یکی از جذابیت های سینما(که مثل خیلی دیگر از جذابیت های دیگه اش این یکی رو هم از تئاتر وام گرفته) کاتارسیسه.
یعنی اون لذت روحی و معنوی که آخر بعضی از فیلمها نصیبت میشه
خیلی ساده تر بگم،درست همون لحظه ای که جیگرت حال میاد.
اینجا،تو یکی از بهترین اقتباس های سینمایی دهه ۷۰،برایان دی پالمای عزیز کاتارسیس تو سینما رو برای من به قبل و بعد این فیلم تقسیم کرد.
داستان فیلم که از روی یکی از رمانهای نویسنده ی مشهور استیون کینگ اقتباس شده،داستان یه دختر فلک زده ی ۱۶ ساله به نام کری وایته که به خاطر خاص بودن و شرایط ضعیفش از نظر فیزیکی و ظاهری،تو مدرسه مدام از سوی همکلاسی هاش مورداذیت و آزار قرار میگیره.
این چیزیه که ممکنه خیلیا تو مدرسه تجربه اش کرده باشن و از همون سکانس اول و بازی والیبال و ناتوانی کری تو بازی کردن و طردشدنش توسط بچه های دیگه حس سمپاتی مخاطب با کری ما برقرار میشه.
راستی اینم بگم کری یه مادر مذهبی داره که بدبختانه به شکل خیلی خیلی افراطی و تعصبانه و در نهایت بلاهت آمیز مذهبیه.
کری پدر نداره و اینکه چرا؟ به من چه.
کری تو حموم مدرسه برای بار اول پریود میشه و ترسش باعث موردتمسخر واقع شدن از طرف همکلاسی های پست فطرتش میشه.
معلم ورزش به خاطر این قضیه همکلاسی ها رو تنبیه میکنه و اینجاست که دو تا از اونا تصمیم میگیرن که از کری انتقام سختی بگیرن.
این وسط کری متوجه میشه که یه قدرت ماورایی داره که اسمش تلکنسیس یا همون حرکت اجسام با ذهنه.
و بقیه اش بماند با خودتون...
نمیدونم.ممکنه خوشتون نیاد،ممکنه به کاتارسیس برسید،نرسید.
ولی با یکی از ترسناکترین فیلمهای تاریخ سینما طرفیم.
یه فضای مرموزی از همون شروع فیلم وجود داره که موسیقی جذاب پینو دوناجو هم طبعا درش بی تاثیر نیست.
اگه فقط دنبال آدرنالین هستید،این فیلم به دردتون نمیخوره،اگه دنبال کیس کیس بنگ بنگ و تیکه های خوشگل هستید هم همینطور.
اما اگه همزمان چیزی حدود دو ساعت آدرنالین و ترس انسانی(حقیقی یا...نمیدونم دقیقا چجوری توضیح بدم) و تعلیق میخواید،این فیلم یکی از بهترین گزینه هاست.
مخصوصا اگه یه شخصیت سمپاتیک هم مدنظرتون باشه.
و صدالبته کاتارسیس.
کارگردانی فوق العاده ی دی پالما و تعلیق هیچکاک طوریش،تا آخر فیلم شما رو حتی یه ثانیه هم خسته نمیکنه،اصلا اجازه ی نفس کشیدن بهتون نمیده.
بازی شاهکار خانم سیسی اسپیسک در نقش کری،که یکی از درخشان ترین هنرنمایی های تاریخ سینما رو تو این فیلم به نام خودش،تو ذهن من و قطعا خیلی های دیگه ثبت کرد.
سیسی اسپیسکی که برای بازی تو این نقش هر کاری کرد،با همبازی هاش حرف نمیزد تا بتونه تو نقش فرو بره،واسه بازی تو نقش یه شب کامل رو به خوندن کتاب اختصاص داد(فرداش رفت تست داد)،به موهاش وازلین زد و...هر کاری واسه درخشش تو این نقش انجام داد.
فیلم پایان شوکه کننده ای داره،و منظورم اندینگ توئیست نیست،پایانی که ممکنه نتونید چند شب خواب راحت داشته باشید،و ممکنه،کمی،عذاب وجدان بگیرید.
هنوز آفتاب در نیومده،اگه اینترنت دارید هنوز دیر نیست،این موقع شب میطلبه تماشاش.
من جات بودم این فرصت رو از دست نمیدادم،بهتره به من زل نزنی و بری یکی از بهترین چیزی حدود دو ساعت های عمرت رو سپری کنی.
