هیجان‌انگیزترین قسمت کار ما صرفا پیشرفت ما نیست، بلکه تصور این است که در پنجره نقل و انتقالات تابستانی چقدر می‌توان این تیم را تقویت کرد تا بهتر از این‌ها بشود.
بعد از آن‌که اودگارد سه یا چهارمین موقعیت را در نیمه اول بازی مقابل لستر خلق کرد، مارتین تایلر که گزارشگر اسکای بود گفت: «هنوز چیز به‌خصوصی از جیمز مدیسون ندیده‌ایم» و خودم فراموش کرده بودم که مدیسون در زمین حضور دارد.
نمی‌خواهم شبیه آن حرف‌هایی باشد که می‌گویند «دیدی گفته بودم اودگارد از مدیسون بهتر است؟»، صرفا می‌خواهم این جوان نروژی را تحسین کنم. زمانی‌که در نیمه اول کمی کنترل بازی را از دست دادیم مدیسون عملکرد مناسبی داشت، اما اودگارد در کل بازی خصوصا در نیمه دوم چشم‌نواز بازی کرد.
همه شاهد استعداد و دید فوق‌العاده او هستیم، و حرکات هنرمندانه‌اش با توپ که هر بازیکنی توانایی انجامش را ندارد ضربان قلب‌مان را بالا می‌برد، مثل آن پاسی که در وضعیت شوت‌زنی برای ساکا ارسال کرد. اما توانایی او محدود به حرکاتش با توپ نیست و سخت‌کوشی و تعهد او در فشار آوردن به حریف در زمان عدم مالکیت توپ نیز او را به مهره مورد علاقه میکل آرتتا تبدیل کرده است.
نکته جالب این‌جاست که در بازی نیم‌فصل اول در مقابل لستر او نیمکت‌نشین بود. در آن موقع علامت سؤالی وجود داشت که او چگونه می‌تواند بالاتر از لاکازت جای خود را در ترکیب پیدا کند، اما در نیمه دوم همان بازی اودگارد نقش موثری در کنترل بازی، زمانی‌که لستر سعی در جبران نتیجه و بازگشت به بازی داشت، ایفا کرد. اما حالا اودگارد به مهره‌ای غیرقابل جایگزین و نقطه اتکاء تیم تبدیل شده است، و اثر او صرفا به برنامه‌های تهاجمی تیم محدود نمی‌شود. همانطور که آرسن ونگر درمورد رابرت پیرس گفته بود که «رابرت نیرو محرکه تیم است،» اودگارد نیز همان نقش را در تیم ایفا می‌کند. لحظاتی که در بازی احتیاج داریم توپ را حفظ کنیم و روبه‌جلو حرکت کنیم، اودگارد همان بازیکنی است که می‌توانیم روی او حساب کنیم.
عملکرد توماس پارتی نیز در بازی مقابل لسترسیتی چشم‌نواز بود، و به‌جز اثر مستقیمش روی هر دو گل، حضور پرقدرتی به‌عنوان هافبک تدافعی [البته هافبک تدافعی معادل دقیقی برای deep lying midfielder نیست] در زمین داشت. پارتی کاملا در این پست جا افتاده، و بخش زیادی از عملکردش را مدیون زوج پشت سرش یعنی وایت و گابریل است. گلی که پارتی از روی ارسال روی تیر یک به‌ثمر رساند تاحدی با بی‌دقتی خط دفاع لستر همراه بود اما حضور مناسب او در زمان مناسب توانست دومین گل فصلش را برایش به‌همراه داشته باشد. اندکی بعد شوت او نیز به‌شکلی حساس به تیرک دروازه اشمایکل برخورد کرد.
به‌ندرت پیش می‌آید که در یک بازی لیگ برتری حریف برای شما چالشی ایجاد نکند، و لسترسیتی حتی بدون واردی نیز همواره تیم خطرناکی است. هاروی بارنز که در سمت چپ بازی می‌کند مهاجم باهوشی است و در این بازی هم رمزدیل را به یک سیو دیدنی وا داشت، که با حیرت برندان راجرز نیز همراه بود، چرا که با اطمینان تصور می‌کرد توپ وارد دروازه می‌شود. مهار او برای همه یادآور حرکت دیدنی‌اش در مقابل ضربه ایستگاهی جیمز مدیسون در نیم‌فصل اول بود. قاعدتا لستری‌ها اصلا دل خوشی از رمزدیل ندارند.
چند دقیقه بعد بن وایت نیز یک تکل بسیار مهمی روی مهاجم حریف بست تا خطر را دفع کند، و در اینجا لازم است به عملکرد گابریل مارتینلی نیز اشاره کنیم. او بازیکن مستقیمش را تا محوطه جریمه دنبال کرد و با اثرگذاری روی توپ به وایت در مهار آن موقعیت کمک کرد، و بلافاصه خودش را برای ضدحمله به آن سر زمین رساند. نقش‌آفرینی مداوم مهاجمان در کارهای دفاعی همان چیزی‌ست که آرتتا انتظار دارد.
