آخرین قهرمانی چلسی در لیگ برتر انگلیس، زمانی رقم خورد که مربی وقت آبی‌ها، آنتونیو کونته، تصمیم گرفت از ترکیب ۳ دفاعه جدیدی رونمایی کند.
این حرکت انقلابی تیم های بسیاری را تحت تاثیر قرار داد، شکل و فرمی نو به ترکیب ۳ دفاعه بخشید، آن را به‌روز کرد و به خارج از مرزهای ایتالیا فرستاد.
اولین جرقه توسط ال کاپوی آبی ها زده شد :
هر چند جنبش آنتونیو کونته در فوتبال داخلی مورد توجه مربیان قرار نگرفت، اما مربی ایتالیایی دیگری تاثیر مشابه در فوتبال‌فارسی داشت.
استراماچونی از سرزمین چکمه می آمد و ترکیب کلاسیک ایتالیایی را در استقلال جا انداخت. در ابتدای حضور استرا، باز هم تغییر قابل توجهی مشاهده نشد.
شاید دراگان اسکوچیچ تنها مربی ای بود که در صنعت نفت آبادان تصمیم گرفت از ترکیبی با سه مدافع مرکزی استفاده کند.
حضور مربیان خارجی، علاوه بر اینکه سطح کیفی بازیکنان و مسابقات را ارتقا می دهد، ایده های جدیدی نیز به کشور مقصد منتقل می کند.
اثر پذیری مربی های بومی، این سیستم را در جدول پراکنده کرد :
به مرور زمان، مربیان داخلی نیز این ترکیب را پذیرفتند تا در لیگ بیست و یکم، بیشترین استفاده از این فورمیشن را مشاهده کنیم.
طبق ترکیب های ارائه شده توسط متریکا : استقلال، پرسپولیس، مس رفسنجان، نساجی، ذوب آهن، پدیده، هوادار و فجر سپاسی تیم هایی بوده اند که به صورت دائم یا مقطعی از ترکیب ۳ دفاعه استفاده کرده اند.
۸ تیم در لیگ ۱۶ تیمی و آن هم با پراکندگی بسیار.
یعنی این ترکیب علاوه بر تیم های ته جدولی، در تیم های بالانشین لیگ نیز مشاهده می شود.
ترکیب سه دفاعه چه مزیت هایی دارد و چگونه نظر مربیان ایرانی را جلب کرده است؟
۱- بلاک دفاعی مطمئن
ترکیب سه دفاعه با عقب آمدن دو وینگ بک تیم، حالت پنج دفاع به خود می گیرد و عرض زمین را به خوبی پوشش می دهد.
در لایه بعدی، دو یا سه بازیکن قرار می گیرند که وظیفه اصلیشان پر کردن فضای جلوی محوطه جریمه است.
اگر خط هافبکی ۳ نفره داشته باشیم دو هافبک میانی چپ و راست وظیفه پوشش نیم‌فضا را دارند و به عناصر دفاعی سمت خودشان ( مدافع مرکزی جلوزن و وینگ بک) کمک می کنند.
یکی از دلایلی که لیگ ایران فوتبال های کم گلی نسبت به قبل دارد، این است که کیفیت دفاعی تیم ها با توجه به این ترکیب ایمن و فشرده بالاتر رفته، اما بخش هجومی رشد پیدا نکرده است.
۲- عرض بهتر در دفاع و حمله
فوتبال ایران در پست های فولبک و وینگر فقیر است. یعنی بازیکنانی که در این پست ها تولید می شوند، استانداردهای لازم را ندارند (مخصوصا در فاز هجومی)
این عامل سبب می شود تا تیم ها نتوانند به صورت موثر حمله یا دفاع کنند. ترکیب ۳ دفاعه ذاتا به خاطر حضور دو وینگ بک در کنار خط طولی، عریض است و مشکل عرض دادن به بازی را در حملات می تواند حل کند. به شرطی که آن وینگ بک، استقامت و توان هوازی بالایی داشته باشد تا در حملات اضافه شود.
به تاثیر وینگ بک ها در دفاع نیز اشاره کردیم. ترکیب ۳ دفاعه در دفاع عرض بهتری از دفاع چهارنفره دارد و حفاظت بیشتری ایجاد می‌کند.
۳- نتیجه گیری قابل قبول با خرج کمتر
به صورت کلی، ترکیب های جدید فوتبال مانند ۴۱۴۱ یا ۴۳۳، ترکیب های لاکچری فوتبال به شمار می روند.
نیاز به بازیکنانی گران قیمت و همسو با فوتبال مدرن، استفاده از فولبک های هجومی، هافبک های میانی همه کاره، مفهوم ۹ کاذب و وینگرهای گلزن به این راحتی در فوتبال ایران قابل پیاده سازی نیستند.
در طرف مقابل، ترکیب سه دفاعه یک ترکیب «کارگری» است که با بازیکن های ارزان تر و توانایی های تکنیکی پایین تر نیز بخوبی اجرا می شود. ایتالیای فرمان بردار و تاکتیکی کونته در یورو ۲۰۱۶ نمونه خیلی خوبی برای ثابت کردن این موضوع است.
جمع بندی و نتیجه گیری :
فوتبال ایران کمی دیر به قافله ملحق شد، اما نهایتا ترکیب سه دفاعه راه خود را به اینجا باز کرده و انتظار داریم که در فصول بعدی نیز این ترکیب مورد استفاده مربیان قرار بگیرد. قهرمانی احتمالی استقلال با فرهاد مجیدی، ممکن است مشوق مربیان نامنعطف و گریزان از تغییر برای استفاده از فورمیشن های ۳ دفاعه باشد.
در مورد ترکیب سه دفاعه استقلال می توانید یادداشت اختصاصی ما را بخوانید.
بررسی کلی سیستم دفاع ۳ نفره استقلال؛ صالح حردانی آخرین قطعه گمشدهِ پازلِ فرهاد ؟
-------------------------
به چنل کاپیتان در تلگرام / اینستاگرام / توئیتر بپیوندید.
