رئال مادرید برخلاف بازی رفت سعی کرد این بار پرس کند ولی مشکل اینجا بود که از پس آن برنمی‌آمد، زمانی که توپ آنها لو می‌رفت وراتی بشکل خارق‌العاده‌ای از زیر فشار خارج می‌شد و در هر بار امباپه با استفاده از سرعت اش حمله ای ترتیب می‌داد
رئال مادرید وقتی مالکیت توپ را داشت موقعیتی خلق نمی‌کرد و وقتی آن را از دست می‌داد فضای زیادی پشت سر مدافعین اش وجود داشت که در برابر بازیکنی با سرعت امباپه و قدرت نیمار در انتقال بازی وضعیت کشنده ای بود ؛ گل پاری سن ژرمن بدین شکل و طبق جریان بازی به ثمر رسید .
تعویض های آنچلوتی با اشتباه مرگبار دوناروما همراه بودند ؛ شکی در آن نیست که کاماوینگا مقداری انرژی و تعادل به خط هافبک اضافه کرد و رودریگو هنگام پرس از آسنسیو پرتلاش تر ظاهر شد اما اصل ماجرا چیز دیگری‌ست .
بنزما همیشه توپ را تعقیب می‌کند، این اولین باری نیست که اینگونه تیم را به گل می‌رساند، قبلا یک بار در برابر کاریوس و یک بار با پیش بینی پاس مدافع بایرن مونیخ این کار را کرده بود .
اشتباه دوناروما و گل کریم بنزما نقطه تحول بازی بود ، سانتیاگو برنابئو از فضایی شبه تسلیم شده به فضایی با ایمان به بازگشت تبدیل شد و آنجا بود که پاریس دچار استرس شد و تجربه‌ی سفید پوشان و بازیکنی مثل مودریچ خصوصا روی گل دوم کار خود را کرد .
"گل سوم رئال مادرید می‌گوید که بنزما فوتبال را خیلی بهتر از من و شما درک می‌کند و این درک گاهی از تاکتیک نیز بالاتر قرار می‌گیرد"
قمار پوچتینو در اینکه مثلث هجومی کاری از پیش ببرد شکست خورد، و به قول کارشناسان فوتبالی او آنها را در اختیار دارد اما نمی‌تواند از آنها چیزی بخواهد .
