استقلال فردا در ورزشگاه تختی آبادان به مصاف نفت می رود و در فاصله یک روز تا برگزاری این بازی، اخبار پراکنده ای پیرامون تغییر چیدمان آبی ها به گوش می رسد.
به گزارش طرفداری، فرهاد مجیدی فصل گذشته کارش را با سیستم 4 دفاعه در استقلال آغاز کرد و در بازی های ابتدایی و مرحله گروهی رقابت های لیگ قهرمانان به تناوب از سیستم 442 و 4231 استفاده کرد اما پس از بازگشت از رقابت های آسیایی و جدایی فراز کمالوند از تیم، فرهاد مجیدی تیمش را با سیستم سه دفاعه به میدان می فرستاد و آغاز این قضیه هم از دربی دور برگشت بود که با نتیجه 1-0 در آن شکست خوردند. روند کسب نتایج و کمکی که تعداد نفرات دفاعی سیستم سه نفره به فرهاد می کرد، شرایط را به طوری رقم زد که استقلال تا همین بازی گذشته از این سیستم فاصله نگرفته است. وقتی دلایل حرکت به سوی سیستم 3 دفاعه در استقلال را بررسی می کنیم به چند نکته مهم می رسیم...
- تحکیم ساختار دفاعی دلیلی موجه برای حرکت به سوی بازی با سیستم 3 دفاعه
بیراه نگفته ایم اگر به این نکته اشاره کنیم که شخصیت و ذهنیت مثبت یک تیم رابطه مستقیمی با عملکرد خط دفاعی تیم دارد، زمانی که فرهاد سرمربی استقلال شد این تیم از لحاظ دفاعی به هیچ عنوان عملکرد خوبی نداشت و مصدومیت های پی در پی یزدانی هم مزید بر علت شده بود تا آبی های تهران چه در جریان بازی و چه روی ضربات شروع مجدد اشتباهات زیادی داشته باشند، اگر به بازی های این تیم در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا در مرحله گروهی نگاهی بیاندازیم کاملا متوجه این قضیه می شویم.
حرکت استقلال به سوی سیستم سه دفاعه و اضافه شدن بازیکنی مثل سیاوش یزدانی به ترکیب، اوضاع را برای این تیم بهتر کرد و ما شاهد بازی های زیادی بودیم که خط دفاعی استقلال عملکرد فوق العاده ای داشت. نمونه اش بازی دربی حذفی یا دیدار مقابل گل گهر، استقلال در این بازی ها در شرایط عادی توان هجومی برابری با تیم رقیب نداشت اما روند دفاعی تیم آنقدر خوب بود که بازی را به سمتی که فرهاد مجیدی می خواست، هدایت می کرد.
خود فرهاد مجیدی هم تمرکز بسیاری روی شخصیت دفاعی تیمش داشت، برای مثال پس از بازی با آلومینیوم که استقلال نتوانست این تیم را ببرد وقتی از سرمربی استقلال پرسیدند چرا در روزی که تیم پیروز نشده به بازیکنان پاداش داده ای؟ گفت؛ مهمترین قضیه گل نخوردن است و این یعنی شخصیت تیم ما در حال شکل گیری است. این روند برای نیم فصل دوم لیگ بیستم که استقلال از کورس قهرمانی خارج شد و به دنبال قهرمانی در یک تورنمنت حذفی بود، رویکرد مناسبی محسوب می شد و می توانست برای این فصل و رسیدن به قهرمانی هم رویکرد خوبی باشد اما فعالیت استقلال در فصل نقل و انتقالات به گونه ای نبود که مهره هایی در خور این سیستم جذب کند. برای مثال استقلال در این فصل در پست پیستون چپ مشکل اساسی دارد و با جدایی میلیچ و نادری که از موتور های هجومی استقلال بودند، این تیم در آن سمت دچار مشکل شده است یا در خط میانی این تیم بازیکنان خوبی را نتوانست جذب کند، زبیر نیک نفس در حالی جذب شد که اصلا به درد این نوع بازی استقلال نمی خورد و هر بازی را روی نیمکت آغاز می کند. پس تشکیل عرض 5 نفره دفاعی با این مهره های استقلال، این تیم را در بازی مقابل تیم هایی که برای تساوی سراغ استقلال می آیند، دچار مشکل می کند. فصل گذشته استقلال با این سیستم بخش زیادی از بازی هایش را با خلاقیت بازیکنی مثل مهدی قائدی پیروز شد. یعنی کافی بود پاس های مدافعان به ریگی برسد؛ رضاوند توپ را از ریگی دریافت می کرد و این توپ اگر به قائدی می رسید، فرایند انتقال به فاز نهایی بازیسازی انجام می شد...
