ویلی [][][]قابل توجه اوندسته کوته فکرانی که انتقادات بنده نسبت به حضور برخی بازیکنانو به تعلقات سرخابی نسبت میدادن (به ویژه اونی که خیلی دم از خدا و امامزمان میزنه و مثل ریگ تهمت میزنه و دروغ میگه!!) اگه نامجو مطلقم جای ممدخانی تو ترکیب بیاد موضعم همینه چون اساسن از نسل دهه شصت تنها پنجعلی شایسته حضور در تالار افتخاراته...
اما برای تیم دوم و نیمکت ذخیره های تیم منتخب قرن از دهه شصت یکی از گزینه های شایسته همین حمید درخشانه...
نماد تکنیک و سرعت و شوت در هافبکای ایران زباد داشتیم ولی نماد هوش بازی کم داریم که یکیش بی بروبرگرد حمیددرخشانه که فی الواقع روی دستش هافبک با این مختصات کمتر در فوتبال ایران ظهور کرده (شاید خود پروین و خداد عزیزی این اواخر مجتبی جباری و دژاگه)
◀پرسپولیس سال 56 تو بحران بود....طبق معمول پروین زیرآب مربی رو داشت میزد و سایه حضور ناخوانده قلیچ خانی در تیم سنگین بود و توازن قوا رو بهم میزد....قلیچ خانی چون موقتی و تقریبن از سرناچاری اومده بود پرسپولیس سرش تو لاک خودش بود و در تمرینات قاطی بزرگترای تیم و به ویژه باند پروین نمیشد و بیشتر با جوونا مشغول بود؛ بعد باخت سنگین دربی پرسپولیس ریخته بود بهم و پروینم از ترکیب کنار موند تا جاش جوون 18 ساله ای بازی کنه که شم بازیکن شناسی قلیچ خانی تاییدش کرده بود ( ازون نسل همایون بهزادی و قلیج خانی شم مربیگری فوق العاده ای داشتن که متاسفانه دست تقدیر نذاشت هیچ کدوم ازش استفاده کنن)
در ارزش تداوم درخشان همین بس که 16 سال بعد ازینکه کنار قلیچ خانی بازی کرد اینبار کنار علی دایی و کریم باقری درخشید و اون پاس گل رویاییو به علی دایی جلوی ژاپن داد؛در مقدماتی جام جهانی 94 زمانی که تیم ملی بابت مصدومیت و محرومیتا چنان آش و لاش بود که پروین دست به دامن بازگردوندن درخشان شد...
هرچند نقاط سیاهی مثل استعفا از تیم ملی در پروندش موجوده ولی حمیددرخشان در فوتبال ایران همیشه نمادی از یه هافبک خوشفکرو بازیسازه؛ اگه این هوش درخشان در دوران مربیگری صرف زدوبند و امور مالی و انتقال بازیکن نمیشد و متمرکز روی فوتبال میبود درخشان حداقل جایگاهی معادل قلعه نوعی در مربیگری پیدا میکرد...قطعن در این پروژه مستحق رتبه بالاتریه....
