نیما امینیاد یه داستانی میوفتم
یه زمان که دنبال خریدار واسه استقلال و پرسپولیس بودن، شایع شده بود که کلی خریدار واسه پرسپولیس پیدا شده ولی هیشکی سراغ استقلال نمیاد
اون موقع پرسپولیسیا مسخره میکردن و میگفتن "هیشکی حاضر نیست اینارو گردن بگیره"
بعد یه مدت نه چندان طولانی، داستان به این شکل معلوم شد که دونه دونه مشتریای ادعایی ،مختلص و بدهکار بانکی و ... هستن!
حتی کار به جایی رسید که میگفتن بازیکنای پرسپولیس پولایی که از هدایتی گرفتن رو باید برگردونن.
این ماجرا دووجهه داشت برای من:
1. هیچوقت حریف رو مسخره نکنید چون معلوم نیست بعدا چی به سر خودمون میاد.
2.همیشه نمیشه موفقیت خودمون رو فقط به پای خوب بودن خودمون بگذاریم، شاید رقبامون نتونستن درست خودشون رو تقویت کنن (جمیع جهات؛مدیریت، سرمربی و کادر فنی، بازیکنا، پرداختی درست، زمین تمرین و سالن بدنسازی و ... همه عواملی که آخرش در کنار هم یه تیم رو قهرمان میکنه)
پیش خودم میگفتم،اوج پرسپولیس بخاطر برانکو بوده در وهله اول. اگه با یحیی، بیش از یکسال تونستن به موفقیت هاشون ادامه بدن، میشه گفت پرسپولیس ساختاری داره و ما باید ازشون الگو بگیریم.
ولی با رفتن برانکو، و اولین انتخاب اشتباه واسه مدیر عاملی پرسپولیس (انصاریفرد)، اینطور به نظر میرسه که کل موفقیت های پرسپولیس مثل کلبه ای تو کوهستان برفی، فقط منتظر یه عطسه بوده تا بهمن راه بیفته و خراب بشه.
یحیی آدم بدشانسیه، چون همیشه تو بدترین موقعیت ها اومده پرسپولیس، اما برانکو با همین شرایط، قابلیت متقاعد کردن همه رو (اعم از مدیرا و بازیکنا) برای پیاده کردن (نسبی) برنامه هاش داشت، و یحیی اصلا در اون حد خرش نمیره (یک مقدار بخاطر ایرانی بودنش و اینکه ما از خارجی بیشتر حرف شنوی داریم، یک مقدار هم شخصیت خودش).
