میهمان این برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران، فرشاد فلاحت زاده است. پیشکسوت استقلال و بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران. فلاحت زاده در ابتدای برنامه معیارهای انتخاب خود را توضیح داد. از دید این پیشکسوت فوتبال کسی می تواند در تیم منتخب قرن قرار بگیرد که علاوه بر بحث فنی، از شخصیت و بُعد اخلاقی بالایی برخوردار باشد. اما در بخش مهمی از گفتگو، فلاحت زاده در مورد حضورش در پرسپولیس در بازی های آسیایی به عنوان یار کمکی صحبت کرد و آن مسابقاتی که در نهایت به سومی سرخپوشان ختم شد. پیشنهاد ما به شما این است که تا پایان این برنامه ما را همراهی کنید.
سلام خدمت مخاطبان رسانه طرفداری. چهره ای که در این برنامه روبروی من نشسته، نیاز به معرفی ندارد. آقای فرشاد فلاحت زاده، مدافع سال های دور استقلال و تیم ملی.
سلام آقای فلاحت زاده، خوش آمدید.
بنده هم خدمت شما و همه بینندگان سلام عرض می کنم. ممنون از رسانه طرفداری که این برنامه را ترتیب داده.
از نظر شما یک فوتبالیست چه معیارهایی باید داشته باشد تا در تیم قرن قرار بگیرد؟
واقعا کار سختی است. از دیشب تا حالا یک دفترچه 50 برگ را هی پر کرده و پاره کرده ام. خانمم گفت چه کار می کنی چرا این قدر استرس داری. گفتم این قدر بازیکن خوب داشته ایم نمی دانم چطور 11 نفر از آن ها را انتخاب کنم. اما خوب شاخه یک بازیکن خیلی خوب سوای بحث فنی، بحث اخلاقی است و اینکه در دل مردم باشد و یک فوتبالیست دلی باشد. تاکتیک پذیر و به فرمان مربی باشد. برای خودش یک لیدر و کاپیتان باشد. در هر صورت خیلی کار سختی است که چه کسانی انتخاب شوند ولی در مجموع جلو می رویم و از نظر خودم بهترین ها را جایگزین می کنیم.
پس به سراغ ترکیب برویم و با پست دروازه بان شروع کنیم.
در مقطعی که من در جوانان استقلال بودم، با ناصر حجازی چند بازی تدارکاتی داشتیم. سر تمرینات مان بود. دروازه بان قهاری بود هم از لحاظ فنی هم اخلاقی. فوروارد خیلی خوبی هم بود چون ما دفاع بودیم و روبرویمان قرار می گرفت و در اوج جوانی نمی توانستیم توپ را از او بگیریم. توانایی اش به همه ثابت شده. البته احمدرضا عابدزاده بی نظیر بوده. دوران خوبی با او داشتیم. قهرمانی استقلال همراه با او بودیم. جام ملت های آسیا و 98 فرانسه. دوران خوبی با او داشتم ولی به نظرم ناصر حجازی کامل تر و محبوب تر بود.
دو مدافع وسط می خواهیم که جلوی ناصر حجازی بازی کنند. اینجا خود شما هم می توانید قرار بگیرید. دوستانی که اینجا آمدند، بعضا از شما هم نام برده اند.
من کاپیتان های خودم را انتخاب می کنم. درست است دوستان به من محبت داشته اند اما آدم نباید از خودش تعریف کند. در آن مقطعی که استقلال قهرمان آسیا شد، بین سال های 68 تا 72، تقریبا ما 60-70 بازی بدون باخت داشتیم. دلیلش هم شاهین بیانی در دفاع وسط بود. درست است او مدافع راست بود ولی با تفکرات مرحوم پورحیدری، به دفاع وسط او را آورد. خیلی باهوش، سرزن، بازیخوان و یک کاپیتان به تمام معنا بود. با تکل های خیلی خوب و آفسایدگیری خوب دو مدافع دیگر تیم را پوشش می داد. فکر می کنم او مدافع خوبی برای حضور در این تیم باشد.
