میخوایم خیلی مختصر بهترین مربیان ایتالیایی رو بررسی کنیم.نظرتونو بگید(:
●کارلتو :نماد مربیان عملگرا،پرستیژ، لجبازی. اگر یک تیم کهکشانی بهم بدن،قطعا مربیشو آنجلوتی انتخاب میکنم. بدون محدودیت های تاکتیکی برای ستارگان، بدون اینکه بازیکنی جرات داشته باشه خودشو بزرگترش بدونه و مطمئن از اینکه درگیری پیش نمیاد.از پتانسیل ستاره هاخوب استفاده میکنه و اما نیمکت نشینارو فراموش میکنه و برای همین هیچوقت مربی لیگ بر نبوده و البته امسال احتمالا به رکورد ویژه ی قهرمانی در ۵ لیگ معتبر برسه.
افتخارات:
یوونتوس:جام اینترتوتو
میلان :دو سی ال،یک سری آ،یک کوپا،یک سوپرجام،دو سوپرجام اروپا، یک جام باشگاه‌های جهان
چلسی: یک پرمیرلیگ،یک حذفی،یک اتحادیه
پاری‌سن‌ژرمن: لوشامپیونه
رئال:کوپا دل ری، سی ال،سوپرجام اسپانیا و اروپا، جام باشگاه‌های جهان
بایرن:بوندسلیگا و حذفی
●کونته :یک ذهنیت فوق العاده.یک روانشناس.یک مربی که برای یک ساختار قوی میشه بهش اعتماد کرد. یک مربی که احتمال موفقیتش در هر تیمی هست و بقول پپ اگر به او اعتماد کنید نتیجه خواهد داد.چالشجویی او که در تاتنهام به اوجش رسیده و خطراتی برایش ایجاد کرده ولی اون تمام موانع رو تا حالا موفق رد کرده و اگر با تات هم به موفقیت برسه جایگاه ویژه ای پیدا میکنه.مربی تاپ که بخاطر ناکامی های اروپاییش نمیشه جز لیست بهترینای تاریخ اوردش.
افتخارات:
یوونتوس:۳ سری آ و ۲ سوپرجام
چلسی :پرمیرلیگ و حذفی
اینتر: سری آ
●مکس آلگری :واکنش گرا ترین، تئوریسین ترین،واقع‌گرا ترین و البته ترسو ترین.درک فوتبالی بی نظیری داره که تو مصاحبه هاش واضحه و تواناییش تو خراب کردن بازی حریف عالیه.از او میشه انتقاد کرد اما دستاورد هایش در تاریخ ایتالیا جاودانه خواهد ماند.مشکلش اینه که بقول زلاتان هیچوقت از حیطه ی امن خودش خارج نشده و این ریسک نپذیرفتن تو بازیای تیماشم کامل مشهوده. البته بهترین خنده های تاریخم داره((((:
افتخارات:
میلان:سری آ و سوپرجام
یوونتوس:۵ سری آ،۴ کوپا،۲ سوپرجام
●اینزاگی: در بازی با لیورپول خیلی بهش امیدورام شدم. مخصوصا اینکه کریرش نشون میده مربی بازی های حذفیه.تو بازی با لیورپول نشون داد برخلاف سایر ایتالیایی حتی روبروی بهترین رقیبا هم از ایده های خودش عقب نشینی نمیکنه و این فوق العادس.بنظرم آینده ی خیلی خوبی داره و اینتر باید براش خرج کنه و روش سرمایه گذاری کنه. بنظرم اگر فقط یک لوکاکو رو داشت خیلی بیشتر اذیت میکرد امسال.
افتخارات:
لاتزیو:یک کوپا،دو سوپرجام
اینتر:یک سوپرجام
●ساری و اسپالتی :مربی های که از لحاظ فهم فوتبالی و تاکتیکی خیلی خوب هست.اسپالتی از اولین کسایی بود که فالس ناین رو با توتی امتحان کرد و ساری هم دیگه یک زمانی سبکی بنام خودش درست کرده بود.اما مربیای تیپ رسانه ای نیستن و ذهنیت کوچکی دارن و برای همین هیپوقت به موفقیت های بزرگ دست پیدا نکردن و یا اگرم پیدا کردن زیاد اونارو در نظر نگرفتن.
