امیر هاشمی مقدم پیشکسوت استقلال در خصوص شرایط آبی پوشان در لیگ بیست و یکم صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، مصاحبه امیر هاشمی مقدم با ایرنا را می خوانید:
لیگ بیست و یکم به نیمه رسید. ارزیابی‌تان از کیفیت بازی‌ها و نحوه برگزاری مسابقات چیست؟ خیلی از کارشناسان معتقدند این فصل انتظارات را برآورده نکرده است.
معمولا وقتی فصلی می‌گذرد در فصل بعد باید نقص‌ها جبران شود و درس‌های جدیدی گرفته شود. منظورم فقط بازیکنان و مربیان نیستند. همه از جمله مدیران باشگاه‌ها، مسوولان برگزاری مسابقات، وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال، رادیو، تلویزیون، رسانه‌ها و ... همگی باید این پیشرفت را تجربه و القا کنند ولی متاسفانه ما پیشرفت خوبی در این زمینه‌ها نداشتیم. مثلا استانداردهای باشگاه‌ها، زمین‌های مسابقات، فیلمبرداری بازی‌ها، نبودن کمک داور ویدیویی، برنامه‌ریزی مسابقات و البته نحوه بازی تیم‌ها که چنگی به دل نمی‌زد در کنار یکدیگر شرایطی را به وجود آورد که نتوانیم لذت کافی را ببریم.
بازیکن خاصی هم به عنوان پدیده معرفی نشد و شاهد ظهور ستاره‌ای نبودیم.
سیستم آموزشی آکادمیک در فوتبال ایران با مشکل روبروست. بازیکنان ایرانی حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد طبق استعدادهای خودشان رشد می‌کنند و تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد تاثیر آکادمی‌ها و باشگاه‌ها خواهند بود. طبیعتا این شیوه باعث می‌شود تا کیفیت لیگ پایین باشد. اعتراضات به داوری، عملکرد تاکتیکی و ... دیگر چیزهایی است که کیفیت بازی‌ها را پایین می‌آورد و همه این موضوعات به صورت یک زنجیره بر روی یکدیگر اثر می‌گذارند و نتیجه‌اش حذف تیم‌های ما از لیگ قهرمانان آسیا می‌شود.
میانگین گل‌های رد و بدل شده در این فصل فاجعه بوده است. بازی‌های زیبا و تماشاگرپسندانه بسیار کم وجود دارد و اکثر مسابقات با حداقل گل به اتمام می‌رسد. در این باره چه نظری دارید؟
دردناک است. میانگین گلزنی در هر بازی ۱.۷۴ است و این آمار بسیار پایینی است. حدود ۵۰ بازی وقتی نهایتا یک گل داشته وغم‌انگیز است. تیم‌ها برای کسب نتیجه می‌آیند اما یک مربی به دنبال پیروزی است و دیگری در پی کسب نتیجه مساوی خواهد بود و می‌خواهد شکست نخورد. درصد قابل توجهی از تیم‌های ما می‌خواهند نبازند و شاید یکی از علل آن ترس کادرفنی از اخراج شدن باشد. دلیل دیگر می‌تواند به کیفیت هجومی تیم‌ها مربوط باشد که خلاقیت در آنها کم است و شاهد حضور بازیکنان ستاره در فاز تهاجمی نیستیم. ما حدود پنج یا ۶ مهاجم نوک خارجی داریم و این نشان می‌دهد که ضعف نیروی انسانی داریم. در پست هافبک پشت مهاجم هم شاهد حضور هافبک خلاقی نیستیم. کسی که رابط باکیفیتی بین هافبک‌ها و مهاجمان باشد؛ از شم گلزنی بالایی برخوردار باشد و تکنیک عبور از بازیکن مقابل را داشته باشد. استقلال به عنوان صدرنشین لیگ ۲۴ گل زده و پنج گل خورده را دارد و بهترین آمار را از این حیث دارد اما میانگین این تیم هم به عنوان صدرنشین پایین است. البته تیم‌هایی هم در فوتبال ما هستند که نمایش قابل توجهی داشته‌اند. آلومینیوم اراک و مس رفسنجان خوب کار کرده‌اند و مربیان این ۲ تیم چیزی برای از دست دادن ندارند.