افتخار آشنایی با پرویز قلیچ خانی را نداشتم ولی از همه بزرگان که شنیده ام، به خصوص سلطان علی پروین که می گفت سلطان باید به قلیچ خانی بگویند نه من. چون از بیان ایشان بود، یعنی قلیچ خانی بازیکن بزرگ و کاملی بود. در تمام پست ها بازی کرده، حتی دروازه بان هم می گویند وقتی بازی می کرده، توانمند بوده است. فکر می کنم او را اگر در این پست قرار دهیم، دین مان را ادا کرده ایم.
برای تکمیل خط دفاعی، دو مدافع کناری می خواهیم.
بازیکنان خوبی در سمت راست داشته ایم. از جواد زرینچه گرفته تا دیگر دوستان. من فکر می کنم برای این پست مهدی مهدوی کیا مناسب باشد. از سال 96 امارات که آقای مایلی کهن ایشان را به اردو دعوت کرد، توانمند نشان داد. هم هافبک هم دفاع راست بود. گلزن بود. هم در دفاع خوب کار می کرد هم سرعتی بود. باهوش کار می کرد. در کنار شاهین می تواند زوج خوبی در خط دفاع تیم منتخب قرن باشد.
در دفاع چپ بازیکنان خیلی خوبی داشتیم. از اصغر حاجیلو که واقعا یک دفاع به تمام معنا بود. صادق ورمزیار، جواد منافی و دیگر دوستان ولی به نظرم مجتبی محرمی کامل تر از همه بود. بازیکنی چند پسته که می توانست در پست میانی هم بازی کند. در جام ملت های با آقای مایلی کهن، دفاع وسط هم بازی می کرد. یا وقتی کمکی با پرسپولیس به مالزی در جام باشگاه های آسیا رفتم، باز هم دفاع وسط بود. به نظرم بهتر از مجتبی نداشتیم و او بهترین گزینه است.
اینجا یک پرانتز باز کنیم. شما به عنوان یار کمکی با پرسپولیس در جام باشگاه های آسیا شرکت کردید. از پرسپولیس هم چندین بازیکن به عنوان یار کمکی پیش از انقلاب به استقلال رفتند. چه اتفاقی افتاد که الان این همه بین این دو تیم دشمنی و عداوت وجود دارد؟ در حالی که یادم است وقتی استقلال قهرمان آسیا شد، علی پروین اولین نفر برای استقبال کاروان پورحیدری آمد. چطور از بحث رفاقت به دشمنی امروز رسیده ایم؟
من فکر می کنم کمی باید فرهنگ سازی شود. کار بزرگی که آقای پروین آن روز انجام داد، نسل به نسل باید یاد بگیریم و انجام دهیم. البته بحث استقلال و پرسپولیس خارج از کشور، ملی است. هرکسی چه رسانه چه خبرنگاران چه بازیکنان و همه مردم باید دست به دست هم دهند و از آن تیم حمایت کنند. من به عنوان بازیکن وظیفه خودم دانستم کمک کنم. خیلی از دوستان استقلالی می گفتند این کار را نکن و اجازه نده پرسپولیس نتیجه بگیرد ولی من وظیفه دانستم به آن ها کمک کنم و مقام سومی را در آسیا برایشان به ارمغان آوردیم. کما اینکه بهترین سال پرسپولیس بود و می توانست قهرمان هم شود. بازیکنان بزرگی در آن مقطع حضور داشتند که متاسفانه این اتفاق نیفتاد ولی ما وظیفه خود را انجام دادیم. روی این مسئله باید کار شود و فرهنگ سازی که اگر یک بازیکن، مربی یا حتی تماشاچی، شما ببینید در المپیک یک تماشاچی افغانستانی می آید و ما را تشویق می کند. این باید برای ما یک نماد شود اما متاسفانه این اتفاق نیفتاده و امیدوارم این مشکل برطرف شود.
امیدواریم یک روز فوتبال به دست فوتبالی ها اداره شود تا بتوانند این فضا را به وجود بیاورند. به تیم منتخب برگردیم. یک خط جلوتر رفته و هافبک دفاعی.
