محمد مایلی کهن در پروژه برترین های قرن فوتبال و ورزش ایران شرکت کرد. مایلی کهن متولد 30 خرداد 1333 در بندرانزلی است. معینی بازیکن سابق تیم های داریوش، قصر یخ، نفت و پرسپولیس است. همچنین مایلی کهن عضوی از تیم ملی ایران نیز بوده است. در بخش مربیگری نیز این پیشکسوت فوتبال ایران سرمربی سابق تیم ملی و همچنین مدیرسابق تیم ملی المپیک بوده است. در بخش مربیگری در رده باشگاهی نیز مایلی کهن سابقه هدایت تیم های سایپا، پیکان، شهرداری تبریز و صبا را دارد.
این پیشکسوت تیم برتر خود را بدین شکل اعلام کرده است:
دروازه بان:
در این پست از بین آقایان ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده، عابدزاده را انتخاب می کنم.
مدافعان:
محمد پنجعلی و محمد خاکپور دو انتخاب من برای پست مدافعان میانی هستند. پنجعلی در پست خود بهترین بود و خاکپور هم مدافع خوبی بود که من برای او احترام ویژه ای قائلم
دافع چپ:
با وجود نفراتی چون مجتبی محرمی، آندرانیک اسکندریان و مهرداد میناوند خدا بیامرز، احساس می کنم رضا شاهرودی گزینه معقولی برای این پست است
دفاع راست:
سخت است از بین حسن نظری، جواد زرینچه، مهدی مهدوی کیا، نعیم سعداوی، ابراهیم آشتیانی کسی را انتخاب کرد اما آشتیانی به این علت که سبک تازه ای برای یک مدافع کناری ایجاد کرد انتخاب برتر من در این پست است.
هافبک راست:
علی پروین با وجود اینکه اندام کوتاهی داشت می توانست سر هم بزند. همینطور او قدرت مدیریت بی نظیری داشت و طبعا بهترین بازیکنی بود که من کنارش بازی کرده ام. متاسفانه مهدوی کیا با وجود اینکه هم در دفاع راست و هم در هافبک راست عالی بود اما به خاطر انتخاب علی پروین و ابراهیم آشتیانی در تیم من قرار نگرفت با این حال این مسئله نفی کننده شایستگی های ایشان نیست.
هافبک چپ:
وجود آدم هایی مثل قاسمپور که یک اعجوبه بود و ایرج دانایی فرد که علی رغم قد کوتاهش هم جنگنده بود و هم تکنیکی و هم دونده و نفرات دیگر، تن و بدن آدم را برای انتخاب می لرزاند اما من حمید درخشان را انتخاب می کنم که یک بازیکن بی نظیر بود و حتی اگر در مقاطعی با او اختلاف هم داشته ام اما در کنارش بازی کرده و واقعا کارش بی نظیر بود.
هافبک دفاعی:
پرویز قلیچ خانی را انتخاب می کنم. فوق العاده بود. همه فاکتورهایی که یک هافبک عالی باید در خود داشت را او داشت حتی برای دفاع میانی هم یکی از بهترین ها بود.
هافبک تهاجمی:
علی کریمی را انتخاب می کنم. بی نظیر بود، در همین بازی دیروز همه دیدند که چقدر خوب خودش را حفظ کرده است. او همین حالا با کمترین اضافه وزن می تواند در لیگ بازی کند و باز هم از بهترین ها باشد.
مهاجمان:
در خط حمله بازیکنان بسیار زیادی قابل توجه هستند. به جز علی دایی و ناصر محمدخانی که لایق انتخاب هستند، از نام همایون بهزادی، حمید علیدوستی، حسن روشن، فرشاد پیوس، حمید شیرزادگان و غلامحسین مظلومی هم نمی توانم به سادگی بگذرم.
سه بازیکن قرن:
علی پروین نفر اول، پرویز قلیچ خانی نفر دوم و علی کریمی نفر سوم.
سرمربیان قرن:
حسن حبیبی در بخش مربی ایرانی. در این بخش دوست دارم از مربی اول خودم هوشنگ زارع که هنوز هستند و انشالله سلامت باشند هم یاد کنم. مربی خارجی نیز رایکوف را انتخاب می کنم.
داور قرن:
آقای فغانی را انتخاب می کنم که از همه بهتر هستند اما جا دارد یادی کنیم از آقای صالحی و نامدار.
تیم قرن:
تیم ملی ایران در سال 1996 به معنای واقعی یک تیم بود که با کمترین امکانات موجود و در بدترین حالت در حالی که حتی خوابگاه هم نداشتیم بهترین نتایج را گرفت.
سه ورزشکار قرن:
رسول خادم در انتخاب اول. خدا رحمت کند آقا تختی را، من از ایشان زیاد شنیده ام اما او را ندیده ام در حالی که پهلوانی را در قامت رسول خادم دیده ام. حمیدر سوریان انتخاب دوم و عبدالله موحد نفر سوم.
