تیم ملی ایران در چهارمین بازی دور نهایی رقابت های مقدماتی جام جهانی باید به مصاف کره جنوبی برود. در آستانه برگزاری این بازی حساس، بد نیست نگاهی دقیق تر به حریف تیم ملی داشته باشیم.
به گزارش طرفداری، پائولو بنتو پرتغالی از سال 2019 هدایت کره ای ها را برعهده دارد. این سرمربی پرتغالی تجربه هدایت تیم های اسپورتینگ لیسبون، تیم ملی پرتغالی و المپیاکوس یونان را برعهده دارد. بسیاری از هواداران فوتبال این سرمربی را با حضور 4 ساله اش روی نیمکت تیم ملی پرتغال به یاد می آورند. بنتوی پرتغالی سال 2010 جایگزین کارلوس کی روش شد و تا پایان رقابت های جام جهانی 2014 روی نیمکت پرتغالی ها حضور داشت و نتایج چندان خوبی را هم نتوانست کسب کند.
روی نیمکت کره علاوه بر بنتو دو مهره پرتغالی دیگر هم حضور دارند که به عنوان دستیار های دوم و سوم فعالیت می کنند. دستیار اصلی بنتو، تونی گرانده 74 ساله است که تجربه حضور روی نیمکت رئال مادرید و دستیاری فابیو کاپلو و برند شوستر و حتی حضور روی نیمکت تیم ملی اسپانیا و دستیاری دل بوسکه را داشته و فعالیت مربیگری خود را از رئال مادرید و دهه 90 آغاز کرده است. گرانده پیش از حضور بنتو روی نیمکت کره در این تیم حضور داشت و با سرمربی قبلی این تیم یعنی شین هم همکاری داشت.
این سرمربی علاقه خاصی به استفاده از سیستم 3-3-4 دارد و تغییرات چیدمان تیمش هم حول و حوش این سیستم است. برای مثال در فاز دفاعی این تیم آرایش 1-4-1-4 به خود می گیرد که خود زیر شاخه ای از همان سیستم 3-3-4 است و در مجموع اگر بخواهیم برای تیم ملی کره جنوبی هم یک چیدمان کلی در نظر بگیریم همان 3-3-4 است. البته این تیم در برخی بازی ها به دلایل مختلف در مقاطع خاصی از بازی با سیستم 1-3-2-4 مقابل رقیبانش به میدان رفته است.
یکی از ترکیب های مورد علاقه بنتو زمان حضورش روی نیمکت تیم ملی پرتغال؛ همانطور که می بینید پرتغال با آرایش 3-3-4 چیده شده است.
همان طور که گفتیم سیستم 1-3-2-4 دومین ترکیب است که بنتو از آن استفاده می کند و در زمان حضورش روی نیمکت پرتغال نیز در جریان بازی ها دست به چنین تغییری می زد...
بنتو در مجموع همان تفکرات قبلی خود را در تیم کره جنوبی پیاده کرده است و با این دو سیستم تیمش را به مصاف رقبا می فرستد برای مثال در دیدار مقابل عراق تیمش را با سیستم 3-3-4 ارنج کرد و به زمین فرستاد و در بازی های بعدی نیز شاهد آرایش 1-3-2-4 این تیم در مقاطع مختلفی از بازی بودیم.
تیم بنتو در فاز بازیسازی، علاقه خاصی به بازیسازی عمیق از عقب زمین دارد و در سه بازی اخیر هم ما به وضوح شاهد این قضیه بوده ایم. در این فاز یکی از بازیکنان کره جنوبی نقشی مشابه میگوئل ولوسو در تیم ملی پرتغال 2014 را برعهده می گیرد و برای آغاز بازیسازی عقب نشینی می کند و حتی بین دو مدافع میانی قرار می گیرد. در بازی مقابل عراق این وظیفه برعهده یار شماره 13 این تیم یعنی هوو جون سو بود و با توجه به تسلط خوبی هم که این بازیکن روی توپ داشت و عدم علاقه عراق به پرسینگ، کره ای ها به راحتی در فاز یک بیلد آپ برنامه های خود را اجرا می کردند. حین بازیسازی از عقب کره ای ها، فولبک های این تیم معمولا به وینگرها نزدیک می شوند و یک برتری عددی خوب در جناحین ایجاد می کنند.
در این تصویر به خوبی شاهد لاین سه نفره این تیم هستیم که برای بازیسازی در عقب زمین شکل می گیرد و شاهد هستیم فولبک های تیم جلو تر از حد معمول در حال اضافه شدن به خط حمله هستند.
یکی از الگو های کلی کره ای ها برای پیشبرد تیم، انتقال توپ به کناره ها و دریافت آن از سوی وینگر هر سمت یا فولبک همان جناح است. با توجه به حضور بازیکنانی مثل هوانگ هی چان و هیونگ مین سون، هر کدام از دو فولبک کره ای ها که به این بازیکنان نزدیک می شوند کارهای ترکیبی خطرناکی صورت می گیرد که می تواند مدافعان حریف را به اشتباه بیندازد. در بازی مقابل عراق با توجه به دفاع فشرده عراقی ها، کره ای ها مجبور بودند توپ های خود را با ارسال های بلند به دروازه حریف برسانند و به همین دلیل هم موفق به گلزنی نشدند.