این پست، پست سختی است. ضیا عربشاهی، مهدی فنونی زاده، کریم باقری، اندرانیک تیموریان و ... بازیکن زیاد داشتیم. اینجا می توان از جواد نکونام نام برد. بازیکنی که بیشتر فوتبالش را خارج از کشور گذارند. کاپیتان اوساسونا بود و یک لیدر و رهبر بود چه در خارج از کشور، چه تیم ملی و چه در استقلال. الان نبودش در استقلال هم مشاهده می شود. من فکر می کنم او بهترین گزینه باشد. هم شوت زن، هم سرزن و هم قدرت رهبری تیم را داشت. گزینه من جواد نکونام است.
جلوی جواد نکونام چه کسی بازی می کند؟
بازیکنان خیلی خوبی داشته ایم. فکر می کنم شاهرخ بیانی در این پست خیلی کامل بود. اینجا بحث استقلال و پرسپولیس نیست. من نفراتی را انتخاب می کنم که کنارشان بوده ام. حمید درخشان نیز در این پست کامل بود. ناصر محمدخانی می توانست اینجا بازی کند. خداداد عزیزی همینطور. من فکر می کنم شاهرخ بازیکنی بسیار دونده بود. سوت را داور می زد، نان استاپ می دوید. فکر می کنم دوتا شُش داشت. او بازیکنی بسیار توانمند و دوست داشتنی بود.
به یک هافبک راست و هافبک چپ نیاز داریم.
به نظرم مجید نامجو مطلق در سمت راست یک استثنا بود. مجید اگر بدشانس نبود و اکبر یوسفی پایش را مصدوم نمی کرد، می توانست جزو لژیونرهای خوب ما باشد و مسیر زندگی اش عوض می شد. با اینکه عمل کرد و مچ پایش خیلی اذیتش می کرد در فوتبال ما یک نابغه بود و آنطور که باید در فوتبال ما به حقش نرسید. فکر می کنم او می تواند در سمت راست تیم منتخب باشد. او هم در حمله هم در دفاع خوب بود.
یکی از استثناهای فوتبال ما که در چند دهه اخیر از استان خودمان و شهر کرج آمد، علی کریمی بود. واقعا نابغه ای که اسم جادوگر برازنده اش بود. مرحوم رضا احدی می توانست در اینجا باشد. آقای دانایی فر، سید مهدی ابطحی، انصاری فرد و ... بازیکنان خیلی خوبی داشتیم ولی فکر می کنم کامل ترین آن ها، کسی که در فوتبال روز دنیا و اروپا بازی کرد و اسم ایران را همه جا برد و همه از او به نیکی یاد می کنند، علی کریمی است.
جالب اینجاست که علی کریمی که جادوگر آسیاست، وقتی با او صحبت می کنیم می گوید مجید نامجو مطلق از من تکنیکی تر بوده است.
بله همینطور است.
دو مهاجم می خواهیم تا تیم تکمیل شود.
دو مهاجم از دو نسل می گویم. یکی حسن روشن که استثنایی بود. هم از لحاظ فنی هم اخلاقی. بازی ها و گل هایش را دیده ایم. او افتخار فوتبال ایران است. قدرت سرزنی داشت، قیچی خوب می زد. موقعیت شناس خوبی بود. هم از راست هم از چپ نفوذ می کرد. فکر می کنم او بهترین گزینه برای اینجا باشد. البته ما گزینه هایی مانند ناصر محمدخانی، عبدالعلی چنگیز، حمید علیدوستی و ... داشته ایم ولی فکر می کنم حسن روشن کامل ترین باشد.
کنار ایشان تک ستاره فوتبال ایران، علی دایی است. کسی که نام فوتبال ایران را به جهان رساند. پرافتخارترین فوتبالیست ما. کسی که گل های خوبی در 96 امارات زد. به نظرم اوج علی در آن مسابقات بود. بازیکن سرزن، توانمند، فیزیکی و ... به نظرم او می توانست زوج خوبی برای حسن روشن باشد. البته بازیکنان دیگر هم برای این پست هستند. حسین فرکی، غفور جهانی، کریم باوی و ... که تاثیرگذار بودند ولی علی دایی یک اسطوره است.