افتخارات اسپالتی:
رم: یک سوپرجام،دو کوپا
زنیت:۲ لیگ،۱ حذفی و سوپرجام
افتخارات ساری:
چلسی:لیگ اروپا
یوونتوس:سری آ
●پیولی : کنجکاو. واقعا کنجکاوم ببینم تا کجا ادامه میده.یکی از اون مربیای که من بهشون میگم کلوپی.مربی ای که بیشتر استفاده رو از یک بازیکن حتی معمولی میکنه و اونارو پیشرفت میده.در میلان علاوه بر بازیکنان، خودش هم از لحاظ ذهنیت و تاکتیکی رشد داشته و خیلی دوست دارم بدونم با میلان دستاورد هاش چی هستن و دوران پسا میلانش چگونه پیش خواهد رفت. تا این لحظه پیولی منو سوپرایز کرده و جزو مربیای محبوبم شده.
●گاسپرینی :در هیچ تیمی به اندازه ی آتلانتا نقش وینگ بک پررنگ نیست.از مربیای متفاوت ایتالیایی با سبک هجومی.اما به درد تیمای بزرگ نمیخوره و سریع به مشکل میخوره.تو آتلانتا هم با بازیکنان مهم تیمش درگیر شده و اما از حاشیه ها فرار کرده چون آتلانتا تیم رسانه ای نیست.در کل دوست دارم یک جام بگیره تا تیمش در تاریخ ثبت بشه.ببینیم با آتلانتا تا کجا ادامه میده و هرچند به بعدش امیدوار نیستم.
●مانچینی : مربی ای که به همان اندازه میتوان به او امید داشت، می‌تواند شمارو ناامید کند.مانچینی متکی به ایده های نو ولی متعهد به سبک قدیم است.بنظرم با توجه به دستاوردهاش مربی آندریتی هست و شایددلیلش این باشه که در این ۱۰ سال بیشتر در سایه بود و مخصوصا بعد از قهرمانی تاریخی سیتی تا اینکه با آتزوری، هم خودش برگشت و هم ایتالیا رو دوباره به افتخاری پس از ناکامی های متوالی رسوند.واضحه تخصص خوبی تو متحد کردن بازیکناش داره و قهرمانی یورو برای همیشه بهترین دستاوردش خواهد ماند.البته امیدوارم تو ۲۰۲۲ بهترین دستاوردش عوض بشه ولی خب فعلا چالش اصلی این نیست(((:
افتخارات:
فیورنتینا:یک کوپا
لاتزیو:یک کوپا
اینتر:۳ سری آ،۲ کوپا،۲ حذفی
سیتی:پرمیرلیگ،اتحادیه،حذفی
گالاتاسرای:حذفی
ایتالیا:یورو ۲۰۲۰
●ایتالیانو : مستعد ترین.وینچزو رو زیر نظر بگیرید که بعد از ویولا تو یک تیم بزرگ خواهد بود.پرس شدید و یک گگن پرسینگ عالی باعث شده یقه ی تیمای کوچیکو بگیره و البته روبروی تیمای بزرگ سریعا خالی کند.البته فعالیت های خودش کنار زمین کمتر از بازیکناش نیست
●مربیان متوسط که شاید آینده خوبی داشته باشند:پیرلو، گتوزو، دی زربی، دیونسی
■نقطه ی قوت:ذهنیت و درک تاکتیکی .
■نقطه ی ضعف:گاهی وقتا بازی بیش از حد عملگرایانه و ترسو بودن.
☆نتیجه گیری:بجز آنجلوتی و گاسپرینی که تقریبا در آخر دوران کریر خودش می‌باشد.نسل جدید مربیان ایتالیایی همراه مربیان قدیمی‌تر باز هم حرفایی برای گفتن خواهند داشت.چیزی که مشخصه و امیدوار کننده،مربیان جدید خیلی وابسته به اصول کاتاناچیو نیستن و خودشونو مدرن کردن و این علاوه بر خودشون، بر کیفیت کالچو و آتزوری هم تاثیر گذار خواهد بود.
