این مساله کاملا در تضاد با رفتار گذشته سرمربی پرتغالی در سفر سال پیش شان به اتحاد بود که از عدم توجه سیتی به قانون فیرپلی مالی، انتقاد کرده بود. امسال قبل از مسابقه ای که احتمالا می تواند در تعیین قهرمان نقش داشته باشد، مورینیو حتی از صحبت در مورد نزدیکی سطح دو تیم هم اجتناب کرده است: "نمی خواهم مقایسه کنم."
علاوه بر این، مقایسه دیگری هم وجود دارد که شاید غیرقابل اجتناب باشد و در این بازی، فاکتوری کلیدی به حساب بیاید. لحظه ای که سسک فابرگاس هفته گذشته دفاع شالکه را شکافت و اولین گلش را برای چلسی به ثمر رساند، شبیه روزهای اوج فرانک لمپارد برای این تیم در سال 2005 بود. همچنین این نفوذ، همان عنصر گمشده استمفورد بریج طی سال های گذشته بود. مورینیو روز جمعه به وضوع اذعان کرد که: "تیم منتظر بازیکنی با ابعاد او (فابرگاس) بود."
این به معنای آن نیست که چلسی دیگر منتظر ارتقا در فاکتورهای دیگر نیست. شاید فابرگاس توانسته باشد چیزی را که چلسی از زمان اوج بازی لمپارد، گم کرده بود، به آن عطا کند، ولی این هافبک اسپانیایی، هنوز برخی از ویژگی های نظم دفاعی تکنیکی هافبک های انگلیسی را ندارد.
این مساله می تواند تعیین کننده نتیجه بازی در اتحاد باشد که البته فقط به خاطر اولین حضور لمپارد مقابل آبی ها بعد از پوشیدن 13 ساله پیراهن این تیم نیست. این هفته می تواند تماما در جدال دو باشگاه متمول انگلیسی که تلاش می کنند خود را بالا بکشند، خلاصه شود، ولی بدون شک همه چیز به میانه میدان ختم خواهد شد. اینجا جایی است که این بازی متعادل، به نفع یک طرف، سنگین تر خواهد شد.
خود فابرگاس را در نظر بگیرید. اگر چه او به همراه دیگو کوستا، یکی از دو بازیکنی است که تا به اینجا چلسی را بالاتر از سیتی قرار داده است، نقش او می تواند در رودررویی های مستقیم، تاثیر مهمی در جدال تاکتیکی دو تیم داشته باشد. فصل گذشته تیم پایتخت نشین، دو بار در لیگ سیتی زن ها را شکست داد که برد یک بر صفرشان در اتحاد، به عنوان تاکتیکی ترین بازی فصل شمرده می شود. آنها موفق شدند توصیه های تاکتیکی و برنامه بازی (Game Plan) سرمربی شان را به خصوص در میانه میدان، به نحو احسن پیاده کنند.
بازی فابرگاس بیش از هر چیز دیگری می تواند روی سازمان دهی تیم تاثیر داشته باشد. این گفته به معنای هر گونه تاثیر منفی هافبک فوق العاده اسپانیایی نیست، ولی نقش او چلسی را تغییر داده است و شاید در این بازی نیازمند تغییراتی باشد. در این مورد می توانید به اعداد و ارقام توجه کنید. پانزده گل زده آنها در تنها 4 بازی، با 6 گل خورده پاسخ داده شده است که در واقع رخدادی غیرقابل باور برای تیمی تحت هدایت مورینیو به شمار می رود. خط حمله ای آزاد و روان، به قیمت خط دفاعی تضعیف شده و آسیب پذیر به دست آمده است.
فابرگاس در هر دو مساله، تاثیر داشته است. پاس گل ها و خلاقیت او، بعد افزونی که مورینیو از آن صحبت کرده را به وجود آورده، ولی در عین حال، خط دفاعی را هم بازتر رها کرده است.