سه نفر از این 11 نفر می خواهیم که بهترین بازیکنان قرن باشند.
من ترجیح می دهم از سه نسل بگویم. گزینه اول پرویز قلیچ خانی که سلطان فوتبال ایران بوده است. علی دایی گزینه دوم. جادوگر فوتبال آسیا علی کریمی، نفر سوم.
بهترین مربی قرن؟ یک مربی داخلی و یک مربی خارجی که سابقه کار در ایران داشته باشد.
مربیان خیلی خوبی داشته ایم. مرحوم پورحیدری، ذوالفقارنسب و ... انتخاب خیلی سخت است ولی فکر می کنم نسل ما یعنی بچه های 96 و 98 مدیون زحمات آقای مایلی کهن هستیم. فوتبال ایران را از مشکلاتی که داشت نجات داد. نه ترس داشت نه به کسی باج می داد نه خرده پرده داشت. واقعا بهترین ها را انتخاب کرد. شاید یکی دو نفر بالا و پایین شدند ولی خیلی صادق و دلسوز بود با بازیکنان. آن بازی 6-2 کره که بردیم، بین دو نیمه تمام توانش را برای بچه ها گذاشت و توانست بچه ها را به وجد بیاورد. اکثر بچه های آن دوران مدیون زحمات آقای مایلی کهن هستند. اکثر بچه ها هم پس از 96 لژیونر شدند.
فوتبال 98 ما که خیلی خوب کار کرد، مدیون زحمات ایویچ بود که به ناحق او را از فوتبال ایران کنار گذاشتند. 6-7 ماه واقعا زحمت کشید و بدون توقف کار کرد. یکی از خاطراتی از او یادم است، روزی که او را برکنار کردند، این پیرمرد اشک می ریخت. کراوات زده، بوی عطر ساعت 7 صبح داشت صحبت می کرد. می گفت من با کمترین پول فکر می کنم 200 هزار دلار اگر اشتباه نکنم، آمدم به فوتبال شما. وضع من در کرواسی خیلی خوب است و مشکلی ندارم. تنها مشکل من این بود که روی نیمکت هیچ تیم ملی ای ننشسته بودم. ایران را انتخاب کردم تا افتخاراتم تکمیل شود که متاسفانه عمرش کفاف نداد و به رحمت خدا رفت. به ناحق او را برکنار کردند. به نظرم ایشان بهترین گزینه است.
شما هم در لیست ایویچ بودید ولی پس از برکناری ایشان، از لیست کنار رفتید و به عنوان توریست در فرانسه حضور داشتید. دوست دارید در این خصوص صحبت کنید؟
بله من و فرهاد مجیدی. خاطرات خوبی نیستند. من هنوز هم که هنوز است می گویم، جلال طالبی را نمی بخشم. در حق من جفا کرد. یک مشکل کوچکی در زمانی که بهمن بودم با من داشت و این خصومت را وارد بحث ملی کرد و به ناحق حق زن و بچه من و فرهاد مجیدی را خورد. من تا عمر دارم، او را نمی بخشم. آدم کینه ای نیستم ولی با زندگی ورزشی من بازی کرد. می توانست تعداد بازی های ملی من بیشتر شود، وضعیت مالی من بهبود پیدا کند و واقعا در آن مقطع لطمه خوردم. خواسته هایی از من داشت که نتوانستم اجرا کنم و به نظرم این یک ظلم بزرگ در حق یک ورزشکار بود. من چندین و چند سال زحمت کشیدم به تیم ملی برسم. 6-7 ماه کنار هم در اردو بودیم. آقای ایویچ تاکید کرده بود که مدافعانی که 96 بازی کرده اند را می خواهم. تا قبل از جام جهانی، با باشگاه هنگ کنگ بازی داشتیم و من آنجا فیکس بازی کردم و پنالتی هم زدم. خیلی هم از من راضی بود ولی دقیقه 90 مرا کنار گذاشتند. حتی خواهش کردم من کنار بچه ها باشم و حس در تیم بودن را داشته باشم ولی ایشان این کار را نکرد و تا عمر دارم، او را نمی بخشم. بغض هم گلویم را گرفت ولی خدا بالا سرمان است.