اگر تیم ملی در فاز دفاعی کم اشتباه ظاهر شود و اسیر کارهای ترکیبی و یک، دوهای بازیکنان کره در جناحین نشود، به احتمال زیاد بخشی از حملات این تیم در ارسال های بلند خلاصه می شود و با توجه به قدرت سرزنی مدافعان ما و دست های کشیده علیرضا بیرانوند، بعید است آن ها از این الگو به جایی برسند.
در این تصاویر به ترتیب از بالا به پایین شاهد انتقال توپ به جناحین هستیم
یکی از خطرناک ترین بازیکنان تیم، در فاز انتقال توپ و بازیسازی، لی جائه سونگ، هافبک باشگاه ماینز است و با توجه به تسلط خوب و مهارت بالایی که در دریبلینگ دارد به راحتی می تواند بازیکنان را از پیش رو بردارد و توپ را به مناطق مورد نظر برساند. در سیستم 3-3-4 این بازیکن یکی از دو راس جلوی خط هافبک و در سیستم 1-3-2-4 مهره پشت مهاجم است. این بازیکن برای دریافت توپ به عقب تر می آید.
لی جائه سون یکی از مهمترین لینک های خط دفاع و حمله کره جنوبی است و معمولا هم نفوذهایش از کانال های مرکزی شکل می گیرد. با توجه به این که تیم ما در بسیاری از بازی ها از دابل پیوت عزت اللهی و نوراللهی استفاده می کند، این بازیکن قطعا روز سختی خواهد داشت.
در دو بازی قبلی این تیم مقابل لبنان و سوریه که یار شماره 13 این تیم در ترکیب حضور نداشت، هوانگ این بئوم نقش محوری ای در فاز بازیسازی بر عهده گرفت و او وظیفه همکاری با مدافعان برای بازیسازی از عقب را برعهده داشت. این بازیکن تک بازیکن پست 6 کره است و با توجه به تعداد زیاد پاس هایی که او هنگام بازیسازی با بازیکنان هم دسته خود رد و بدل می کند اگر تیم ملی قصد پرس داشته باشد می تواند با مارک کردن این بازیکن و تحت فشار گذاشتن او به موقعیت های خوبی از روی اشتباهات کره ای ها برسد.
هوانگ این بئوم که در روبین کازان بازی می کند از قدرت شوت زنی خوبی هم برخوردار است و در بازی مقابل سوریه، یک گل هم از همین طریق به ثمر رساند.
نمونه ای از همکاری بازیکنان کره در جناحین
تیم ملی کره جنوبی هنگام حضور در فاز دفاع هم غالبا آرایش 1-4-1-4 به خود می گیرد و فضای اطراف تک هافبک پست 6 این تیم فضایی مناسب برای بازیکنان تیم ملی است که با ایجاد برتری به موقعیت های خوبی از کانال مرکزی برسند. با داشتن طارمی و سردار، همین که بازیکن پست 8 ما یعنی نوراللهی با کمک علی قلی زاده که احتمالا در این بازی از ابتدا به میدان می رود و نقش یک پست 10 را برعهده می گیرد، تک بازیکن پست 6 کره جنوبی یعنی هوانگ این بئوم را اصطلاحا «مارک» کنند و گزینه های پاس او را تحت پوشش قرار بدهند، خارج کردن مالکیت بازی از دست کره و ضربه زدن به این تیم کار چندان دشواری نیست.
با این تفاسیر به نظر می رسد اگر تیم ملی ایران با سیستم 1-3-2-4 به مصاف این تیم برود با ارائه بازی ای منطقی و اقتصادی می تواند به نتیجه مطلوب برسد چرا که در این سیستم تیم ملی با یک دابل پیوت شامل یک بازیکن پست 6 و یک بازیکن پست 8 می تواند به خوبی کانال های مرکزی را کنترل کند و بازی را برای کره ای ها به کناره ها ببرد و هم از خط اوت به عنوان عامل فشار استفاده کند و هم کره را به سمت بازی با توپ بلند سوق دهد و با توجه به توانایی مدافعان تیم روی توپ های بلند و خروج های خوب علی بیرانوند فضایی مثل فضای بازی با عراق برای کره ای ها ساخته می شود و ارسال های آن ها بی ثمر خواهد بود... کره از دو بازی آسان به دیدار ما می آید و در همین دو بازی آسان هم به سختی پیروز شده اما تیم ملی ما با سه پیروزی و با شرایط روحی بهتر به زمین می رود و در ظاهر همه چیز به نفع ماست و دست بالاتر را داریم، البته اگر خودمان شرایط را سخت نکنیم!
بیشتر بخوانید:
آشنایی با لژیونرهای کره جنوبی؛ از لوشامپیونا و بوندسلیگا تا لیگ انگلیس