چندی پیش در مصاحبه‌ای که باهم داشتیم گفتید که هنوز نمی‌توانید فرهاد مجیدیِ مربی را تعریف کنید. حالا بعد از گذشت نیم‌فصل نظرتان درباره او چیست؟
قبلا گفته بودم مهم است که به فرهاد مجیدی زمان داده شود تا در بازه طولانی‌تر و هنگامی که خودش مجموعه‌اش را بسته کار کند تا ببینیم به چه نتیجه‌ای می‌رسد. به نیم‌فصل رسیده‌ایم و استقلال صدرنشین است. فاصله با پرسپولیس رده دومی سه امتیاز است. استقلال بازی‌های خوب داشته و در ۲ سه دیدار اخیر گل‌های بیشتری وارد دروازه حریفان کرده است. تیم‌های بزرگ اما باید روند رو به رشد داشته باشند و امتیاز تیمی در قواره استقلال باید همیشه بین هفت تا ۱۰ باشد. نمی‌شود که یک روز شما نمره پنج بگیرید و یک روز ۱۰. این به خاطر عدم وجود بالانس و تعادل در تیم است. البته که چیز عجیبی نیست. وقتی وریا غفوری آسیب دید باید یک وینگ بک دیگر اضافه می‌شد. چند بازیکن جوان مثل سلمانی، حسین‌زاده و نیک‌نفس به خط میانی آمدند. مهدی مهدی‌پور کم‌کم جا افتاد. در خط دفاعی فرهاد به نفرات اصلی رسید. اصلا کار آسانی نیست. او سعی کرده برای نتیجه، نیم‌فصل اول را بازی کند و خودش هم به دنبال همین بود. در نیم‌فصل دوم اما امیدوارم تیم او کمتر با ترس بازی کند و در شان استقلال، هجومی کار کند. تیم‌های بزرگ مثل پرسپولیس، استقلال و سپاهان باید فوتبال شناخته شده داشته باشند. یعنی اگر فردا سه بازیکن از این تیم‌ها جدا شوند و نفرات جدید بیایند بازهم همان روند و شکل فوتبالی برقرار باشد و نبود چند نفر فلسفه بازی تیم را تغییر ندهد. در این شرایط بالانس به وجود می‌آید و امتیازِ تیم همیشه بین هفت تا ۱۰ خواهد بود. ما به تدریج در استقلال نشانه‌هایی از این تعادل می‌بینیم.
دوست دارم به عنوان پیکشوست استقلال نظرتان را درباره مهره‌های کارآمد تیم تا پایان هفته پانزدهم بدانم.
