر چه پیش می رفتید بهتر می شدید. چرا؟
من شاید فوتبال را بیشتر دوست داشتم، ضمن این که شما که می گویید من برای هافبک راست انتخاب شده ام، می دانید من در همه پست ها بازی کرده ام؟
بله می دانم. در جام بین المللی وحدت، دفاع آخر بودید. یک سال بعد مهاجم شدید و آقای گلی مسابقات تهران هم به دست آوردید.
بله، آفرین. من حتی دروازه بان هم بوده ام. این را که دیگر نمی دانید؟
این را هم می دانم که در بازی سال 62 با تیم منتخب شهر ری شما به عنوان دروازه بان هم بازی کردید.
آفرین، بهروز را هم فرستادم خط حمله و 2 گل در همان بازی زد.
علی آقا شما در تیم ملی تغییر پست ندادید و همیشه هافبک راست بودید. بهترین دوره شما در تیم ملی چه زمانی بود؟
من از وقتی به تیم ملی آمدم به جز مسابقات جام ملتهای 1972 که پایم خراب شد، در همه بازی ها بودم و بد هم نبودم البته در المپیک 1976 اوضاع بهتر بود و تیم بهتری داشتیم. من 2 بار المپیک رفتم و بازی در جام ملتها، بازیهای آسیایی، جام جهانی، جام جهانی کوچک و خلاصه همه جا را تجربه کردم.
اما یک نکته؛ شما در تیم ملی قبل از جام ملتهای 1980 در کویت هم با تیم بودید اما از تیم ملی کنار رفتید. خبرش را دارم که مصدوم نبودید ولی گفتید کمرتان درد می کند؟
مساله شاید فوتبالی نبود، شاید کمی اختلاف داشتیم سر مسائل رفاهی، کمی هم از تیم ملی خسته شده بودم، سنم هم 34 سال شده بود.
بعدها هر چند در تیم ملی بازی نکردید اما از برگشتن به تیم ملی استقبال کردید. درست است؟
استقبال که نمی شود گفت، مربیان تیم ملی دعوتم می کردند و با وجود این که طرح 27 ساله ها بود و می دانستم نباید دعوتم کنند اما حداقل تشکر کردم.