بسیاری از گل هایی که تیبو کورتوا دریافت کرده، از فضای آزاد مقابل خط دفاعی، بدست آمده که معمولا فابرگاس ماتیچ را تک و تنها گذاشته است. این مساله شاید در طول فصل نکته منفی تلقی نشود و خود مورینیو هم آشکارار اعلام کرده "آنها مسائل تاکتیکی بسیاری باید فرا بگیرند"، ولی شاید در این بازی مشکلات عدیده ای خلق کند. همان طوری که گری نویل هفته گذشته اعلام کرد، استفاده از دو هافبک مقابل سیتی می تواند برای آبی ها خطرناک باشد؛ به خصوص اگر یکی از آن دو هافبک، فابرگاسی باشد که گاها غیرقابل پیش بینی ظاهر می شود.
اگر این گونه شود، شیرهای لندن ممکن است در رقابت کم آورده و در نتیجه به زانو درآیند. به همین دلیل، انتظار می رود شخصی به هوشمندی مورینیو از 3 بازیکن در میانه میدان استفاده کند که شامل رامیرس و ماتیچ پشت سر فابرگاس خواهد بود. سیستمی که سرمربی سابق اینتر میلان در بازی سوانزی هم اتخاذ نموده و تساوی یک-یک را با برد دلچسب 4 به دو عوض کرد.
عملکرد کلی سیتی هنوز همانند فصل گذشته قابل توجه نبوده، ولی آنها همان طور که در تساوی 2-2 مقابل آرسنال نشان دادند، پتانسیل بروز آن را دارند. سوال این است که خط هافبک آنها با وجود بازی های نه چندان رضایت بخش یحیی توره، تا چه حد آماده ظاهر خواهد شد.
نفوذهای نابودکننده او، که تا به اینجای فصل دیده نشده است، می تواند در مقابل رقیبت قدرتمندی چون چلسی، ضروری تلقی شود. البته این هافبک ساحل عاجی بازی هفته گذشته تیمش مقابل آرسنال را به دلیل مصدومیت از دست داد تا فرانک لمپارد بتواند اولین بازی اش را در پیراهم سیتی، انجام دهد.
از همین رو احتمال می رود مرد افسانه ای سابق چلسی امروز در ترکیب اصلی سیتی نباشد، ولی او می تواند به شکلی دیگر ارزشمند تلقی شود. او دانش داخلی در مورد تیمی دارد که استاد انجام بازی های گره خورده است که واقعیتی بزرگ برای سیتی در این مسابقه به شمار می رود. امروز اگر چه ابتدای فصل است، این بازی، مسابقه ای برای قهرمان ها تلقی می شود.
این مساله هم به خاطر این نیست که مانوئل پیگرینی هنوز امتیازی از مورینیو در لیگ برتر نگرفته یا این که دو تیم تفاوت قابل توجهی در امتیازات دارند. دلیل اصلی آن این است که تمام هفت عنوان قهرمانی مرد پرتغالی در لیگ های مختلف، ناشی از فرم اولیه عالی بوده است و تیم های او هر گاه سازمان دهی اولیه قدرتمند داشته اند، اجازه نداده اند قهرمانی از دست شان لیز بخورد.
قابل توجه ترین مثال در این باره مربوط به فصل 06-2005 است که چلسی مورینیو هر 9 بازی ابتدای لیگ اش را برد و رقابت ها را در اواخر اکتبر عملا تمام کرد. او تا به اینجای فصل هم چنین چیزی را دوباره تکرار کرده و از آن به بعد، اولین باری است که هر 4 بازی ابتدایی اش را با پیروزی پشت سرگذاشته است. نظریه ها این است که سازمان دهی قدرتمند آبی ها در حال شکل گرفتن است.
سیتی باید این روند را متوقف کرده و در نهایت از تبدیل اختلاف پنج امتیازی دو تیم به 8 امتیاز، جلوگیری کند. پیگیرینی باید بتواند ترمز چلسی را بکشد و بهترین راه در رسیدن به این مساله، درآوردن کنترل میانه میدان از چنگ آنها است.
به قلم میگوئل دلنی، وبسایت ESPN