مهدی‌پور بازیکن مورد علاقه من است. او در پستی مهم برای استقلال به میدان می‌رود. گاهی یک شماره ۶ است و گاهی روی یک شماره هشت را ایفا می‌کند. پاس‌های تو در خوبی ارسال می‌کند. زبیر نیک‌نفس در ترکیب جا افتاده است و مثلث خوبی را به کمک مهدی‌پور با دیگر بازیکنان درست می‌کند. حسین‌زاده شاید در مجموع تاثیر خیلی زیادی روی گل‌ها نداشته اما تشنه موفقیت است و می‌تواند برای فرهاد مجیدی بازیکن مفیدی باشد. امیرحسین بسیار با استعداد است. اگر او را در زمین ببینید متوجه نمی‌شوید که دقیقا پستش چیست و این بسیار خوب است. او یک حریف ناشناخته برای رقبای استقلال است و روی سیستم می‌تواند برگ برنده برای تیم باشد. توقع مردم و خانواده استقلال این است که این تیم بازی روان و رو به جلویی را بازی کند. امیدوارم در ادامه فصل شاهد چنین چیزی باشیم. استقلال همه چیز را در اختیار خودش دارد چون با تیم دوم سه امتیاز فاصله دارد. سید حسین حسینی روزهای خوبی داشته و معدود اشتباهاتش هم طبیعی است؛ پست دروازه‌بانی طوری است که ۱۰ توپ هم مهار کنی ولی یک اشتباه داشته باشی همیشه همان اشتباه به چشم می‌آید. جعفر سلمانی مهره قابل اعتمادی در دفاع و حمله بوده است. سیاوش یزدانی نمایش جالبی داشته و باید قدرت رهبری‌اش را بیش از پیش تقویت کند. او باید در زمین صحبت کند و خطوط مختلف را هدایت کند. عارف آقاسی، محمد دانشگر و مرادمند هم در کنار یکدیگر به هماهنگی رسیده‌اند. کوین یامگا عنصر مهمی برای تیم به حساب می‌آید.
درباره بازیکنانی مثل ارسلان مطهری، رودی ژستد و نفراتی که به نظرتان انتظارات را برآورده نکرده‌اند هم صحبت کنید.
ارسلان بالا پایین داشته و آرمان رمضانی هم چند بازی در زمین حاضر بوده است. رودی ژستد بازی بدی انجام نداده اما وقتی بازیکن خارجی را دلار و یورو به خدمت می‌گیرید؛ این بازیکن باید سه چهار برابر از نفرات ایرانی بهتر باشد. انتظارات از ژستد و یامگا بیشتر است. البته باید به آنها زمان داد چون از محیط دیگری آمده‌اند. این ۲ نفر فرصت کافی برای تطابق داشته‌اند و حالا منتظر نمایش خوبی از آنها هستیم.
از تیم‌هایی هم صحبت کنیم که نتوانسته‌اند خوب کار کنند. تراکتور، فولاد، ذوب‌آهن، پدیده و ...
یکی از دلایل کم‌گل بودن مسابقات این است که یک سری از تیم‌های خوب افت کرده‌اند. تراکتور، پدیده، فولاد و تا حدی پیکان و ذوب‌آهن منظورم هستند. سه تیمی که انتظار داشتیم، برای قهرمانی حرکت می‌کنند. گل‌گهر با مساله انضباطی خاصی برخورد کرد و در جدول افت داشت اما بردنش سخت است و در نیم‌فصل دوم فرصت جبران دارند. آنها می‌توانند امتیازهای از دست رفته را پس بگیرند.
به عنوان سوال آخر می‌خواهم نظرتان را درباره پرسپولیس و سپاهان هم بگویید.
پرسپولیس ناشناخته شده و فوتبالش متفاوت شده است. میانگین سنی پرسپولیس بالا رفته و شاید سبک بازی این تیم هم بعد از حدود سه چهار سال برای دیگر تیم‌ها تکراری شده است. تیم محرم هم بدون وحشت رو به جلو بازی می‌کند و هجومی عمل می‌کنند. اما تیم‌هایی که من را تحت تاثیر گذاشته‌اند و باید به سرمربیانشان تبریک گفت مس رفسنجان و آلومینیوم هستند. آنها با امکاناتی که دارند بازی قابل قبولی را انجام می‌دهند. مربیان در این تیم‌ها کمتر تحت فشار هستند. مس رفسنجان گل‌های بسیار زیادی را به ثمر رسانده است. افت تیم‌هایی مثل تراکتور و فولاد به لیگ آسیب زده و تاثیر منفی گذاشته است. فکر می‌کنم در نیم‌فصل دوم ماجرای قهرمانی بین همان سه تیم نخست باشد. همچنین امیدوارم استاندارد لیگ در نیم‌فصل دوم از چیزی که در نیمه نخست مسابقات دیدیم بهتر باشد.