یک روز ان شاءالله در خدمتتان خواهیم بود تا در مورد خاطرات بهمن هم صحبت کنیم. بهترین داور قرن از نظر شما؟
من قبل از اینکه بهترین داور را بگویم یک خاطره از بهمن بگویم. این قدر آقای طالبی با من دشمنی داشت. آقای ایویچ آمده بود بازی ما را در شیرودی ببیند. من را از دفاع وسط، هافبک وسط گذاشت. نمی دانست بهترین بازیکن زمین من شدم. حتی ایویچ گفت این بازیکن را حتما می خواهم چون چند پسته است. من هم در دفاع هم هافبک بازی می کردم. مخصوصا مرا هافبک دفاعی گذاشت و یوسف بخشی را دفاع گذاشت که من از دید ایویچ دور باشم ولی اینطور نشد و مرا انتخاب کرد.
اما داور. داوران خوبی داشته ایم. می توان از مسعود مرادی، آقای فغانی و ... نام برد ولی فغانی اکنون داوری ای کرده که تمام جهان تحسینش کرده اند. با آن ژست و پرستیژ می آید و داوری می کند. خیلی داور خوب و مطمئنی است. داوری که همه به او احترام می گذارند. او گزینه من است.
بهترین تیم قرن؟ یک تیم باشگاهی یا ملی در یک برهه خاص.
باشگاه فکر می کنم استقلال بهترین تیم قرن بود با قهرمانی و نایب قهرمانی در آسیا. حتی می توانستیم دو قهرمانی بیاوریم که به ناحق داور به ضررمان گرفت و با پنالتی بازی را باختیم. بهترین تیم ملی هم می تواند تیم 96 با رهبری آقای مایلی کهن باشد. بچه های ما از آنجا شکل گرفتند. فوتبال ما از آنجا توانست حرکت رو به جلویی داشته باشد که ادامه همان راه به تیم 98 منتهی شد. با احترام به استقلال، به نظرم تیم 96 امارات می تواند انتخاب مناسبی باشد.
به آخرین بخش می رسیم. سه ورزشکار برتر قرن؟
ورزشکار خیلی در رشته های مختلف داشته ایم ولی ما سوای بحث ورزشی باید بحث اخلاقی، پهلوانی و مردمی بودن هم داشته باشیم. این ویژگی های آقای تختی به همه ثابت شده. وقتی همه از او یاد می کنند، هرکجا می روند اسم او می آید که منش فلانی تختی وار است، یعنی او بهترین گزینه است. پدر خدابیامرز من هم کشتی گیر بود. خسرو فلاحت زاده.
انتخاب دوم هم باز هم کشتی. از لحاظ مدال کشتی فرنگی ما را بالا برد. کشتی فرنگی ما در یک زمان رونق نداشت و همه آن را تقریبا با حمید سوریان شناختند. این همه افتخار، افتادگی، زحمات و تداوم داشتن خیلی سخت است. من فکر می کنم ایشان گزینه بعدی من باشد.
نفر سوم هم می خواهم از کشتی بگویم. فکر می کنم ابراهیم جوادی، همشهری خودم و هم در 80 سالگی هنوز هم وقتی روی تشک می رود، کسی حریفش نیست. این یک نابغه در زمان خودش بوده، از لحاظ اخلاقی، پهلوانی و منش در لول بالایی است. من می خواهم یادی از او بکنم و نام او را ببرم.
خیلی ممنون از انتخاب هایتان. اگر صحبتی مانده در خدمتتان هستیم.
خیلی تشکر می کنم از شما. کار بسیار سخت و زیبایی بود. واقعا لذت بخش بود حرکت و کار شما. فکر می کنم امتیازش از 100، 100 است. هم از لحاظ فنی هم یاد گذشته ها افتادیم. خاطرات خوب و بد زنده شدند. عذرخواهی می کنم از کسانی که نام نبردم. ممنون از شما. امیدوارم برنامه تان تداوم داشته باشد و خیلی محبت کردید.
فرم نظرخواهی تکمیل شده فرشاد فلاحت زاده