- تغییر سیستم به چهار دفاعه چه کمکی به استقلال می کند؟
وقتی تیم شما یک نفر به خط دفاعی اضافه می کند تا عرض 5 نفره اش را تشکیل دهد عملا جلوی زمین بخشی از برتری عددی خود را از دست می دهد و در ازای آن از مزایایی همچون تحکیم ساختار دفاعی و حضور پیستون هایش در خط حمله استفاده می کند اما استقلال با حضور بازیکنی مثل جعفر سلمانی در پست پیستون چپ به هیچ عنوان نمی تواند روزهایی که محمد نادری یا میلیچ در آن پست بازی می کردند را تکرار کند، استقلال در حال حاضر از لحاظ دفاعی تیمی باشخصیت است اما فرایند بخش هجومی این تیم نشانه ای از تیم با شخصیت ندارد و به بیان دیگر خط حمله این تیم بی هویت است. (بی هویت به این معنا که این تیم از سه کانال اصلی طولی زمین در هیچکدام نمی تواند برتری و تسلط خود را از لحاظ هجومی نشان دهد)
وقتی تیمی به این بن بست می رسد و به مشکل گل زنی می خورد، می تواند از پلن اضافه کردن مهره هجومی استفاده کند و حداقل از لحاظ عددی چه در میانه زمین و چه در بخش جلویی زمین برتری ایجاد کند تا این برتری تیم حریف را دچار دردسر کند. البته همین تغییر سیستم هم خودش یک ریسک بزرگ است چرا که ممکن است همان عملکرد دفاعی خوب تیم هم مثل گذشته نباشد اما شرایط فعلی تیم استقلال شباهتی به تیمی که می خواهد به قهرمانی لیگ برسد، ندارد. آخرین باری که یک تیم با سیستم سه دفاعه به قهرمانی لیگ رسید را به یاد دارید؟
جواب این سوال ربطی به ناکارآمدی سیستم سه دفاعه ندارد بلکه پاسخ آن به نحوه استفاده تیم های ما از این سیستم و نداشتن ابزار آن برای سه دفاعه بازی کردن بر می گردد.
قطعا همیشه اولین باری وجود خواهد داشت اما این استقلال مهره های مناسب رسیدن به قهرمانی لیگ برتر با سیستم سه دفاعه را ندارد. فرهاد مجیدی هنوز نتوانسته شعاع حرکتی و پست مناسب امین قاسمی نژاد را پیدا کند و اوضاع برای بقیه مهره های هجومی تیم هم اصلا خوب نیست. پس بعید نیست این تیم به سمت سیستمی مشابه 4231 حرکت کند. حداقل فایده ای که این سیستم برای استقلال خواهد داشت این است که می تواند از برتری عددی خود جلوی زمین استفاده کند و استفاده مناسب تری از بازیکنانی مثل امین قاسمی نژاد داشته باشد.
استقلال فعلی برای قهرمانی باید یا دست به چنین ریسکی بزند و یا تا نیم فصل خودش را بالای جدول حفظ کند و با اضافه شدن چند مهره در نقل و انتقالات زمستانی نیم فصل اوضاع خود را بهتر کند. استقلال در 6 هفته، 5 گل به ثمر رسانده است که یک گل آن از روی ضربه پنالتی حاصل از یک کرنر بوده، یک گل روی یک ضربه کرنر، یک گل روی یک شوت از راه دور و دو گل هم در بازی ذوب آهن روی توپ گیری یامگا و ضدحمله دقیقه آخری بوده است...
فرهاد مجیدی بدون شک در یکی از حساس ترین مقاطع فصل حضور دارد و هر تصمیمی که در مورد سیستم تیمش بگیرد روی روند و فرم تیم در این فصل تاثیر گذار است.