در نیمه دوم دوباره به تیم برتر میدان تبدیل شدیم، کنترل بیشتری روی بازی داشتیم و خطر بیشتری ایجاد می‌کردیم. لاکازت یک شوت خوب زد که دفاع حریف سد راهش شد، اشمایکل توپ ساکا را مهار کرد، و سپس یک اتفاق شگفت‌انگیز رخ داد: آرسنال یک ضربه پنالتی دریافت کرد. سویونچو به‌دنبال دفع توپ بود که نوک انگشتش، هرچند خفیف، توپ را در محوطه جریمه لمس کرد. وار بارها و بارها تصویر را چک کرد تا در نهایت آنتونی تیلور تصمیم به بازبینی صحنه گرفت، و درحالی که فکر می‌کردم شانس زیادی نداریم، نقطه پنالتی را نشان داد و مدافع لستر را با کارت زرد جریمه کرد.
به‌نظرم لاکازت پنالتی‌زن قهاری است، اما وقتی از آخرین گلی که یک مهاجم به‌ثمر رسانده نزدیک به سه ماه می‌گذرد، نمی‌توان اطمینان صددرصد نسبت به پنالتی‌اش داشت. درهرحال، او توپ را جایی فرستاد که هیچ شانسی برای اشمایکل در مهار ضربه وجود نداشته باشد. اشمایکل بی‌دلیل به‌سمت داور هجوم برد، تا بگوید تعداد مکث‌های لاکازت بیش‌از حد مجاز بوده است. درحالی که خودش فاصله زیادی از خط دروازه گرفته بود و با این وجود موفق به مهار پنالتی نشده بود.
نحوه مدیریت بازی توسط ما پس‌از گل دوم عالی بود. هرچند هنوز موقعیت‌هایی وجود داشت که به چالش کشیده شویم، و در یک موقعیت شاهد دفع توپ چشم‌نواز تیرنی بودیم. اما پارتی با کمک اودگارد میانه میدان را با حضور قدرتمندشان اشغال کرده بودند. مدافعان حریف هم طبق معمول روی ساکا خطا می‌کردند و هیچ محافظتی توسط داور روی او انجام نمی‌شد.
وقتی خبرنگار اسکای از آرتتا درمورد کیفیت و انسجام تیم پرسید، او در پاسخ گفت: «می‌دانید، می‌شود احساسش کرد. بازیکن‌ها شرایط خوبی دارند و این روحیه را در بازی تیم منتقل می‌کنند.»
او درمورد عنوان بهترین بازیکن زمین برای اودگارد نیز گفت: «او بار دیگر عملکردی عالی از خود نشان داد، و نقش او در دفاع در زمانی که بالا بازی می‌کردیم یا عقب می‌نشستیم، یا در زمان بازی‌سازی، و در یک سوم تهاجمی مثال‌زدنی بود. فهم و مدیریت او در بازی همان چیزی‌ست که به آن نیاز داریم. فکر می‌کنم از زمان پیوستنش به آرسنال مسیر طولانی‌ای را طی کرده، و مسئولیت‌پذیری و پختگی خاصی در زمین از خود نشان داده و باعث بهبود عملکرد هم‌تیمی‌هایش هم می‌شود.»
بیش‌از این‌ها می‌توان درمورد عملکرد فردی پارتی و اودگارد صحبت کرد، اما عملکرد تیمی آرسنال را هم نباید فراموش کنیم. درخشش انفرادی بازیکنان در دل یک عملکرد تیمی مناسب شکل می‌گیرد و استاندارد بقیه بازیکنان هم به عملکرد پارتی و اودگارد نزدیک بود.
حالا با کسب پنج برد در پنج بازی به منطقه سهمیه بازگشتیم، و در جدول اسکای اسپرت که تیم‌ها را بر اساس فرم فعلی‌شان طبقه‌بندی می‌کند در رتبه اول قرار داریم. روحیه سرمربی و بازیکنان در تاکید به «نگاه کوتاه مدت و بازی به بازی» را بسیار می‌پسندم. رویکرد درست همین است، نه‌تنها انگیزه تیم برای ادامه فصل را حفظ می‌کند، بلکه برای زمانی‌که اوضاع خوب پیش نمی‌رود هم مفید است. وضعیتی که در یک ماه پیش‌رو ممکن است با آن مواجه شویم. شکست احتمالی مثل بازی مقابل لیورپول حس بدی خواهد داشت، اما صرفا یک بازی است، و راحت‌تر می‌توان با آن مواجه شد.
هیجان‌انگیزترین قسمت کار ما صرفا پیشرفت ما نیست، بلکه تصور این است که در پنجره نقل و انتقالات تابستانی چقدر می‌توان این تیم را تقویت کرد تا بهتر از این‌ها بشود. البته که این صحبت در راستای کوچک شمردن کیفیت و عملکرد بازیکنان تیم نیست، بلکه نگاه میان مدت داشتن به بهبود کیفیت ترکیب و نیمکت است.
اگر همان نگاه میان‌مدت را در نظر بگیریم، که مسئله نتیجه، هیجان و لذت فوتبال را در خود جای می‌دهد، باید همزمان به سرمربی، کادر فنی و بازیکنان اعتبار بدهیم. حس می‌کنیم روند خوبی درحال شکل‌گیری است. هرچند که چالش‌های بسیاری تا پایان فصل پیش‌رو داریم، اما فعلا باید از وضعیت تیم لذت ببریم.
نویسنده: اندرو مانگان
برگردان: سپهر بهارلوئی
از سایت arsenel.ir
